Koppel uit Koekelare staat straks op straat: “Ik ben doodziek en wij kunnen nergens meer naartoe”

Nancy Diels (49) en haar Nederlandse echtgenoot Johannes Laarhuis (62) uit Bovekerke zitten met de handen in het haar. Niet alleen woont het koppel in erbarmelijke toestanden, ze moesten eigenlijk afgelopen maand uit hun huis. Maar ze kunnen nergens naartoe omdat mijn man niet ingeschreven kan worden op de gemeente. Burgemeester Patrick Lansens: “Wij kunnen niets doen.”

Een lekkende mazoutketel waardoor ze hun huis met twee elektrische vuurtjes moeten verwarmen, het dak op instortingsgevaar waardoor ze in hun kleine living beneden moeten slapen, geen stromend water waardoor ze zich moeten gaan douchen in het zwembad van Diksmuide… Dit is slechts een greep uit de talrijke gebreken die de woning naar eigen zeggen heeft. “Het huis, dat wij huren voor 575 euro, werd in december met 81 strafpunten onbewoonbaar verklaard.”

“We werden door de sociale dienst van de gemeente aangeraden om ons in te schrijven voor een sociale huurwoning, maar tot op vandaag lukt dat niet omdat mijn man niet ingeschreven mag worden op de gemeente. Als ik een sociale huurwoning wil, moet ik scheiden van mijn man. Maar stel je voor? Wat voor een redenering is dat zeg! De sociaal assistente stelde een doorgangswoning voor, maar dan moesten we onze hond een spuitje geven. Mijn hond is al twaalf jaar mijn kind, dat beestje en ik kunnen niet zonder elkaar. Hem doden met een spuitje, vind ik onmenselijk.”

“Nog een optie was een vluchthuis, maar dan moest ik mijn hond naar het asiel brengen. We hebben dan uiteindelijk geprobeerd om onze hond weg te doen, maar na een kwartier belden die mensen al dat we onze hond meteen moesten ophalen. Ze waren bang dat hij hen zou aanvallen, terwijl hij bij mij de liefste hond uit is. Wij staan dus letterlijk met onze rug tegen de muur en straks staan we op straat. Wij moesten eigenlijk al deze maand ons huis verlaten, want we verloren een proces tegen onze huisbaas over achterstallige huur.”

Rondkomen met 1.000 euro

Nancy, die al enkele jaren van een uitkering leeft door invaliditeit, krijgt elke maand 1.000 euro leefgeld. Haar man, met wie ze al vier jaar getrouwd is, krijgt niets. “Ik ben geboren met een hartafwijking, hierdoor heb ik nooit kunnen werken. Wij woonden vroeger in Herzele en kregen samen 1.600 euro leefgeld. Toen we vorig jaar naar Koekelare wilden verhuizen, wilde de burgemeester mijn man niet inschrijven op de gemeente. Hierdoor moeten we samen rondkomen met 1.000 euro. De huur van de woning kost 575 euro, maar we krijgen 175 euro huursubsidie. Dus van die 1.000 euro blijft nog 600 euro over om van te leven.”

“Ik ben hartpatiënte – ik had al vier hartaanvallen – en krijg elke maand 40 euro van het OCMW om mijn medicatie te betalen. Maar sinds januari heb ik een longontsteking, waardoor de kosten voor medicatie opgelopen zijn naar 200 euro per maand. Zaterdag werd ik na drie weken ziekenhuis ontslagen door de dokter, omdat het OCMW vond dat de kosten te hoog opliepen. Ik ben doodziek terug naar huis gemoeten en heb zelfs geen geld om antibiotica te kopen.”

Nederlander

Volgens Nancy wil de burgemeester haar man geen vergunning geven, omdat hij een Nederlander is. “Was ik een Pool of een Roemeen geweest, het was allemaal veel gemakkelijker geweest”, klinkt het bij Johannes. Burgemeester Patrick Lansens reageert. “De sociale dienst van ons OCMW heeft alles gedaan wat mogelijk is binnen het wettelijk kader om die mensen te helpen. Het is de eerste keer in mijn carrière dat ik meemaak dat een inwoner van de EU, die bovendien gehuwd is met een Belgische, niet mag ingeschreven worden in de bevolkingsregisters van de gemeente. Ik beslis daar niet zelf over en ik weet ook niet waarom dit niet mag, onze diensten namen daarvoor meermaals contact op met Brussel. Ik stel alleen vast dat wij alles gedaan hebben wat binnen onze mogelijkheden ligt om die mensen te helpen. Maar er zijn nu eenmaal regels en die moeten we volgen. Niet enkel de gemeente, maar ook de mensen die gebruik willen maken van steun moeten regels volgen en dat laatste mag ook wel eens gezegd worden.”

(BC)