Liefst 40 jaar lang bracht Manfred Brengman gewone mensen en bekend volk van hot naar her in Oostende en omstreken. De taxichauffeur uit Gistel heeft zijn lidmaatschap bij Taxibond Oostende opgezegd en neemt stilletjes aan afscheid van wat hij “het mooiste beroep ter wereld” noemt. “Tijd doorbrengen met onbekenden in zo’n kleine oppervlakte, is iets speciaals.”
Brengman: what’s in a name. Vier decennia lang bracht de sympathieke zestiger ontelbare mensen van a naar b. Het welverdiende pensioen loert nu om de hoek, maar Manfred kijkt met ons al eens in de achteruitkijkspiegel. “Mijn ouders hadden met Apollo 11 op het Paulusplein en J5 in de wijk Opex een eigen café. Mijn papa had al een taxivergunning, wat als cafébaas van pas kwam om klanten met een glaasje te veel op naar huis te brengen. Van een caféklant die als taxichauffeur werkte, hoorde papa dat er een plekje was vrijgekomen op de wachtlijst om een vergunning aan te vragen. Daarom besloot hij om mij op de lijst te zetten”, haalt Manfred aan.
“Er zat al veel bekend volk in mijn auto”
“En op een dag stond ik op de eerste plaats. (lacht) Het was helemaal niet de bedoeling om op mijn 21 jaar taxichauffeur te worden, hè. Ik ging naar de hotelschool, net als mijn vrouw. De bedoeling was om een horecazaak over te nemen of op te starten.”
Het noorden kwijt
Manfred sloot zich in 1982 als zelfstandige chauffeur aan bij koepelorganisatie Taxibond Oostende. “Toen waren we met 60 leden. Het lidgeld kwam in een soort van pot om gezamenlijke kosten te dekken, zoals visitekaartjes, reclame of attenties tijdens Dag van de Klant, maar ook radiozenders en taxitelefoons. Ik herinner me ook nog een van mijn eerste ritten. Een vrouw moest van het station naar de Karel Janssenslaan gevoerd worden. Maar toen ik – (lacht) nochtans een geboren Oostendenaar, hè! – de naam van de straat hoorde, was ik plots het noorden kwijt. Ik wist dat veel collega’s door de Jozef II-straat reden en deed dat dan ook maar. Tot de vrouw plots zei: Ah, hier, je mag me op deze hoek van de straat afzetten. Toevallig, de hoek met de Karel Janssenslaan.”
Sociaal contact
“Taxichauffeur is een mooi beroep. Je ontmoet veel mensen met verschillende waarden en normen op de meest uiteenlopende momenten in hun leven. Sommige personen hebben het heel moeilijk, anderen net goed. Op een gegeven ogenblik ben je een soort van sociaal assistent. Zo herinner ik me iemand die amper rondkwam, maar toch een taxi bestelde om boodschappen te doen. Gewoon, om wat sociaal contact te hebben. Ooit stapte een dame bij me in de auto in. Rij maar, zei ze. Ik diende vervolgens de autostrade tot in Gent te nemen om daar dan gewoon terug te keren. Mevrouw wou simpelweg praten over wat familieproblemen.”
Afscheid nemen
Naast Pier en Pol kreeg Manfred ook bekend volk in de passagiersstoel. “Mijn eerste bekende was Ivan Rebroff, een Duitse zanger die ook in het Russisch zong. Gerty Christoffels, Hugo Claus, Pieter Aspe, Chris Lomme, Bea Van der Maat, Paul Jambers en Clara Cleymans zaten al eens in mijn auto. Burgemeester Julien Goekint was ook een vaste klant. En Arno ook. Hij sloot elke ritje af met de woorden: ‘En brave zien, é.’ Ook Elvis Costello zat bij me in de wagen. Allemaal vriendelijke mensen. Als chauffeur breng je een kort, maar intens moment met hen door omdat je op zo’n kleine oppervlakte zit. Dat geeft een speciaal gevoel.” Ook bijzonder was de ramp met de Herald of Free Enterprise in Zeebrugge. “Ik was toen vaste chauffeur van de Engelse ITV-cameraploeg die in ons land verslag uitbracht. Ik bracht ze van hier naar daar, en woonde de interviews van dichtbij bij. Zo ontmoette ik onderweg een pak speciale mensen: de kapitein van het schip, Engels premier Margaret Thatcher en onze eerste minister Wilfried Martens, maar ook verschillende slachtoffers. Dat zal me altijd bijblijven.”
Manfred heeft nog tot juni zijn taxivergunning, maar zal die niet verlengen. “Stilletjes aan ga ik afscheid nemen van het beroep”, besluit hij. “Ik heb mijn lidmaatschap bij de Taxibond stopgezet. Ik was er niet alleen 40 jaar lid, maar ook 15 jaar bestuurslid en 6 jaar voorzitter. Ik hoop mijn professionele carrière in schoonheid af te sluiten.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
