‘Ik word 20 in 2000.’ Zo heette de rubriek waar meer dan 500 jonge West-Vlamingen in onze krant vertelden over hun leven. Twintig jaar later confronteren we ze met hun uitspraken van toen.
“Mijn grote passies zijn piano spelen, fitness, zwemmen en ook surfen”
“Muziek is nog altijd mijn grote passie, die ik intussen ook doorgaf aan mijn oudste zoon. De rol van de piano is wel wat veranderd. Ik gebruik de piano nog altijd als hulpmiddel, om liedjes in te studeren en om liedjes aan te leren in de klas, maar mijn focus is verschoven naar zingen. Ik zing mee in de a capella-groep Voxination en in het koor CHANTage. Daarnaast ben ik ook nog altijd erg sportief. Ik ga fitnessen en lopen, surfen is me net wat te omslachtig geworden. Sinds ik kinderen heb, ontbreekt me daar de tijd voor.”
“Dik of dun, mooi of lelijk, oud of jong, lang of kort, rijk of arm… Iedereen verdient respect”
“Net een liedje van K3”, reageert Dimi, de man van Lien. “Toch vind ik respect nog altijd belangrijk”, aldus Lien. “Ik probeer dat ook door te geven aan mijn leerlingen en mijn eigen kinderen. Je moet op een respectvolle manier met elkaar omgaan. De eerste schooldag betekende voor mij dit jaar een grote carrièreswitch, ik stapte over van het zesde naar het eerste leerjaar. Een grote droom van me, want ook mijn mama stond destijds voor de eerste klas. Ook die allerkleinsten wil ik respect en beleefdheid bijbrengen. Misschien wat ouderwets, maar ik vind het toch belangrijk.”
“Mijn uitgaanscurve is alles behalve regelmatig en heeft opwaartse en neerwaartse pieken”
“Nu zijn het vooral neerwaartse pieken. (lacht) We hebben het allebei immens druk en genieten nu het liefst met ons eigen gezin. Tijdens de week zien we elkaar niet zo veel, tenzij tijdens de lockdown. Maar uitgaan is er niet vaak meer bij. Eens met ons tweetjes op restaurant of er eens op uit met het gezin… Veel meer moet dat niet zijn.”
“Ik heb grote problemen met stil blijven staan. Ik moet altijd bewegen, altijd iets doen”
“Dat is nog altijd zo! Zelfs ‘s avonds laat ben ik nog altijd met zaken bezig. Zelf op de momentjes dat Naud, onze allerkleinste, slaapt, probeer ik dit en dat te doen.”
“Ik zie mezelf niet de hele tijd in België blijven. Niet dat ik in het buitenland ga wonen, maar ik zou toch veel andere plaatsen willen zien”
“We gaan wel eens op reis, maar zo’n globetrotter ben ik niet geworden. Het is meer het zomerreisje met het gezin, waarbij we altijd op zoek gaan naar de natuur en naar niet-toeristische plekjes. Ik had de tijd niet om de wereld af te reizen. Deze zomer wilden we naar Zuid-Frankrijk gaan, samen met mijn twee broers. Maar we hebben die reis geannuleerd door de coronacrisis. Mijn broers zijn wel geweest en uiteindelijk viel het allemaal wel mee. We zijn eerder al eens samen op reis geweest. Het zal er zeker nog eens van komen.”
“Ik wil zeker een tweetal kinderen hebben. Liefst een jongen en een meisje… en voor de rest wordt het waarschijnlijk: huisje, tuintje, boompje, beestje”
“Een tweetal? Het zijn er uiteindelijk drie geworden. Drie jongens. Na de geboorte van onze oudste maakte het niet meer uit of het een jongetje of een meisje zou zijn. Huisje, tuintje… Dat is het wel geworden, ja. Maar geen beestje. Of toch, een hamstertje. Ik vind het goed zoals het nu is.”
“Ik wil meer zelfzeker worden en een beetje meer de dingen relativeren. Ik maak soms van een muis een olifant”
“Meer zelfzeker ben ik wel geworden. Dat is gegroeid, met vallen en opstaan. En dat relativeren? Tja, dat heb ik nog altijd. Soms maak ik me druk en vraag ik me achteraf af waarom dat nodig was. Het is nog altijd een werkpunt. Je karakter verandert ook niet zo veel meer, hé? Maar je leert wel door dingen mee te maken. Door een derde kind te krijgen bijvoorbeeld. Bij de eerste deden we nog alles volgens het boekje, om de drie uur eten en zo… Bij de volgende was het al veel minder strikt. En hij is ook groot geworden.”
“Ik mis nogal rap mijn vrijheid. Mijn partner moet me die ook kunnen geven”
“Dat vind ik nu nog. Wij hebben allebei onze hobby’s en die zijn totaal verschillend. Dat gunnen we elkaar. Het enige raakpunt is het sportieve. Maar onze muziekkeuze, de films die we graag zien… zijn helemaal anders. En dus ben ik blij dat hij eens met maten naar de film gaat. En als we weer bij elkaar zijn, doen we elkaar altijd ons verhaal. Maar we geven elkaar die vrijheid en voelen ons daar goed bij. In onze agenda plannen we bewust eens tijd in om samen gezellig thuis te zijn. Dat maakt ons sterk, ondanks de verschillen.”
Bio
Lien Blomme werd geboren op 20 maart 1980 en groeide op in Ichtegem, waar ze nog altijd woont. Ze is onderwijzeres en staat voor de klas in Gemeenteschool De Horizon in Snaaskerke, waar ze op 1 september de overstap van het zesde naar het eerste leerjaar maakte. Ze is getrouwd met Dimi Depoorter en de mama van drie zonen: Karsten (15), Boue (12) en Naud (bijna 2). Sport en muziek zijn de grote hobby’s van Lien. Ze zingt in het koor CHANTage en in het a capella-gezelschap Voxination.
Het interview van 20 jaar geleden
Ze is jong en ze wil wat en ze wordt twintig op 20 maart 2000. Haar lijfspreuk is ‘Carpe Diem’. Ze woont in een wit-geschilderd huisje in de Vossebeekstraat 1. Ze studeert voor onderwijzerers aan het HPI in Brugge, waar ze ook op kot zit. En haar grote passie is piano spelen, fitness, zwemmen, en ook surfen. Haar naam is Lien Blomme.
Als je een Top-5 lijstje zou moeten samenstellen van wat belangrijk is in je leven, hoe zou die er volgens jou moeten uit zien?
Lien: “Eerst en vooral vind ik ‘gelukkig zijn’ uiterst belangrijk. Dat ‘gelukkig zijn’ is het teken dat alles met je in orde is. Iedereen bepaalt daarvan de grens voor zichzelf. Gelukkig zijn betekent voor mij ook dat je niet over gezondheids -en financiële problemen hoeft te piekeren. Tweede item uit mijn Top-5 lijstje is ‘eerlijk zijn’.Ik heb immers een immense hekel aan oneerlijke mensen. Wat nog in mijn leven belangrijk is, is respect hebben voor elkaar. Dik of dun, mooi of lelijk, oud of jong, lang of kort, rijk of arm… iedereen verdient een vorm van respect.”
Wat versta je onder uitgaan?
Lien: “Hoe ik me voel en hoe ik uitga, hangt van mijn stemming, mijn mood af. Na een paar weken van examen vlieg ik er wel graag eens in. Maar ik ben ook te vinden voor een gezellig cafeetje waar ik op mijn gemak iets kan drinken en een babbeltje slaan. Mijn uitgaanscurve is alles behalve regelmatig en heeft opwaartse en neerwaartse pieken. Soms kan ik houden van een discotheek, maar ik kan ook rustig met vrienden op iemands kot zitten… Als ik dan eens uitga, dan kan het goed zijn dat ik de hele avond dans. Ik heb namelijk grote problemen met stil-blijven staan. Ik moet altijd bewegen, iets doen. Je kan al voorstellen wat dat in klas zal terechtbrengen.”
Hou je van nieuwe trends?
Lien: “Jammergenoeg, ben ik niet echt op de hoogte van de nieuwe trends. Geregeld zit ik wel achter de computer en surf nu en dan wel eens op het internet. Over de allernieuwste snufjes kan ik niet mee praten. Ik heb er wel niks op tegen en ik vind dat we nu al heel wat hebben bereikt. En wat we waarschijnlijk nog zullen bereiken is onvoorstelbaar!”
Hoe zie je jezelf in 2025?
Lien: “Tegen die tijd wil ik zeker veel gezien hebben. Ik zie me zeker niet de hele tijd in België blijven, niet dat ik in het buitenland ga wonen. Ik zou toch veel andere plaatsen willen zien. Nu, hoe het met mij zal zitten op mijn 45ste, dat zal de tijd wel uitwijzen. Ik wil zeker een tweetal kinderen hebben. Liefst een jongen en een meisje… En voor de rest wordt het waarschijnlijk: huisje, tuintje, boompje, beestje… Of nee, leven op een prachtig onbewoond eiland, een klein huisje vlak bij het water, een piano op het strand en mooi weer… Dromen kan nooit kwaad. Wie weet? Geen geld nodig hebben, geen kledij hebben, vrijheid hebben -overal- , terug naar de natuur, niet alleen Rousseau achterna, maar ook Goethe: j’aime celui qui rêve l’impossible!”
Hoe zou de wereld er volgens jou moeten uitzien?
Lien: “Kleiner, zodat je makkelijker aan de andere kant kan raken. En veel rechtvaardiger! Mocht er een groter evenwicht zijn in de wereld, zou alles veel mooier zijn. Hoe meer ik er over denk, hoe schandaliger ik het vind. Er zijn mensen die geld wegsmijten, terwijl anderen alles zouden doen om brood te kopen.”
Wat zou je in de toekomst willen veranderen aan jezelf?
Lien: “Ik wil zelfzekerder worden en een beetje meer de dingen relativeren. Ik maak soms van een muisje een olifant, en dat komt meestal negatief uit.”
Heb je een partner en zo ja, wat verwacht je ervan?
Lien: “Ik ben vrijgezel en heb na een serieuze relatie voorlopig geen lief meer… Ik mis nogal rap mijn vrijheid en een partner moet mij die – nu althans – kunnen geven.”
Vakantiekriebels, wat doe je ermee?
Lien: “Als ik geld heb en op reis kan gaan, kan niemand me nog tegenhouden. Voor het ogenblik heb ik weinig geld… Maar hopelijk wordt dit beter in de toekomst. Reizen, daar wil ik zoveel mogelijk van profiteren. Elk jaar ga ik met ouders een maand naar Port Barcarès in het Zuiden van Frankrijk. Daar gaan we met de hele familie in een huisje wonen en ga ik ook surfen. Natuurlijk ga ik dan in de augustusmaand ‘vakantiejobben’. Vorig jaar heb ik als opdienster op de Seastar – een toeristische boot, een soort mini-cruise die van Nieuwpoort naar Oostende vaart en terug – en heb me daar goed geamuseerd. Ik mag mijn vakantiekriebels niet te veel uitstellen, want door ervaring weet ik dat er niet veel moet tussenkomen om de dromen die je hebt te doen verdwijnen. En als het plots voorvalt dat ik door vakantiekriebels overdonderd word en ik onmogelijk kan vertrekken, dan zoek ik troost bij vrienden of familie. Ik kan heel moeilijk alleen blijven. Ik heb veel mensen nodig om me heen.”
(AVK)
Ik was 20 in 2000
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier