‘Kortrijkse Woonzaak’ kaart de wooncrisis aan bij stadhuis

Op 17 oktober, de Werelddag van Verzet tegen Armoede, om 12u05 (een symbolische “vijf na twaalf”), kaartten actievoerders van A’kzie vzw, Unie der Zorgelozen, Kunstencentrum Buda, Avansa MZW, ABVV West-Vlaanderen, CAW ZW-Vlaanderen en De Kier het gebrek aan kwalitatieve huisvesting aan door verhalen van Kortrijkzanen te vertellen.

Nathalie Van Walleghem (47) is er één van: “Ik had vroeger een eigen woning, maar na een scheiding en het verliezen van mijn werk, heb ik die moeten verkopen, en dat gebeurde sneller dan ik een nieuwe woning had. Zo ben ik op straat beland en vervolgens in een crisiswoning. Na een tweetal maand, terwijl ik zwanger was van mijn zoon, vond ik een studio in Kortrijk. Initieel was ik blij terug een dak boven mijn hoofd te hebben, maar er waren allerlei mankementen: chauffage werkte niet, het regende binnen… goed voor een totaal van 92 strafpunten. Het was niet leefbaar. Na verschillende tussentijdse verblijfplaatsen kon ik pas na jaren terecht in een sociale woning. Pas sinds maart heb ik een mentale rust gevonden en valt die last eindelijk van mijn schouders.”

570 dak- en thuislozen

In onze stad staan 3.680 gezinnen op de wachtlijst voor een sociale woning, met een wachttijd van gemiddeld 1701 dagen. Ook op de private markt is het voor velen moeilijk en zijn de woonomstandigheden achter de gevels soms schrijnend. Bovendien houden 3 op de 10 private huurders na betalen van de huur onvoldoende over om menswaardig te leven. “Dit vinden wij niet aanvaardbaar want behoorlijke huisvesting en menswaardig wonen is een grondrecht, maar 47 procent van de private huurwoningen zijn ontoereikend qua kwaliteit en 52 procent van de private huurders betalen meer dan 1/3 van hun inkomen aan huur. In Kortrijk zijn er 570 dak- en thuislozen, waarvan 194 minderjarigen”, zegt Martine Nuyttens, voorzitter van A’kzie. “Gelet op al deze bewezen feiten verklaren wij de samenleving als ongeschikt en onbewoonbaar voor een veel te groot deel van de bevolking.” Met de ‘Kortrijkse Woonzaakverklaring’ vragen de organisaties aan de verschillende overheden én aan alle belanghebbenden om op hun niveau alles uit de kast te halen om alle burgers toegang te verlenen tot menswaardig wonen.

Woonplan

“We moeten inderdaad vaststellen, mede door de dagdagelijkse woningcontroles, dat er nog veel noden en schrijnende situaties zijn op de woonmarkt, maar vanuit het beleid werken we daar hard aan”, zegt Wout Maddens, schepen van Bouwen en Wonen. “Zo hebben we bijvoorbeeld in het bestuursakkoord gezegd dat we meer sociale woningen ter beschikking willen stellen, goed voor 750 extra woningen, gerenoveerd of nieuwbouw, maar dat neemt uiteraard wat tijd in beslag.” Kortrijk maakt werk van een Woonplan en heeft de ambitie om van 9 procent van de sociale woningen (t.o.v. aantal huishoudens) te groeien naar 11 procent tegen 2040. Hierbij houden ze rekening met de groeiende bevolking en gezinsverdunning. Sinds dit jaar heeft Kortrijk eveneens een eigen reglement op ongeschiktheid en onbewoonbare woningen, en is hiervoor niet meer afhankelijk van Vlaanderen. “Door deze heffing lokaal te maken, kunnen we als lokale overheid meer druk zetten op de eigenaar of de verhuurder en kan er nog meer ingezet worden op woonkwaliteit”, vertelt Wout.

Ook Vlaams Parlementslid voor Vooruit Maxim Veys was aanwezig bij de actie: “Te weinig politici beseffen hoe groot de wooncrisis in Vlaanderen is. De stad voert een ambitieus woonbeleid, en hoewel alles altijd beter kan, liggen de sleutels voor échte verbetering in Vlaanderen, zij hebben de grote budgetten. Er is politieke onwil in de Vlaamse Regering om de juiste keuzes te maken en voor meer betaalbaar wonen te zorgen. Als Vlaanderen niet wil investeren dan gaan we dit nooit kunnen oplossen.”