Linde Clauw (31) wist niet wat haar overkwam toen ze een zoekertje plaatste voor cohousing in een aantal West-Vlaamse Facebook-groepen. “Sommige reacties deden me van m’n stoel vallen.”
‘Ik ben single en heb nog plaats in mijn groot bed’, ‘hey, op zoek naar meer…’, ‘heeyla, knappe mooie vrouw’, ‘ben je Filipijns?’… De West-Vlaamse Linde Clauw (31) toont enkele reacties op haar telefoon naar aanleiding van een zoekertje dat ze plaatste in een aantal Facebook-groepen in de Westhoek en de groep ‘Alternatief Wonen’.
Ze zoekt een partner voor cohousing, haar grootste wensen: ruimte voor haar twee katjes, een tuin en een overdekte plek voor haar fiets. “Op een bepaald moment raakte ik volledig overprikkeld, ik had het helemaal gehad.” Haar bericht bleek vooral populair bij oudere mannen tot in het buitenland. “Ze vroegen zelfs of ik bij hen in Nederland of Spanje zou gaan wonen.”
“Het zoekertje was nochtans zeer gedetailleerd en beperkt tot een aantal gemeenten in de Westhoek. “Ik ben opgegroeid in Lo-Reninge en woon nog bij mijn vader in Koksijde. Ik had in het verleden goeie ervaringen rond cohousing in Gent en Brugge. Wat mij nu overkwam, zag ik totaal niet aankomen. Ik ben erg geschrokken. Gewoon even rondvragen, daar doe ik niks mis mee, dacht ik…”
“Zelfingenomen wijf”
Linde scrolt opnieuw op haar telefoon en leest voor. “Trut met grote T, ‘zelfingenomen wijf’ en hier: iemand met een beperking die een gezelschapsdame zoekt. Het regende vieze reacties. Sommige reacties deden me van m’n stoel vallen. Misschien kwam ik bij een aantal over als verwaand of pretentieus omdat ik een tuin zocht voor mijn katten. Anderen hadden mogelijk problemen met de lengte van het zoekertje of dat het zeer specifiek was, maar dat deed ik net om de juiste mensen te vinden en de verkeerde te mijden.”
De sociale mediastorm is de druppel na een leven vol racistische opmerkingen. “Soms onbedoeld, soms verschoond, maar vaak grof en gemeen. Ik ben van kinds af een grote dierenliefhebber, was amper tien jaar toen ik een wandeling maakte met mijn mama en mijn oog viel op een mooi hondje. Ik vroeg het baasje spontaan welk ras het was. ‘Welk ras ben jij?’ kreeg ik als antwoord, waarop mijn moeder me snel weer bij haar trok en we onze wandeling verderzetten.”
Eenkindpolitiek
Haar ouders adopteerden Linde in China. “Door de eenkindpolitiek was daar een ‘overschot’ aan meisjes. Ook ik werd er ergens als vondeling gelegd in een mandje met mijn geboortedatum, waarna de politie me overbracht naar een weeshuis. De kindjes werden er niet gekozen, maar toegewezen aan adoptieouders. Ik was amper 1 jaar toen ik in Vlaanderen aankwam.”
Ik groeide hier op waardoor ik niks anders heb gekend. Ik ben dus een echte Vlaamse.
“Ik groeide hier op waardoor ik niks anders heb gekend. Ik ben dus een echte Vlaamse. Aangesproken worden op mijn uiterlijk, geeft me het gevoel dat mijn eigen Vlaamse identiteit in vraag wordt gesteld. Ik haat het wanneer men zegt ‘amai, je hebt nogal chance’ of ‘heb je goede adoptieouders?’ Ze zijn gewoon mijn ouders.”
Namasté
“Door de vele opmerkingen begin ik mijn Aziatische roots nu zelf lelijk te vinden. Ik overweeg stilaan mijn ‘kiezige spleetogen’ te laten opereren en mijn haar te verven zodat ook anderen me als een rasechte Vlaming zien. Op straat word ik wel eens aangesproken in het Engels, omdat ze er van uitgaan dat ik geen Nederlands kan. Ik bezocht onlangs de Ieperse kerstmarkt. Ik was net binnen en kreeg al een namasté-groet: buigend met beide handpalmen tegen mekaar. Op school werd ik vroeger uitgemaakt voor ‘lelijke Jap’ en ‘rijstplant’. Tijdens corona liepen mensen in een enorm brede cirkel rond mij, omdat ze dachten dat ik een Chinese toerist was…”
“Heel wat wordt gezegd vanuit bekrompenheid en angst. Bepaalde opmerkingen of vragen zijn wél goed bedoeld of komen voort uit nieuwsgierigheid. Toch krijg ik het gevoel dat ik me telkens moet verantwoorden voor een identiteit of nationaliteit die ik niet heb of wil zijn. Zo krijg ik het gevoel dat ik niet kan of mag zijn wie ik echt ben. Alsof mijn exotisch uiterlijk zo belangrijk is?!”
Hoop
Het gevoel zich te moeten verantwoorden, kreeg Linde ook bij haar zoekertje, en niet alleen voor haar exotisch uiterlijk. “Is het wel een goed idee om bij iemand te wonen die je niet kent? Wat is de reden om te cohousen? Waarom is een tuin zo belangrijk?… Wat doet dat er allemaal toe? Als men zich ergens niet in kan vinden, reageer dan niet hé.”
Linde geeft de hoop niet op. “Intussen paste ik wel mijn zoekertje aan. Ik zoek vrouwen tussen 25 en 40 jaar. Geen mannen meer. Tenzij ze gemeenschappelijke vrienden hebben. Ik blijf geloven in de goedheid van de mens.” (TP)
