Kleuters uit Poelkapelle zamelen speelgoed in voor de kinderen van Fraipont

De overstromingen die woningen en scholen in de Ardennen onder water zetten, beroerden de hele maatschappij. Ook kinderharten waren bereid hun jeugdige vriendjes een hart onder de riem te steken. Zo kwamen her en der inzamelacties uit de bus; ook in Poelkapelle.

“De beelden die we zagen op televisie, van de overstromingen in de Ardennen, grepen ons naar de keel. Als kleuterjuf van het Poelkapelse derde kleuter, in de VBS De Ooievaar, gingen mijn gedachten direct naar de vele kindjes die in een mum van tijd hun kinderdromen door de watermassa zagen wegspoelen.

Her en der werden er hulpacties opgezet en wij wilden ook niet zomaar blijven toezien. Bart en Tamara van de Westrozebeekse kinderboerderij ’t Ganzengoed boden 17 kinderen van Fraipont een gratis weekverblijf aan. Een klas schoolkinderen uit het vierde leerjaar, van het Waalse dorpje Fraipont, was daar in september al een weekje te gast. Bart en Tamara Terryn – Staelens de uitbaters van de speelboerderij ’t Ganzengoed tekenden een onvergetelijke week voor deze jeugdigen die er zich dol amuseerden.” vertelt kleuterjuf Griet Brusselle.

“Verschrikkelijk wat de mensen uit het rampgebied ondergingen en zelfs in de school stond het waterpeil drie meter hoog. Wij wilden hoe dan ook wat zon brengen in de kinderharten en inviteerden een hele klas voor een weekverblijf op onze kinderboerderij.”

Sponsors

“Via enkele sponsors en firma’s konden wij deze kinderdromen waarmaken. Samen met mijn echtgenoot Bart Terryn konden wij deze kinderogen van geluk laten stralen. Met een dankbare blik in hun kinderoogjes trokken ze, na een week kindergeluk, weer naar hun rampgebied in Fraipont” haalt Tamara Staelens aan.

“Toen ik hoorde van deze menslievende actie in Westrozebeke wilde ik met mijn klas ook niet onbetuigd blijven. We kwamen op het idee om de kinderen van mijn derde kleuterklas een stuk van zichzelf te laten doneren onder het motto ‘het mooiste geschenk’. Ik kon de kinderen overtuigen om een stuk speelgoed af te staan voor de kinderen uit het rampgebied. Ze zouden met de klas tijdens de kerstviering in de Poelkapelse kerk een stuk van hun mooiste speelgoed afstaan.”

“Via een kerstverhaal tijdens de dienst op kerstavond zou het speelgoed daar arriveren. Het was gebaseerd op een kerstverhaal waarbij de drie Koningen de ster naar Bethlehem volgden. Een klein Prinsje wilde mee op stap maar mocht niet van zijn papa Koning. Hij kiest toch drie van zijn lievelingsstukken speelgoed en gaat op stap naar de stal. Onderweg ontmoet hij een ziek meisje, een eenzame oude man en een kind dat gepest wordt. Met hen meevoelend overhandigt hij hen zijn speelgoed en arriveert dan met lege handen bij de stal.”

“De kerstboodschap was ‘jouw lege handen zijn het mooiste geschenk’ want je hebt onderweg mensen en kinderen blij en gelukkig gemaakt. Van daaruit groeide het idee dat onze kinderen voldoende van alles hadden en dat ze wel een mooi stuk van hun speelgoed konden missen. Na de dienst trok een kind wenend aan moeders rok zeggende ‘kijk mijn speelgoed ligt daar nog’, met de uitleg dat andere kindjes daarmee werden geholpen en gelukkig gemaakt stopte het wenen” stelt Griet.

Steunplan

“Het was de bedoeling om tijdens de week voor Kerstmis en tijdens de kerstmisviering het speelgoed in te zamelen. Maar daarna daagden nog van alle kanten ouders en andere mensen met speelgoed op. Samen met Bart en Tamara werkten we dan een steunplan uit.”

“In mijn klas bracht ik het rampverhaal over deze overstromingen en stelde voor dat ze een stuk van hun speelgoed zouden afstaan voor de kinderen ginds. Via een brief naar de ouders, een bericht op Facebook en in samenwerking met Bart en Tamara barstte de succesvolle actie uit haar voegen.”

“Men kon nog een ganse week, na Kerstmis, speelgoed deponeren in de Poelkapelse kerk. Frans Baccarne en zijn echtgenote Mieke Deknock tekenden voor het openen en sluiten van de kerkdeur. En… (met een brede glimlach) het speelgoed dwarrelde als talrijke sneeuwvlokken de kerk binnen. Van alle kanten bracht men speelgoed. Zelfs een vrouw uit Dadizele reed driemaal op en af met een volle auto speelgoed dat ze ginds inzamelde. Ja, die spontane hulp was echt ontroerend.”

Succesverhaal

“We hebben zelfs een verlengstuk aan de inzamelweek moeten breien. De stapelplaats raakte eivol met losse stukken speelgoed die maar bleven toestromen. Ik trok naar Luc Fraeyman van de Spar om bananendozen te krijgen en hij bezorgde ons een berg van deze opbergdozen om het speelgoed in te pakken. We sorteerden eerst alles wat per soort, spelletjes, puzzels, boeken, zelfs loop- en andere fietsen behoorden tot de collectie.”

“En…de anonieme schenkers bleven maar speelgoed aanvoeren. Woensdagmorgen 19 januari zijn we de bestelwagen van Westvlees, door toedoen van Kathleen Vannieuwenhuyse, beginnen inladen en de chauffeur Norman Ligneel zal de lading donderdagvoormiddag naar Fraipont transporteren. Ik had nooit durven denken of dromen dat het dergelijk gigantisch succesverhaal zou worden. Ik ben de milde schenkers dan ook oprecht dankbaar. Ja, menslievendheid bestaat, ook in deze moderne tijd, nog”, besluit Griet.