Karl Mortier polst in zijn podcast hoe fier de Ieperling op zijn stad is: “We zouden Ieper nog mooier kunnen maken”

In zijn podcast ‘Ik ben Ieperling’ polst Karl Mortier naar de fierheid van zijn gasten op hun stad. De trainer/coach/facilitator/beeldend verhalenverteller is zelf een trotse Ieperling. In zijn vrije tijd ontdekte hij onlangs de geneugten van het zingen.

“Ik hou veel draaiende borden in de lucht”, zegt Karl Mortier (48) in zijn podcaststudio/kantoor in de Fochlaan. De Ieperling geeft niet alleen al 26 jaar les in bedrijfskunde bij Syntra, hij is ook zelfstandig trainer/coach/facilitator, zit in de ouderraad van VBS Lyceum-Heilige Familie en is eeuwige student. “Deze zomer volg ik een opleiding aan de universiteit van California in Santa Cruz. Als ik daarin slaag, is dat wel ongeveer het hoogste wat je kan bereiken op vlak van neuro-linguïstisch programmeren.”

Bovendien ben je ook begonnen met de podcast ‘Ik ben Ieperling’. Hoe is dat idee ontstaan?

“In mijn studententijd heb ik nog vrije radio gemaakt. Daarna bleef ik permanent bezig met de stem. Toen corona kwam was ik bezig met de technologie om op afstand opleiding te geven en had daarvoor het juiste materiaal aangeschaft. Daarmee kon ik ook podcasts maken. Zo maakten we met het collectief Breinpiraten al 58 podcasts over psychologie. In 2021 ben ik dan samen met Charlotte Carron gestart met ‘Ik ben Ieperling’. We maakten een zevental afleveringen, maar door de zwangerschap van Charlotte werd dat stopgezet.”

Onlangs kwam er toch weer een aflevering.

“Eerder deze maand kwam ik op het idee om dat nog eens van onder het stof te halen. Vorige week had ik de boekvoorstelling van Ivan in het Davidsfonds. Het lag dus voor het grijpen, want Ivan is iemand die heel responsief is. Nu ben ik nog een beetje aan het rondkijken welke gewone Ieperlingen ik nog aan het woord kan laten. We zien wel wat er nog uit de bus komt. Eigenlijk zoek ik ook nog een sidekick, maar die komt misschien binnenkort. Die podcasts hebben telkens een paar honderd luisteraars. Dat maakt me wel fier. De bedoeling is nu om elke maand één of twee mensen verder te interviewen.”

Je vraagt je gasten onder meer wat hen trots maakt om Ieperling te zijn. Wat is dat voor jezelf?

“Je kan altijd refereren aan de geschiedenis van Ieper. In de middeleeuwen was Ieper een van de grootste handelssteden van Europa. Dat is echt iets waarvan ik zeg: wauw. Dat paus Johannes Paulus II in 1985 in Ieper op bezoek was, daar ben ik ook fier op. Niet dat ik zo katholiek ben, maar dat is toch een heilige waar ik toen al naar opkeek. Hij heeft van Ieper een vredesstad gemaakt. Er zijn ook wel veel gemiste kansen. We zouden Ieper nog veel mooier kunnen maken. Al wil ik het hier ook niet te politiek spelen.”

Je was ooit voorzitter van CD&V in Zonnebeke. Heb je nog politieke ambities?

“Nee, ik volg de politiek wel, maar actief deelnemen… Ik heb er vrienden aan overgehouden, maar daar wil ik het bij houden. Ik wil er geen vijanden aan overhouden. Het is niet mijn wereld. Ik ben daar veel te gevoelig voor. Ik heb dat heel graag gedaan achter de schermen, maar plots stopt het. Ik ben iemand die eerder brede interesses heeft dan een specifieke interesse. En zo kennen de mensen mij ook.”

Je bent nu ook aan het zingen.

“Sedert een jaar volg ik zangles en voor mij is dat pure ontspanning. Mensen trainen hun spieren door aan sport te doen. Mijn belangrijkste spieren zijn mijn stem en mijn handen, dus ik zing en ik teken. Ik amuseer me daar enorm in. Ik oefen elke dag en heb al enkele kleine optredentjes gedaan bij vrienden. Ik denk dat ik nu een repertoire heb van een 15-tal liedjes. Meedoen aan The Voice? Stel je voor. Amai.

“De paus was in 1985 op bezoek en daar ben ik trots op”

Ik zou niet bang zijn om daar te staan in ieder geval. Het is niet mijn ambitie, maar ik hou wel van een uitdaging. Ik heb ooit een optreden gegeven voor 200 mensen en ik kreeg positieve feedback. Dat was voor mij een mijlpaal. Door te zingen verleg je ook grenzen. Ik volg trouwens ook stand-up comedy in Antwerpen. Misschien kan ik dat combineren met zingen.”

Je hebt een Afghaanse vriendin. Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?

“Zeynab was financial manager voor Mothers for Peace toen de Taliban de macht nam in Afghanistan en ze moest vluchten. We wonen in dezelfde straat en hebben elkaar gewoon ontmoet in de winkel. Beginnen babbelen, contact gehouden, in augustus eens afgesproken en van het ene kwam het andere… Nu wonen we samen. Ze is een heel intelligente dame en heeft meteen een job als ‘financial controller’ bij Poco Loco. Je merkt wel dat de wil om iets te betekenen in België intrinsiek heel sterk aanwezig is. Nieuwe culturen spreken me altijd wel aan.”

“Het is wel een verrijking. Ook vanuit een kritische oogpunt. Als er bepaalde culturele gewoontes zijn waar ik het moeilijker mee heb, dan zal ik dat ook wel zeggen. Maar we kunnen er ook van leren, want veel van die gewoontes draaien rond respect. Als je aan tafel gaat, proef van alles eens. Doe je schoenen uit als je ergens binnenkomt. Daar is toch niets verkeerd mee? Op vlak van religie staan we veel dichter bij elkaar dan je zou denken. Daardoor klikt het ook.”