Hij kreeg complimenten van Gaia-voorzitter Michel Vandenbosch, werd achternagezeten door een bus fanatieke rusthuisbewoners en kreeg zelfs even een cameraploeg uit Japan over de vloer: 2025 was voor beertjesman Marcel Dewulf (85) het jaar waarin hij plots een internationale beroemdheid werd.
Vergeet de paus, de kerstman en Sinterklaas: in Blankenberge is het de 85-jarige Marcel Dewulf – beter bekend als ‘beertjesman’ – die overal voor blije gezichtjes zorgt. Met zijn opvallende knuffelmobiel doet hij er al tweeënhalf jaar lang dagelijks zijn blijde intrede via de zeedijk. Op een dag stonden daar zelfs tv-camera’s.
“Het bleek een cameraploeg uit Japan te zijn. Zoiets vreemds hadden ze daar blijkbaar nog nooit gezien. Zelfs Michel Vandenbosch van Gaia kwam mij feliciteren. Ze stonden hier met hun zomercampagne op de zeedijk, en hij vond mijn beertjes leuk”, vertelt Marcel, zoals altijd enthousiast.
De keerzijde van de roem neemt hij erbij. “Nu word ik om de haverklap aangeklampt als ik met mijn karretje over de dijk rijd. Van de Pier tot aan ’t Staketsel doe ik er soms drie uur over. Ik kan zelfs niet rustig naar de supermarkt zonder de hele tijd aangesproken te worden.”
Paar duizend op overschot
Toch slaat Marcel zelf ook graag een babbeltje. “Maar te veel is te veel, zeker tegenwoordig met al die camera’s. Vergeet de kerstman, ’t is véél erger dan dat. De mensen komen míj cadeautjes geven.”
Marcel deelt zelf ook beertjes uit. “Ondertussen weten de mensen dat en wachten ze op me. Soms moet ik ze teleurstellen omdat mijn beertjes op zijn. Dan rij ik vlug over en weer naar huis om een verse lading op te halen.” Thuis in zijn garage heeft Marcel naar schatting nog een paar duizend van die pluizige beestjes liggen.
De mensen noemen hem een Blankenbergs icoon. “Er is zelfs eens een hele bus uit Gent van een woonzorgcentrum gekomen, speciaal om Marcel en zijn knuffelkar te zien. ‘Waarom kom je niet bij ons wonen?’, vroeg er iemand. Dat aanbod heb ik vriendelijk afgeslagen”, lacht hij.
“Die dagelijkse ronde met mijn knuffelmobiel geeft me echt veel kracht”
Ook voor zijn legendarische knuffelmobiel kreeg Marcel al een bod. “Zestienduizend euro, maar ik verkoop hem niet. Dat karretje betekent álles voor me.”
Het begon allemaal als eerbetoon aan zijn vrouw Francine, die op 17 juli 2023 onverwachts overleed. “Francine was een grote dierenvriend”, zegt Marcel. “Prutske, ons pomeriaantje, was haar alles. Jammer genoeg was haar knuffelkarretje pas klaar toen ze al gestorven was, en heeft ze het dus zelf niet meer kunnen zien. Francine zou trouwens ook genoten hebben van alle aandacht. Net als ik hield ze ervan om onder de mensen te zijn.”
Marcel biedt met zijn knuffelmobiel een soort tegengif voor al het negatiefs in de wereld. “Ik heb er nu voor de kerstperiode ook lichtjes op gezet, bijna drieduizend. De mensen vinden dat prachtig – ze zeggen het me vaak genoeg. Ook als het donker is, ben ik nu een echte attractie”, glimlacht hij.
Stad onveilig maken
Marcel woont langs het Pervijzepad, maar groeide op in de Ontmijnersstraat. “Rechtover ’t slachthuis, waar nu het stadhuis staat. Ik heb dus ook ‘de Sam’ goed gekend die daar woonde. Met carnaval maakten we samen de stad onveilig; zo hadden we ons een keer verkleed met bloederige biefstukken van ’t slachthuis. Gelukkig was er een dokter mee, want de mensen vielen van hunne sus. Sam was pas écht een Blankenbergs icoon.”
Hoe hij op het magische jaar 2025 terugblikt? “Het is een van de gelukkigste jaren van mijn leven geweest”, zegt Marcel zonder dralen. “Ik mis mijn Francine nog elke dag, maar ik krijg zóveel steun van de mensen. Die dagelijkse ronde met mijn knuffelmobiel, daar trek ik echt veel kracht uit. Wat zou ik anders hele dagen alleen thuis zitten doen?”
En wat hij zichzelf voor 2026 wenst? “Aan dat soort voorspellingen waag ik me niet meer. Ik ging met Francine nog eens naar Thailand, en van de ene op de andere dag was ze er plots niet meer. Ik leef nu gewoon van dag tot dag”, aldus Marcel.
