Privéclub Di Borgia staat er ook opgesloten bij langs de Zuidkaai. De werkneemsters zijn terug naar hun thuisland, uitbater Marc Seys hoopt samen met zijn meisjes op een snelle heropening. “Social distancing kunnen we hier niet toepassen. Benieuwd wanneer ze voor ons het licht op groen zetten.”
We mochten naar boven in Di Borgia. Naar het woongedeelte welteverstaan. Marc Seys excuseert zich voor de werken die her en der aan de gang zijn. “Nu we gesloten zijn, maak ik van die tijd gebruik om een en ander op te kalefateren. Zo heb ik hier al een nieuwe paaldanspaal geïnstalleerd. Ik ben geen groot fuifbeest, maar ondertussen heb ik mijn verjaardag mogen vieren. Hoe oud? Ik heb de favoriete leeftijd van elke man.” 50 gokken we beleefd. “Nee, 69!” (lacht uitbundig).
“Voor de Izegembon werden wij niet aangeschreven”
Zelf houdt Marc – die opgroeide in Beitem – zich de jongste weken vooral bezig met fietsen. “Ik huis hier langs het water, maar als ik ga fietsen doe ik dat ook graag langs het water. Of soms fiets ik gewoon richting de zee.”
In de privéclub – die iedere dag (zeg maar nacht) – open is, behalve op zondag, werken 12 meisjes en doen twee dames de bar. “Ze komen haast allemaal uit Oostbloklanden. Vooral Roemenië, Bulgarije, Hongarije… De meeste van hen zijn nu terug in hun vaderland, maar er verblijven hier nog twee dames die door de lockdown niet terug naar huis konden. Ze werken hier bij mij in loondienst en deels ook op commissie. Ze zijn nu tijdelijk werkloos en ik krijg van hen wel vaak telefoontjes wanneer we weer open kunnen gaan. Maar daar kan ik natuurlijk niet op antwoorden.” Als uitbater heeft Marc ook recht op de hinderpremie. “Waarom niet, ik betaal belastingen.”
Vlaamse preutsheid
In Izegem konden de handelaars ook intekenen op de Izegembon. “Ik heb daarvan geen mail van het stadsbestuur ontvangen. De politici vergeten vaak onze sector, in Nederland zijn ze daar minder preuts over. Ja, er komen hier ook politici over de vloer. Izegemse? Nee, naar een privéclub gaan doen bekende mensen niet in eigen streek. Maar er komen hier ook soms ook tv-figuren, maar die komen van wat verder.”
“Vroeger was het eenvoudiger om man te zijn”
En ook de klanten missen Di Borgia. “Ik krijg soms ook telefoons in het holst van de nacht met de vraag of we open zijn. In het begin kon ik dat nog begrijpen, nu vraag ik letterlijk of die mensen van Mars komen. Nu ja, je weet ook nooit dat een of ander overheidsinstantie belt, om te checken of we toch niet open zijn. Maar dat is dus niet het geval. Onderschat het belang van onze sector niet. Het verwondert me niet dat de media berichten over het toenemende misbruik. En niet iedereen zit in een relatie. Veel mannen zijn single en hebben ook hun behoeftes. En ja, soms ook getrouwde mannen. Daar moeten we niet flauw over doen. Sommigen brengen zelfs hun vrouw mee. Om de sleur in hun relatie wat te doorbreken. Dat zie je nu meer dan vroeger. Maar relaties zijn ook niet meer zo simpel. Je moet als man eerst lang studeren, dan veel werken en geld binnenbrengen en nog eens veel tijd besteden aan je partner. Begin er maar eens aan, vroeger was het toch eenvoudiger.”
Zelf zal Marc niet meer trouwen. “Ik heb een vriendin in Brussel, maar ik was al drie keer getrouwd. Mijn eerste vrouw is veel te vroeg overleden, met haar heb ik een tweeling van 45. Met mijn tweede vrouw heb ik een zoon van 25. Een van mijn exen hield later nog Acanthus in Hulste open. Ik ben dus 69, in het huwelijksbootje krijgen ze me niet meer. Maar met mijn zaak wil ik nog doorgaan tot mijn 75ste. Ik zit hier nu 21 jaar, heb ondertussen de gebouwen kunnen kopen. Het is soms een lastige job met al die nachtelijke uren, maar ik ga dus nog even door.”
“In het holst van de nacht telefoons om te vragen of wij open zijn”
Er zijn best nog wat verandering op til in Di Borgia. “Tot nu toe was dat niet het geval, maar straks vraag ik hier toegangsgeld. Ik ben er nog niet uit of het 25 of 50 euro wordt. Pas op, dat geld krijg je terug als korting als je effectief een kamer (met meisje) neemt. Maar ik wil dat doen om een bepaald publiek af te schrikken. Nu komt hier een bepaalde groep mensen die eigenlijk geen geld hebben en louter ambras maken. Die heb ik liever niet. Zelf zorg ik iedere avond voor de muziek en ik hou natuurlijk een oogje in het zeil. De politie heb ik hier niet veel van doen, maar als ik bel, weten ze dat het serieus is. Dan zorgen ze dat ze hier snel staan.”
Vroeger passeerden er ook wel wat vrijgezellenavonden langs Di Borgia. “Dat doen we eigenlijk liever niet meer. Die gasten komen hier plezier maken, maar er worden dan foto’s genomen. Dat is niet aangenaam voor de andere klanten. Er is ook een tijd geweest dat wanneer de cafés op de Izegemse markt sloten, de laatste klanten dan richting onze club kwamen. En ook daaraan heb je niet veel, die mensen hebben meestal al veel te veel op om nog iets te presteren.”
Volop Sollicitaties
Ondertussen bekommert Marc zich ook om zijn meisjes. “Iedereen werkt hier uit vrije wil, er valt elke week wel een sollicitatie in mijn mailbox. Het is belangrijk dat je de juiste dames selecteert, dat bespaart je al veel miserie achteraf. De meisjes uit het Oostblok zijn harde tantes. Zij hebben een harder karakter dan de Vlaamse vrouwen. En als het al eens scheef zit tussen twee meisjes, dan kun je dat brandje meestal niet snel blussen. Meestal betekent dat dat je afscheid moet nemen van een van hen.”
De sector heeft niet bepaald een goede naam. “Zwart geld? Weet je dat hier 80 procent van de klanten met Bancontact betaalt. Uiteraard krijg je op je bankafschrift niet te zien dat je in Di Borgia bent geweest, de naam van mijn bvba staat er vermeld. Zo kreeg ik eens een moeder aan de lijn die ons toch had weten te traceren. Haar zoon had hier 750 euro uitgegeven. Ik trachtte het wat te vergoelijken door te opperen dat hij waarschijnlijk had voorgeschoten voor zijn vrienden en dat die dat cash hadden terugbetaald. Maar de vrouw was niet te kalmeren. Toen ik zei: ‘Wees blij dat het je man niet is’, gooide ze de telefoon dicht.”
Marc hoopt te mogen heropenen met de cafés. “We zijn ook al voorbereid om alles grondig te ontsmetten, maar social distancing lukt op een bepaald moment van de avond niet meer.”
Privéclub met een pauselijke naam
Di Borgia is een naam als een klok in Izegem. Langs de Zuidkaai kijkt de privéclub uit op het kanaal. “Ik hou van kunst en geschiedenis. Mijn boekenrek staat er vol van. Borgia was een paus (Paus Alexander VI, red.) die met zijn minnares ook vier kinderen had, Lucrezia was er een van. Ook zij heeft een woelige geschiedenis vol moord en andere intriges. Een beeltenis van haar siert de club. Ooit was ik op reis in Rome. We kregen er een rondleiding in Vaticaanstad en we kwamen er bij de vertrekken die ooit nog van Borgia waren. Ik toonde een naamkaartje, legde mijn duim op het stukje ‘privéclub’ en stelde me voor als een nazaat van de paus. Door er veel over te lezen wist ik ook van de geheime gang die de het Vaticaan verbond met de buitenwereld. Ik wees daar de gids op, maar die was er niet meteen mee gediend. Ik zal er wat te veel de show gestolen hebben zeker?”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier