“Nog een laatste afscheid aan ons kerkhof van ’t Sas”, zo omschreef Benny Poppe vorige week in een lokaal reclameblad zijn aankondiging van de wake, die hij op woensdag 29 september aan de begraafplaats organiseert. “Dit kerkhof heeft deel uitgemaakt van mijn leven. Met deze wake zullen we waardig afscheid nemen van een stukje erfgoed.”
In november wordt gestart met de definitieve sanering van het kerkhof Sas. Alle resterende graven zullen dan verwijderd worden. Aan wie ooit op dit kerkhof begraven lag, zal dan enkel nog een naamplaatje herinneren op de nieuwe, moderne begraafplaats Priorij langs de Molenstraat.
Voor Benny Poppe (63) valt het afscheid van het kerkhof zwaar. “Ik woonde als kind in de schaduw van dit kerkhof, langs de Prinses Elisabethlaan. Ik ben hier als misdienaar ook vaak geweest in het zog van de zoveelste begrafenis, te voet van aan de Saskerk.”
Tragisch ongeval
“Twee speelkameraadjes liggen hier begraven. Dat was een tragisch verhaal. Op kerstavond vond hier enkele honderden meters vandaan een zwaar verkeersongeval plaats. Het was een barre winteravond met sneeuw en ijzel. Twee auto’s reden op elkaar. Julien en zijn zus Josiane, 8 en 6, lieten het leven en werden hier begraven. Ik herinner me de begrafenis nog. Honderden Bredenaars overspoelden toen het kerkhof om afscheid te nemen van die twee kleine bengels, samen met hun ouders, die zowat ongedeerd uit het ongeval kwamen.”
Benny houdt gelukkig ook nog heel wat mooie herinneringen over aan de plek, die lange tijd zijn speelplaats was. “Ik kwam hier als kind vaak ravotten. Alleen ’s avonds was ik niet zo’n held. Dan durfde ik toch wat minder op het kerkhof rondstruinen. De geur van wasserij Defever, die langs de toegangsweg gevestigd was, die herinner ik me ook nog. Die overheerste vaak de geur van de bloemenkransen. Of de zwarte, onheilspellende wolk van de elektriciteitsfabriek, die langs de begraafplaats lag. En op 1 november lag het kerkhof bedolven onder een wit tapijt van chrysanten, die begrafenisondernemer Verlinde hier aan de ingang verkocht.”
In graf gesukkeld
Kleine Benny kwam op het kerkhof soms zelfs zijn huiswerk maken. “Ik deed dat dan op het graf van mijn grootouders. En ik verborg me hier ook als ik weer eens iets had uitgespookt. Dan wist mijn moeder dat ik ergens op het kerkhof ronddoolde. Ik kon je als kind in die tijd blindelings rondleiden op het kerkhof en zowat elk graf toewijzen. Ook dat van mijn overgrootmoeder, dat hier nog altijd ligt, 91 jaar lang intussen. Maar mijn pa, jarenlang Ijslandvaarder, zorgde misschien wel voor de meest komische noot. Na een avondje stappen en vooraleer hij weer aan boord moest, wou hij nog eens het graf van zijn vader kwam bezoeken. Hij sukkelde toen in een vers gegraven put en raakte er naar verluidt maar met moeite uit. Je begrijpt, dit kerkhof herbergt heel veel mooie herinneringen, hoe vreemd dat ook mag klinken. Met mijn wake wil ik het daarom een waardig afscheid geven. Op woensdag 29 september zal je hier nog een rondleiding kunnen krijgen, er zal gepaste muziek voorzien worden door de koster van de Saskerk. Hopelijk komen er heel wat Sassenaars op af”, besluit Benny.
Afscheid van het Kerkhof Sas, woensdag 29 september, tussen 17 en 19 uur.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
