Magda Witdouck (81) uit de Oudstrijderslaan werd derde op het WK manillen in Harelbeke. “Ik deed daar toevallig aan mee op vraag van mijn kleinzoon Daan en in de plaats van zijn vriend Alexandro Debackere”, zegt Magda. “En ik kaartte ook alle partijen onder zijn naam. Ik was dus heel eventjes Alexandro…”
Magda zal die dag niet zo vlug vergeten. “Mijn kleinzoon Daan vroeg me halfweg februari of ik me vrij kon maken om op zaterdag 22 februari mee te doen aan het wereldkampioenschap Manillen in Het Spoor in Harelbeke. Zijn vriend Alexandro Debackere had zich daarvoor ingeschreven maar kon om een of andere reden niet gaan die dag. Ik mocht hem vervangen.”
“En waarom niet”, dacht ik. “Ik ben toch een fervente kaarter.
“Die zaterdag moesten Daan en ik om 10 uur in Het Spoor zijn. Ik keek al mijn ogen uit nog vóór we Het Spoor binnengingen. Er was zo goed als geen plaatsje meer vrij op de parking, zoveel volk!”
Vreemde mannen
Daan en zijn oma Magda haalden eerst hun deelnemersbadge af. “Daan moest kaarten bij de groene groep, ik bij de gele. Ik ging op zoek naar mijn eerste drie kaartgezellen. Toch een beetje met een raar gevoel, moet ik zeggen. Kaarten met drie ‘vreemde’ mannen… Thuis of in Lendelede kaart ik altijd met mensen die ik ken.”
“Dan was het verschillende uren de ene partij na de andere kaarten. Telkens 12 delen. Voor punten. Ik denk dat ik een viertal keer aan vier tafels heb gespeeld. Eerst bleven er 40 van de meer dan 400 kaarters over en tenslotte werden die nog een keer gehalveerd en gingen we met 20 kaarters de finale in.”
En dan was het voor Magda wachten tot ze de uitslag bekend maakten. “De speaker van dienst riep plots de naam Alexandro Debackere af als derde van dit wereldkampioenschap. Alexandro, dat was ik dus. Had ik dat gedaan? Ik kon het niet geloven. Ik moest me vooraan melden en daar aan de jury zeggen dat ik in de plaats van Alexandro had gekaart. Vanaf dat moment was de bronzen medaille van mij.”
“Wat ik won? Een medaille, een fles cava, een pokerspel (gaf ik aan Daan) en een mooi boek over de E3-pijs Harelbeke. Al bij al toch een mooie herinnering. Derde worden op een WK waar meer dan 400 kaarters uit heel het land aan meededen is toch niet min. Het goud was trouwens ook voor een West-Vlaming, de Oostnieuwkerkse Chris Vanden Broucke.”
Het kaarten zit Magda toch een beetje in het bloed. “Mijn ouders baatten nog De Gilde uit en ook daar werd er uiteraard veel gekaart. Ook in mijn familie. En in Okra, waar ik lid ben, wordt er uiteraard ook regelmatig een kaartje gelegd. Ik ben er trouwens al vrouwelijke kampioene geweest. Bij Okra kiezen ze altijd een kampioen bij de mannen en eentje bij de vrouwen. Een leek in het kaarten ben ik dus niet.”
Eindelijk een meisje
Magda is niet alleen een goede kaarter, ze is al haar hele leven een actieve dame. Ze was de oudste in een gezin met tien kinderen en had het geluk te mogen verder studeren. Ze trouwde met Frans Anraed die in 2008 overleed en wever van beroep was. Magda en Frans kregen vier kinderen: Bart, Koen, Wim (hij overleed in 1993 op 28-jarige leeftijd) en Hilde.
“Bij Okra ben ik ook al vrouwelijke kaartkampioene geweest”
“Ik heb ook negen kleinkinderen”, vervolgt Magda. “Allemaal jongens: Sander, Simon, Rinus, Maarten, Daan, Lander, Ruben, Lukas en Brent. Vier van hen zijn in 1996 in amper acht dagen geboren. Sander en zijn partner Flore zorgden wel voor een eerste achterkleinkind…, nu eindelijk een meisje dat luistert naar de naam Isa.”
30 jaar onderwijzeres
Magda was onderwijzeres van beroep. “In de vrije basisschool in de Stationsstraat en op één jaar na altijd in het eerste leerjaar. Toen ik 50 jaar was ben ik met een soort vervroegd pensioen gegaan. Dat kon toen als je 30 jaar dienst had en gediplomeerd was vóór 1960. Het waren 30 mooie jaren, maar ik heb er ook geen spijt van dat ik zo vroeg met pensioen mocht gaan. Er kwam veel tijd vrij voor de kinderen en kleinkinderen, voor het onderhoud van mijn tuin, voor mijn creatieve hobby’s…”
“Ik was altijd ook actief in het verenigingsleven. Als jong meisje bij de VKAJ waar ik nog gewestleidster was, later bij de KAV waar ik in het bestuur was en na mijn pensioen bij Okra. Van 2007 tot 2015 was ik er voorzitter van. Ik keek toen uit om enkele nieuwe mensen in het bestuur aan te trekken en dan is mijn schoonbroer Marcel Verheye me als voorzitter opgevolgd.”
“Ik blijf lid en doe nu de ziekendienst van Okra en ben ook nog actief in de creaclub.”
“Ik ben tevens lid van de seniorenraad en als moeder van een overleden zoon ook van Ovok (ouders van overleden kinderen). Ik heb nog altijd een goed gevulde agenda.”
