“Ik besefte ineens dat ik deze ziekte nu al voor de helft van mijn leven heb. Op den duur herinner je je niet meer hoe het leven voordien was.” Het zijn de woorden van Marien Demerre (24) uit Nieuwpoort, diabeet type 1, maar vooral een van de ambassadeurs van Climbing for Life. Op zaterdag 24 juni rijdt ze de Stelvio in de Italiaanse Alpen op om geld in te zamelen voor diabetesonderzoek.
Een half leven met diabetes. Toen Marien op twaalfjarige leeftijd te horen kreeg dat ze voortaan elke dag met de ziekte zou moeten leven, probeerde ze de situatie snel te relativeren: “Ik kon de situatie bijna meteen aanvaarden. Het was nu eenmaal zo en ik moest ermee verder. Ik werd opgenomen in het kinderziekenhuis van het UZ Gent en zag kinderen die echt moesten vechten voor hun leven. Dat was bij mij niet het geval. Met diabetes kan je perfect leven.”
Sinds ze de diagnose kreeg, heeft de ziekte haar leven gedomineerd: “Vanaf dat ene moment moest ik bijna alles beginnen af te wegen om de juiste hoeveelheid koolhydraten binnen te hebben. Ook moest ik mezelf voortaan 4 keer per dag een insulinespuit toedienen. Zelfs ‘s nachts kan het soms zijn dat mijn suikerpeil te laag staat. Dan sta ik op en eet ik een suikerwafel of drink ik een cola. Je staat op met diabetes en je gaat ermee slapen.” De 24-jarige meent dankbaar te zijn voor haar dichte omgeving – haar ouders, zus en vriend – die haar altijd gesteund hebben.
Misvattingen
Er gaan ook veel misvattingen rond over de aandoening. “Er is een wezenlijk verschil tussen diabetes type 1, wat ik heb, en type 2,” zegt Marien. “Diabetes type 1 is een auto-immuunziekte waarbij de pancreas of alvleesklier geen insuline meer aanmaakt. Deze variant kan voorkomen bij jonge mensen, terwijl type 2, ook wel ‘ouderdomsdiabetes’ genoemd, eerder opduikt bij oudere mensen. Diabetes type 2 kan soms verdwijnen door voldoende te bewegen, type 1 kan dat niet.”
“De weg naar een uitdaging is niet altijd makkelijk, maar een mens is tot veel in staat”
Marien hekelt ook sommige taboes: “Soms loop ik langs het strand en hoor ik mensen zeggen: ‘Wat zou dat zijn op haar arm? Dat is waarschijnlijk om te stoppen met roken.’ Men weet nog steeds niet wat een glucosesensor is.” Het is zo, naast de inzameling van geld voor diabetesonderzoek, haar bedoeling om de ziekte zichtbaar en bespreekbaar te maken.
Vooral de jongerenkampen van de Diabetes Liga hielpen haar om die bespreekbaarheid te vergroten. Vanaf haar veertiende ging ze elk jaar mee op kamp met andere diabetespatiënten. “Het was een opluchting om na twee jaar met diabetes voor het eerst te kunnen praten met mensen die dezelfde ervaringen hadden,” legt de Nieuwpoortse uit. “Ik heb nog steeds contact met vrienden die ik maakte tijdens de jongerenkampen en we kunnen zo altijd bij elkaar terecht met onze vragen over de ziekte.”
Uitdaging
Op achttienjarige leeftijd rondde Marien haar middelbare schoolcarrière af, wat meteen ook het einde betekende van de Diabetes Liga-kampen. “Ik viel als het ware in een zwart gat doordat de kampen er niet meer waren. Sindsdien was ik wat op zoek naar iets nieuws. Toen Climbing for Life in november op m’n pad kwam, heb ik geen seconde getwijfeld om ambassadrice te worden.”
Marien geeft aan voordien niet echt met sport bezig geweest te zijn, ondanks haar relatie met Aron, een fervent wielerliefhebber. Ze vertelt ons hoe ze nooit echt wist hoe ze met sport moest omgaan. Nu is dat anders: “Door de begeleiding van Energy Lab, waarbij ik in januari een eerste inspanningstest heb afgelegd, weet ik nu eindelijk waar ik op moet letten voor, tijdens en na het sporten. Het zit hem in de details.”
Na die eerste test in januari is Marien volop beginnen te trainen. Eerst drie maal per week en ondertussen vier keer per week. De ritjes gebeuren vaak net na het werk. “Ik doe een fulltime bureaujob die vanaf de coronacrisis vaker van thuis uit kan worden uitgevoerd. Om 17.00 uur sla ik dan vaak meteen mijn laptop dicht en hijs me op m’n fiets. De helft van de ritten fiets ik alleen, de andere helft word ik vergezeld door mijn vriend.”
Werk aan de winkel
Deze week woensdag is het exact nog een maand voor Marien de Passo dello Stelvio zal proberen te temmen en ze beseft dat er nog werk aan de winkel is. Ze fietste de Alpenreus ondertussen virtueel – “op de rollen” – al op, maar dat valt volgens haar niet te vergelijken met het echte werk. Het team van zeven ambassadeurs zit nu in de laatste rechte lijn voor het naar Noord-Italië trekt: “Sinds vorige week zijn we met ons team begonnen met de Ardennenritten. Dat is nog wat anders dan het vlakke landschap hier aan de kust!”
Marien zit volgens de testen van Energy Lab op schema om haar doelstelling te behalen. “Wanneer ik de Stelvio-top uiteindelijk op kom, zullen de tranen rijkelijk vloeien. Het zal een droom zijn die werkelijkheid wordt!” De dame fietst de Stelvio trouwens niet enkel op om een voorbeeld te zijn voor diabetespatiënten, maar voor iedereen die twijfelt om een uitdaging aan te gaan: “Als je voor een uitdaging of een dilemma in je leven staat, met of zonder diabetes, is het belangrijk om te weten dat je er met de juiste motivatie en begeleiding geraakt. De weg zal niet altijd makkelijk zijn, maar een mens is tot veel in staat!”
Je kan Marien steunen in haar avontuur door hier een gift te doen. Het ingezamelde geld gaat rechtstreeks naar diabetesonderzoek, een ziekte waarvan de oorzaak tot vandaag nog niet bekend is.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
