Al sinds 1996 is Lieven Coudenys fotograaf van de Paralympische Spelen. “Ik was net afgestudeerd en had nog nooit een sportfoto genomen”, aldus Lieven die in Parijs zijn twaalfde Spelen vereeuwigde. “De Paralympics hebben mij veel gebracht. Het waren stuk voor stuk onvergetelijke ervaringen.”
Foto Coudenys is al sinds 1936 een gevestigde waarde in Veldegem. De fotospeciaalzaak wordt vandaag gerund door Lieven Coudenys, beroepsfotograaf én derde generatie samen met zijn zus Hilde. Af en toe piept Lieven er enkele weken tussenuit, want sinds 1996 is hij fotograaf op de Paralympische Spelen. Eerst als de officiële fotograaf van het International Paralympic Committee (IPC) en nu al enkele jaren als freelancer. Als gepassioneerd fotograaf schiet hij prachtige beelden van de atleten. Maar als fotograaf is het ook zo’n beetje topsport in de weken van de Paralympics. “Zeker nu in Parijs mijn twaalfde Spelen trouwens. Alle locaties lagen dicht bijeen, waardoor ik de verplaatsingen moest maken met de metro. Trap op, trap af. Telkens sleurde ik 20 tot 30 kg aan materiaal mee. Ik was achteraf steendood. Maar het was zoals steeds opnieuw de moeite waard. Parijs was prachtig, de settings waren fenomenaal. Voetbal pal onder de Eiffeltoren en schermen in het Grand Palais… Fenomenaal. Wat een verschil ook met de Spelen van Tokio in 2021. In Parijs barstte het van het volk, in Tokio waren geen toeschouwers. Al heb ik gigantisch veel getwijfeld om naar Tokio te gaan, want die Spelen waren door de coronacrisis zonder publiek. Om dan nog maar te zwijgen over al die miserie omtrent testen en formulieren. Maar omdat ik vond dat we er moesten zijn, want anders zou niemand zien wat er gebeurde op die Spelen, ben ik toch vertrokken. En ik was héél content, want het was een fantastische ervaring. We hoorden de vogeltjes fluiten in het stadion.”
Kippenvel
Lieven brengt niet alleen de sport, maar ook de atleet en de emotie in beeld. “Ik heb al heel wat kippenvelmomenten meegemaakt. Alle paralympische atleten hebben hun verhaal. Van sommigen ken je dat verhaal. Dat maakt een knappe, sportieve prestatie dikwijls nog specialer. Ik zit dus regelmatig wel eens met een krop in de keel.”
“In Parijs barstte het van het volk, in Tokio zat geen publiek”
Dankzij de Paralympische Spelen, zag Lieven ook al een stuk van de wereld. “Na de Spelen in Peking heb ik enkele weken door China getrokken en na die van Sydney deed ik hetzelfde in Australië. De Spelen hebben mij al veel gebracht. Stuk voor stuk waren het onvergetelijke ervaringen. Je moet weten, toen ik in 1996 net afgestudeerd was als Master in Fine Arts aan Sint-Lucas in Brussel, had ik nog nooit een sportfoto gemaakt. Maar in Atlanta kreeg ik de smaak te pakken en ik trok mijn stoute schoenen aan en vroeg aan het IPC of ik er opnieuw bij mocht zijn in 2000, in Sydney. Ik heb heel wat Spelen op beeld gezet voor hen, maar sinds Tokio ben ik freelancer. Wat ook wil zeggen dat ik nu alles zelf moet bekostigen. Anderzijds verzamel ik op die manier stuk voor stuk unieke beelden die ik kan gebruiken om onze klanten nog beter te adviseren. Het is een onderdeel van ons visitekaartje.”
Lezing
Af en toe geeft Lieven ook een lezing. Zo ook op zaterdag 14 december om 20 uur in De Zonnebloem in Veurne. Samen met rolstoelatleet Peter Geneyn brengt hij er ‘Eerst de atleet dan de beperking’, een inspirerende lezing vol indrukwekkende verhalen en beelden. Voor tickets en info: www.westimage.be.
Meer foto’s van de voorbije Paralympische Spelen: www.lievencoudenys.be.
