Herdenken kan duurzaam: bij de Menenpoort verkoopt de Commonwealth War Graves Commission voor het eerst kransen, die biologisch afbreekbaar zijn. Ze worden samengesteld door Boudewijn en Lieve van Ieperplant. “Elke krans is handgemaakt en er is goed nagedacht over de plantenkeuze.”
“Luister! Precies een orkest van kikkers. Prachtig hé.” Boudewijn Polley en zijn vrouw Lieve Dehaemers telen al twintig jaar talloze bloemen en planten op de ‘Vlaamse velden’ bij Hellfire Corner. De Britten noemden het strategisch knooppunt ooit ‘the most dangerous corner on Earth’ door het aanhoudend Duits artillerievuur. Intussen werd dit de grootste rotonde van Ieper.
Nooit stil
“Het is hier nooit stil”, vervolgt Boudewijn. “Wanneer de verkeersdrukte ’s avonds afneemt, is gekwaak en getjilp te horen. De kikkers en vogels in ons plantencentrum bewijzen onze milieuvriendelijke werkwijze: in plaats van chemische en giftige bestrijding gebruiken we zo veel mogelijk natuurlijke middelen tegen schadelijke insecten.”
Die duurzame aanpak past bij de Commonwealth War Graves Commission (CWGC), een van ’s werelds grootste tuinbouworganisaties die heel wat oorlogsgraven en monumenten beheert in de streek. Boudewijn en Lieve mogen voor het CWGC-infopunt bij de Menenpoort de eerste biologisch afbreekbare herdenkingskransen creëren. Meteen een wereldprimeur.
Primeur
“Hiermee bieden we als eerste een milieubewust alternatief”, zegt Louise Dujardin, woordvoerder van de CWGC. “Bij de krans krijgt de bezoeker een biologisch afbreekbaar kaartje, waarop men een persoonlijke boodschap kan achterlaten bij een graf of monument.”
Na een tijdje verhuizen de kransen naar een compostboerderij van de CWGC bij Ieper en keren dan terug naar de begraafplaatsen om de bloemenborders te ‘voeden’.
“Voor deze kransen gebruiken we takken en katjes van wilgen, een inheemse moerasplant”, vertelt Lieve. “Er is goed nagedacht over de plantenkeuze. De soldaten verstevigden hun loopgraven met wilgentakken, die zorgden voor natuurlijk comfort in ellendige omstandigheden.”
“Met rode gedroogde bloempjes uit de streek geven we een frisse toets. En het rode bloemetje verwijst naar de rode rozen die kenmerkend zijn voor CWGC-begraafplaatsen. In de zomer zie je ze overal op al die sites. Elke krans is handgemaakt. We doen het voor de herdenking van de gesneuvelden. Meer kunnen we niet doen, want tegen oorlog staan we machteloos. Jammer genoeg.”
Educatieve projecten
Op het vlak van herdenkingsplanten zijn Boudewijn en Lieve niet aan hun proefstuk toe: ze verkochten de voorbije jaren de ‘poppy rose’. Een deel van de opbrengst werd ingezet tegen landmijnen en tuberculose. Ook de verkoop van deze ‘primeurkransen’ is voor een goed doel.
“Educatieve projecten, die ervoor te zorgen dat jongeren de gesneuvelden nooit vergeten. Een fijne gedachte, ook voor ons internationaal publiek dat terug de weg naar Ieper vindt na de coronapandemie. Afhankelijk van hun feedback starten we ook in andere landen met de verkoop van zulke kransen”, besluit Dujardin.
(TP)
