Op 8 februari vierde Victor Veranneman uit Rumbeke zijn honderdste verjaardag. Om deze uitzonderlijke mijlpaal te vieren, schakelde kleindochter Lien Vancoillie BOS+ in om een verjaardagsbos voor hem te laten aanplanten. Via een persoonlijke webpagina konden familie en vrienden bijdragen aan het bijzondere cadeau. Met de opgehaalde fondsen wordt de aanplant van het bos gefinancierd, dat volgend plantseizoen wordt aangelegd.
BOS+ lanceerde een tijd geleden de campagne ‘Bossen voor het Leven’. Zo is het mogelijk een bos aan te planten voor kerngebeurtenissen in het leven: een geboorte, huwelijk, verjaardag of overlijden. Geboortebossen zijn intussen alombekend, maar sinds dit plantseizoen zitten ook verjaardagsbossen in de lift.
“Vooral mensen die houden van natuur en iets terug willen doen, mensen die vinden dat ze al genoeg hebben of personen die zoeken naar een betekenisvollere manier om ‘hun dag’ te vieren, komen bij ons terecht”, zegt Tillia Eestermans van BOS+. “Het is echter een unicum dat we een bos kunnen planten voor iemand die honderd wordt en daar kijken we echt naar uit”, gaat ze verder.
Uit honderd jaar leven komt uiteraard ook heel wat nieuw leven voort.
Victor zorgde alvast voor een gigantische nalatenschap. Hij heeft niet minder dan 16 kleinkinderen en al 21 achterkleinkinderen, wat zorgt voor vrolijke familiebijeenkomsten waar hij nog altijd graag bij is. Dat zijn heel wat generaties die zullen kunnen genieten van het nieuwe bos.
Mikken op 100 are bos
De ambitie van kleindochter Lien is niet min; ze wil 100 are bos aanplanten. Dat is 1 are per levensjaar, of 1 hectare bos.
“Toegegeven, een hectare bos aanplanten is een ambitieus doel, maar beter te hoog mikken dan helemaal niet te mikken”, zegt Lien. “In West-Vlaanderen hebben we nog een serieuze achterstand in te halen op vlak van bebossing. In elk geval zullen we als familie samen heel veel plezier beleven aan deze actie.” De exacte locatie wordt deze zomer bepaald. Bedoeling is om het bos zo dicht mogelijk bij de woonplaats aan te planten.
Victor Veranneman, geboren in Rumbeke op 8 februari 1925, vierde zijn 100ste verjaardag in zaal Hoornaerts in Kachtem. “Ik ben een geboren en getogen Rumbekenaar van de wijk Caïphas. Na de lagere school ging ik naar het Klein Seminarie in Roeselare waar ik Latijn-Grieks studeerde. Daar schoot mijn liefde voor taal en cultuur wortel en dat is tot op vandaag gebleven. Ik kon ook snel en lang lopen en won de eerste georganiseerde stratenloop van Rumbeke.
“Joanna Lietaert werd de liefde van mijn leven, we huwden op 17 mei 1952. Samen kregen we acht kinderen, twee zonen en zes dochters. Het was een gezellige en bonte bende. In de zomer gingen we kamperen aan zee in de buurt van de Hoge Blekker.”
Creatief van leer
“Thuis werd er muziek gemaakt en toneel gespeeld. Toneel was jarenlang de rode draad in mijn leven, eerst als acteur en later als toneelmeester bij ’De Vereenigde Vrienden’. Beroepshalve was ik regioverantwoordelijke voor Ziekenzorg bij de CM in het verbond Roeselare-Tielt.”
“Daarnaast was ik ook jarenlang secretaris van het schoolcomité van de katholieke lagere scholen van Rumbeke, Zilverberg en Beitem, een vroege voorloper van het huidige Arkorum. In de plaatselijke parochiekerk was ik ook vele jaren lector.”
Eens met pensioen was Victor vooral te vinden tussen en achter de coulissen van het toneel, aan het werk in zijn tuin of in zijn atelier, waar hij zich als amateur kunstschilder tenvolle creatief kon uitleven. Wekelijks volgde hij teken- en schilderlessen in het dienstencentrum Ten Elsberge.
“Als natuurliefhebber deed hij altijd de boodschappen met de fiets”, valt zijn zoon Jef aan.
“Zijn auto kwam enkel op zondag buiten om samen met moeder Joanna naar de mis te gaan. “Toen de gezondheid van ons moeder achteruit ging werd het wzc Sint-Henricus haar nieuwe thuis. Vader was vele maanden een dagelijkse vaste bezoeker. Het was voor hem geen makkelijke tijd, maar met veel liefde en toewijding bleef hij voor haar zorgen tot we op 19 januari 2019 definitief afscheid moesten nemen.”
Geen uitdaging uit weg
“Ons vader is een taaie, een doorbijter en weet als geen ander de kalmte te bewaren in het midden van elke storm”, vervolgt dochter Trui. “Hij houdt van avontuur en gaat geen uitdaging uit de weg. Op 90-jarige leeftijd leerde hij met een smartphone werken en stapte mee in de digitale transitie, vol verwondering over de technologische vooruitgang van deze tijd.
Victor heeft 16 kleinkinderen en al 21 achterkleinkinderen en er is nog eentje op komst. Zo’n grote bende zorgt voor vrolijke familiebijeenkomsten waar hij nog heel erg van geniet.
Bij de onvermijdelijke eindvraag naar het recept om 100 jaar te worden zegt Victor glimlachend dat hij het zelf niet weet, maar dat actief blijven en onder de mensen komen, zeker heeft geholpen. (AD)
