Lies uit Brugge heeft terminale kanker, maar blijft werken voor haar zoontje: “Ik wil hem een mooie toekomst schenken”

Lies Gooris (40) en haar zoontje Cas. © Lies
Camille Jonckheere

Lies Gooris (40) uit Koolkerke, een deelgemeente van Brugge, kreeg in november te horen dat ze opnieuw borstkanker heeft en dat die deze keer uitgezaaid is. Lies zal niet meer beter worden en daarom wil ze zoveel mogelijk tijd met haar zoontje Cas (4) spenderen. “Maar als ik nu volledig stop met werken, verlies ik mijn inkomen én mijn passie. Ik wil leuke dingen met hem doen, maar hem ook niet achterlaten in financiële moeilijkheden.” Haar hartsvriendin Sofie startte een crowdfunding. “Een deel van het bedrag zullen we doneren aan Make-A-Wish Foundation.”

Twee jaar geleden overwon Lies Gooris (40) borstkanker. “In november voelde ik opnieuw een knobbeltje en dan kregen we het nieuws te horen dat de kanker uitgezaaid was en dat er niets aan te doen is. Het kwam als een donderslag bij heldere hemel, want alles leek zo goed. In september was ik zelfs met volle moed aan het nieuwe schooljaar begonnen”, vertelt ze.

“Stoppen met mijn werk is alsof er al een deel van mij gestorven is”

Lies werkt in GO! Atheneum Eureka in Torhout. “Vroeger gaf ik er les, maar nu ben ik vooral bezig met leerlingenbegeleiding en onderwijsondersteuning. We proberen de leerlingen zo goed mogelijk te helpen. Ik volg sinds september naast het werk ook een opleiding rond onderwijs. Want ik wil het beste voor de leerlingen, ik wil dat ze in een goede omgeving hun opleiding kunnen volgen. Ook na het pijnlijke verdict blijf ik verder gaan met de opleiding omdat ik mijn zoon wil meegeven dat je moet doorzetten, dat er dingen op je pad komen die de moeite waard zijn. Opgeven is geen optie”, zegt Lies vastberaden.

“Onze Cas zal sowieso een harde les geleerd hebben en ik wil hem financieel ook niet achterlaten in moeilijkheden.”
“Onze Cas zal sowieso een harde les geleerd hebben en ik wil hem financieel ook niet achterlaten in moeilijkheden.” © Lies

Invaliditeitsuitkering

“Als je zo’n slecht nieuws krijgt, stel je jezelf wel even de vraag: wat ga ik nu doen? Velen zeggen dat ik moet stoppen met werken en leuke dingen moet doen, maar dat is niet zo makkelijk. Twee jaar lang al heb ik moeten terugvallen op een invaliditeitsuitkering en dat bracht heel wat financiële onzekerheid met zich mee. Als ik nu stop met werken, moet ik opnieuw heel wat afgeven en kunnen we niet ten volle van deze laatste momenten van mijn leven genieten. Die leuke dingen kosten ook allemaal geld. Andere mensen krijgen daar hun hele leven tijd voor, maar ik moet het nu proberen te doen voor het te laat is.”

“Als ik nu stop met werken, moet ik opnieuw heel wat afgeven en kunnen we niet ten volle van deze laatste momenten van mijn leven genieten”

“Soms krijg ik heel scherpe reacties, dat ik moet stoppen met werken en moet denken aan mijn zoon”, gaat Lies verder. “Maar Cas zit ook gewoon op school als ik aan het werk ben. Als ik voldoende energie heb, probeer ik hem te gaan ophalen op school. Mijn job is ook een stuk van mijn identiteit. Als ik moet stoppen met werken, is het alsof er al een deel van mij gestorven is. Want ik weet ook dat ik dan niet meer zal terugkeren naar hier.”

Hartverscheurende keuze

Lies wil met haar verhaal vooral de moeilijke keuze aankaarten waar terminaal zieke mensen voor staan. “Je krijgt de boodschap dat je niet lang meer zal leven en dan heb je een keuze: stoppen met werken en in die korte tijd nog zoveel mogelijk leuke dingen doen met je invaliditeitsuitkering en al je spaargeld opdoen of verder blijven werken en doorgaan. Ik probeer dus naast mijn werk om zoveel mogelijk dingen te doen met Cas, zodat hij mij later kan herinneren.”

“Terminaal zieke mensen verdienen meer ondersteuning om te genieten van de laatste momenten van hun leven”

“Onze Cas zal sowieso een harde les geleerd hebben en ik wil hem financieel ook niet achterlaten in moeilijkheden. Ik wil voor hem wat sparen, want ik wil dat hij dezelfde kansen krijgt alsof ik nog in leven zou zijn. Mensen gaan dood en ik besef dat ik geen uitzondering ben. Maar terminaal zieken verdienen meer ondersteuning om te genieten van de laatste momenten van hun leven.”

Crowdfunding

Sofie Wilssens, de hartsvriendin van Lies, startte nu ook een crowdfunding. “Een deel van het bedrag zullen we doneren aan Make-A-Wish Foundation, zodat andere mensen in dezelfde situatie ook de kans krijgen om te genieten van hun laatste momenten. Want zowel voor de ouders als kinderen is het zo belangrijk om in die laatste levensfase herinneringen op te bouwen. Het is niet door mij dat er geld zal geschonken worden aan Make-A-Wish Foundation, maar dankzij iedereen die aan de crowdfunding heeft bijgedragen.”

“30.000 euro, amai! De solidariteit van mensen is onwaarschijnlijk groot, ik voel me ontzettend nederig”

Wanneer Lies hoort dat er al meer dan 30.000 euro werd ingezameld met de crowdfunding wordt het even stil. “De solidariteit van mensen is onwaarschijnlijk groot. Ik voel me ontzettend nederig. Ik hoop dat het nog een succes wordt, zodat niet alleen mijn zoon en ik geholpen zijn maar ook vele andere lotgenoten. De afgelopen maanden hebben mensen mij fantastisch gedragen en ik wil ze daarom zo graag bedanken”, besluit Lies.

Lees meer over: