Op 16 april 2021 raakte Marie-Jeanne Vroman uit de Loverstraat betrokken in een ongeluk, met een hersenbloeding en heel wat breuken als gevolg. Na een bewonderenswaardige revalidatie van één jaar en drie maanden staat ze weer achter de toog van cafetaria De Vlaschaard. “De dokters dachten dat ik zelfs niet meer uit coma zou geraken, maar nu sta ik hier opnieuw”, weet ze.
Begin 2021 vierde Marie-Jeanne haar 25ste jaar als cafébazin van sportcafetaria De Vlaschaard bij de sporthal. De contractverlenging lag klaar, maar op 16 april van dat jaar sloeg het noodlot toe. Marie-Jeanne was met haar brommer onderweg in Wakken. Daarbij kwam ze in aanraking met een SUV-wagen. De klap moet enorm geweest zijn. “Ik weet nog altijd niet wat er toen exact gebeurd is. Ik was nog bij bewustzijn, maar mijn linkerbeen en -arm en borstbeen waren gebroken. Ik had ook een klaplong, gebroken ribben en een hersenbloeding. De motorkap van de wagen was ingedeukt door de slag van mijn helm”, beschrijft ze. Marie-Jeanne had het geluk dat er een verpleegster in de buurt was op het moment van het ongeluk. “Zij heeft heel correct gehandeld. Pas in de ziekenwagen verloor ik het bewustzijn en hebben ze mij moeten reanimeren.”
Zelfs de dokters waren versteld van mijn revalidatie
Marie-Jeanne lag ruim vier weken in coma. De dokters dachten niet dat ze er nog zou uitkomen, laat staan haar café opnieuw openhouden. Maar dan kenden ze Marie-Jeanne en haar doorzettingsvermogen nog niet. “Toen ik uit coma ontwaakte, bleek in mijn hoofd alles in orde te zijn. Ik wist wie ik was en was nog altijd mezelf. De revalidatie kon dus beginnen. Ik ben 146 dagen onafgebroken in het ziekenhuis geweest”, schetst ze. Zelfs de dokters waren versteld van haar revalidatie.
Terugkeer
Marie-Jeanne had enkele belangrijke drijfveren die haar bleven motiveren. “Mijn dochter Sofie is elke dag op bezoek geweest bij mij. Mijn zoon Jürgen had gezworen nooit café te houden, maar toch hield hij nu in mijn plaats De Vlaschaard open. En daarna ging hij nog een nachtshift werken. En mijn kleindochter Rim en ik maakten samen progressie: ik ging vooruit in mijn revalidatie en zij haalde op school prachtige resultaten ondanks de situatie. Ook hen ben ik heel dankbaar voor alles wat ze al gedaan hebben voor mij.”
In 2014 overleed Marie-Jeannes echtgenoot Rudy. Eerder nam ze ook al afscheid van haar zonen Andy en Leslie. “Zij waren, samen met mijn overleden ouders, mijn engelbewaarders. Toen ik weer in Sint-Baafs-Vijve kwam na mijn opname ben ik eerst naar het kerkhof geweest om hen te bezoeken.”
Intussen zet Marie-Jeanne nog altijd stappen. Thuis kan ze zelf al koken en heeft ze geen looprek of rolwagen meer nodig. “De volgende stap was opnieuw in De Vlaschaard te vertoeven. Vorige week stond ik voor het eerst weer achter de tapkraan. In de zomer is het minder druk. Dat is ideaal om er weer in te stappen”, besluit ze moedig. (NVR)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
