Maarten Buyse (26) is terug uit Rwanda. Hij was er zes dagen ter plaatse in de hoofdstad Kigali om er lesgevers Eerste Hulp om te scholen tot jeugdtrainers die Eerste Hulp kunnen aanleren aan jongeren van 12 tot 16 jaar.
Maarten Buyse groeide op in Lauwe. Hij is getrouwd met Jonas die hij leerde kennen bij Jeugd Rode Kruis en die nog vrijwilliger is bij Rode Kruis-Roosdaal (bij Ninove). Het koppel woont nu in Gent maar Maarten blijft echter zeer verweven met West-Vlaanderen. Hij is coördinator infrastructuur bij Hogeschool VIVES in Brugge, Oostende en Torhout. Zijn vrije tijd gaat volledig naar het Rode Kruis waar hij verschillende verantwoordelijkheden opneemt. Hij is regiovoorzitter van Rode Kruis Midwest (Roeselare-Izegem-Tielt).
In de afdeling Rode Kruis-Kortrijk blijft hij vrijwilliger want hij wil de voeling met het ‘werkveld’ blijven behouden. Maarten was in de Kortrijkse afdeling tot zijn voorzitterschap van regio Midwest ook ondervoorzitter. “Beide functies konden niet gecombineerd worden”, zegt Maarten.
Al zijn vrije tijd gaat eigenlijk naar het Rode Kruis waar hij op zijn 16de startte. Hij maakt ook deel uit van de Gemeenschapsraad en daaraan gekoppeld de Provincieraad van het Rode Kruis. Hij is nog instructeur in de hulpdienst en gaat ook met een aantal kampen mee om er te koken, onder meer met Rode Kruis-Brugge.
Vanaf 12 jaar
De missie in Rwanda duurde zes dagen en werd georganiseerd door de dienst Internationale Samenwerking van het Rode Kruis. “De bedoeling van de missie was om bestaande lesgevers in Eerste Hulp op te leiden tot Jeugdtrainers die kunnen Eerste Hulp geven aan jongeren van 12 tot 16 jaar”, legt Maarten uit.
“Vroeger werd daar aan jongeren geen Eerste Hulp geleerd, maar nu wordt er gestart met 12-jarigen. Bij ons gebeurt dit al vroeger. In het derde kleuter wordt hier al gestart met bewustwording.” Maarten legt uit dat ‘The National Society’ – de hoofdzetel van het Rode Kruis in Rwanda – het eerste contact is met de hoofdzetel van Rode Kruis-Vlaanderen.
Maarten is instructeur in het jeugdwerk. “Ik geef ook animator- en lesgeversopleidingen. Daar ben ik in gerold door in 2018 naar Togo op stage te gaan voor mijn lerarenopleiding. Dat was toen los van het Rode Kruis. Ik ben dan mee beginnen schrijven aan een opleiding voor het Rode Kruis in Afrika.” Maartens eerste missie voor het Rode Kruis was er één naar Zimbabwe in 2019. “Dat was ook voor een jeugdtraining. We gingen er toen naar een Rode Kruis-school.”
“In het verleden maakten we al een handleiding om daar die lessen en trainingen lokaal te geven. In 2019 werd die handleiding verder uitgewerkt. We stonden ook stil bij wat daar zou werken en wat niet, want de mentaliteit is in Afrika helemaal anders dan bij ons. Ze zijn er niet gewoon om actief les te geven en spelletjes in hun lessen te gebruiken. Zo gaan zij bijvoorbeeld nooit aan de slag met een memory, terwijl ze wel gemotiveerd zijn. Ze hangen er nog vast aan het ‘schoolbankprincipe’. Voor een aantal opleidingen is het wel nodig om klassikaal les te geven, maar wij zijn er van overtuigd dat het er al doende beter in geraakt. Hoe actiever je in de les bent, hoe meer je er van zal onthouden.”
Lessen aanpassen aan de noden
Bij de laatste missie was Maarten één van de twee mensen van Rode Kruis-Vlaanderen. “Op de regionale opleiding die we in het Engels gaven waren er zes Rwandezen en zes Tanzanianen. We gingen dus aan de slag met hen over hoe je een goede demonstratie geeft, hoe je een stellingenspel organiseert en wat de aandachtspunten zijn waardoor iedereen actief deelneemt aan de les. De handleidingen geven we in het Engels en ze bestaan ook in het Frans, maar het is de bedoeling dat ze vertaald worden in de lokale taal, zoals Swahili.” Maarten vertelt verder dat er op dag vijf twee scholen kwamen. “Aan die leerlingen moesten onze cursisten minstens een half uur les geven.”
Om les te geven in Afrika gebruikt het Rode Kruis de ‘African First Aid Methods en Materials’. “Er wordt vooraf afgetoetst bij de plaatselijke Rode Kruis-afdeling. Ietwat zoals bij ons dus, maar aangepast aan de lokale noden. Bij brandwonden wordt daar bijvoorbeeld anders gewerkt, want er is daar niet altijd stromend water. Dan wordt er een alternatief met vloeibare honing of sap van de aloë vera plant gewerkt. Handen wassen is ook niet altijd mogelijk. Als er geen zeep is kunnen ze hun handen wassen met koude as van houtskool. We geven er ook ambulanciersopleidingen met technieken aangepast aan het land.”
Veel aandacht voor Covid in Rwanda
“Bij de laatste missie vorige maand waren we zes dagen ter plaatse, maar we waren in totaal 11 dagen weg. Rwanda zit in een groene coronazone maar er moest wel getest worden voor we op het vliegtuig stapten en ter plaatse. Dan moesten we in quarantaine blijven tot we de uitslag kregen van onze test. In Rwanda was er ook een algemene mondmaskerplicht, zelfs al zat je helemaal alleen in de auto.”
”Er is echt wel aandacht voor Covid en overal was er ontsmettingsalcohol ter beschikking. Er gebeuren ook veel sneltesten. Zo moesten alle lesgevers een sneltest ondergaan voor ze scholen lieten komen. Het voordeel was wel dat er veel lessen buiten plaatsvonden. Slechts één keer moesten we de les onderbreken door regen. Zelfs binnen kon je dan geen les meer geven, want er was zodanig veel lawaai dat je elkaar niet meer kon verstaan.”
Nieuw actieplan
Voor Maarten smaakt het alvast naar meer om naar missies in Afrika te trekken. “In 2019 heb ik er twee gedaan. Ik ging toen ook naar Zuid-Afrika. Dit jaar ben ik naast Rwanda ook al naar Congo geweest. Ik denk dat ik het op één tot twee missies zal houden, afhankelijk van mijn eigen beschikbaarheid en van de noden ter plaatse.”
””We gaan enkel op vraag van het plaatselijke Rode Kruis. Er wordt momenteel geschreven aan een nieuw actieplan en nadat dit goedgekeurd is zullen we weten waar, wanneer en hoeveel missies er volgend jaar zullen zijn. Ik zou graag nog eens naar West-Afrika trekken.”
(ED)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
