Dinsdag 31 augustus getuigen acht mensen met een niet-aangeboren hersenletsel in Durf te vragen op Eén, onder andere Marie Devos (18) uit Hooglede: “Het was heftig, maar toch deed het deugd om er over te praten.”
In het derde seizoen van Durf te vragen praat Siska Schoeters opnieuw openhartig met mensen die door hun levensstijl, ideologie, fysieke of psychologische aandoeningen met vooroordelen geconfronteerd worden. De eerste aflevering draait rond mensen met een niet-aangeboren hersenletsel (NAH). Bjorn viel van dertig meter hoog uit een zendmast, Willem en Stijn werden op hun fiets van de weggereden en Marie viel van haar paard. Ze hebben allemaal gemeen dat ze na een lange revalidatie weer de moed vonden om hun leven terug op te pikken.
Op 21 maart 2020 was Marie aan het paardrijden, toen haar paard plots schrok en op hol sloeg. Het paard liep een betonweg op en gleed uit, waardoor Marie ook op de grond viel. Haar papa stond op dat moment te kijken, heeft zijn dochter gereanimeerd en de hulpdiensten verwittigd. Vier weken lang heeft ze in coma gelegen. Toen ze eindelijk ontwaakte, was ze zich lange tijd van weinig bewust en in totaal moest ze bijna een jaar in het ziekenhuis blijven. “Lange tijd herinnerde ik me bitter weinig. Ik herkende mensen, maar er zaten serieuze gaten in mijn geheugen. Ik wist niet waar ik was of wat er was gebeurd. Zelfs nu kan ik me niets van het accident herinneren.”
Heftig
Hoewel Marie zich erop had voorbereid dat er hevige en directe vragen zouden komen in het programma “Durf te vragen”, vond ze sommige vragen toch lastig: “Ik hoefde niet op alles te antwoorden als ik dat niet wou, maar eigenlijk deed het deugd om erover te praten. Ik heb er lange tijd moeite mee gehad om er met mijn ouders of andere mensen over te praten, maar op een bepaald moment had ik er gewoon nood aan. Bij sommige vragen zoals ‘was je niet liever dood geweest?’ of ‘ben je gehandicapt?” moest ik toch even slikken. Nu ga ik ook naar een psychologe om het trauma te verwerken en dat is op emotioneel vlak soms wel zwaar.”
Ondertussen gaat het alsmaar beter met Marie. Zware fysieke inspanningen zitten er nog niet in en veel rusten is noodzakelijk. Drie keer per week gaat ze naar de kine, maar ze heeft al heel wat minder revalidatie nodig. Op dit moment heeft ze de middelbare school afgerond en ze zou graag eind september beginnen studeren. “Marie had eigenlijk graag architectuur gestudeerd”, zegt Stefanie Robberecht, Maries mama. “Maar dat zal waarschijnlijk wat te moeilijk worden, aangezien ze nu nog bezig is met alles opnieuw aan te leren. Waarschijnlijk zal ze voor een richting in de administratie kiezen in de Vives in Kortrijk, maar dat staat nog niet vast.”
Troost
In de aflevering zal ook te zien zijn hoe Marie een laatste keer op een paard zit. Om nog meer Maries leefwereld te ontdekken, bezocht Siska Schoeters zelf de manege op dat emotionele moment. Marie blijft moedig, ook al heeft ze het mentaal soms moeilijk: “Als ik een zwak moment krijg, probeer ik mij af te leiden bij mijn huisdieren. Ik vind altijd troost bij mijn drie hondjes en twee kleine paarden. Als ik even tijd bij hen heb doorgebracht, gaat het daarna altijd beter met me.”
Durf te vragen elke dinsdagavond om 20.35 op Eén.
