Margit Tukk kreeg naar aanleiding van haar 101ste verjaardag bij haar thuis het bezoek van schepen van Bevolking Stephanie Demeyer (Team Burgemeester). Zij overhandigde Margit een ruiker bloemen en een mandje met Kortrijkse delicatessen. Het leven van Margit leest als een eerder trieste roman, maar met een happy-end.
Margit Tukk is geboren op 2 juni 1922 in Budapest in Hongarije, waar in die periode grote voedselschaarste heerste. Veel kinderen werden toen voor enige tijd naar België gestuurd met de zogenaamde ‘kindertrein’ om hier wat aan te sterken. Zo werd ook Margit op driejarige leeftijd naar België gestuurd. Zij belandde bij de strenge Christelijke orde, de Zusters Benedictijnen in Menen, die daar aan psychiatrische verpleging deden. Intussen overleed haar vader op jonge leeftijd in Budapest en werd haar zusje ook naar België gestuurd. Zij kwam bij twee oude dames terecht.
Hongaarse Opstand
Margit had weinig contact met haar zusje en zo vervreemden ze van elkaar. Margit ging op internaat bij de Zusters Paulinnen, waar toen alles in het Frans verliep. Ze was er een vlijtige leerlinge. Toen ze echter op 16-jarige leeftijd gevraagd werd om in het Klooster te treden, weigerde ze en werd ze alleen teruggestuurd naar Hongarije waar ze niet eens de taal of iemand kende: zelfs haar moeder was een vreemde voor haar. Margit deed wat ze kon om aan de kost te komen en met haar Frans kon ze uiteindelijk werk vinden als gouvernante waar ze zeer graag gezien werd. Er kwam daar een einde aan door de Tweede Wereldoorlog die daar slechter was dan hier. Margit kwam de oorlog moeilijk door en daar bovenop kwam in 1956 de Hongaarse Opstand in Budapest.
Moedige dame
In die periode trouwde Margit met Jozef, een brave man met wie ze drie kinderen kreeg. Jammer genoeg overleed een kindje toen het 1,5 jaar was. Een ander kindje, dat ook zwaar ziek was, kon niet behandeld worden in Budapest. De plaatselijke dokters moedigden Margit aan om hulp te zoeken in het Westen. Zo kwam Margit in 1967 terug naar België met haar twee kindjes en man. Ze hadden niets om van te leven. Het leven was heel zwaar. Margit kende enkel de Franse taal en moest op eigen houtje Nederlands leren, maar ze trokken hun plan zo goed ze konden. Helaas door flauwte en veel ziek zijn, kon ze buitenhuis niet gaan werken: zo was alleen haar man de kostwinner voor de familie en zij deed haar uiterste best in het huishouden. Margit heeft in haar leven veel handwerk gedaan: breien, haken en borduren wat ze deed als de beste. Zij woonde met de familie van het begin altijd in Kortrijk en maakte de opening en sluiting mee van de Grand Bazar op de Grote Markt, de Priba, de Sarma en de Innovation waar ze regelmatig hun boodschappen deden.
In 1990 overleed haar man plots. Op 90-jarige leeftijd kreeg Margit een zware beroerte. Ze kwam er moedig door, maar vanaf haar 95ste werd ze jammer genoeg rolstoelpatiënte. Dit hield haar evenwel niet tegen om dagelijks het nieuws te zien, te lezen en kruiswoordraadsels te maken en volledig drietalig zijn. Ondanks haar zwakke gezondheid is Margit door haar wil, doorzettingsvermogen en gezonde levensstijl een moedige dame die nu 101 jaar geworden is. “Haar motto was altijd: geloof, hoop en liefde, en altijd moedig vooruitkijken en doen al wat men kan”, vertelt haar dochter. En dit is een mooi voorbeeld voor haar kinderen die haar nu de beste zorgen geven.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
