Judith Pollie (Social JPO) is ‘wild but loyal’: “Op hoge hakken autobanden verkopen”

Judith Pollie straalt enthousiasme uit en dat kan ze makkelijk overbrengen op de mensen in haar omgeving. Met haar bedrijf Social JPO begeleidt en adviseert deze geboren en getogen Roeselaarse fotografe al vier jaar haar klanten door de wereld van sociale media.

Jij bent een geboren en getogen Roeselaarse?

Judith Pollie : “Ja, ik ben zelfs op de Nieuwmarkt geboren, mijn mama Marie-Paul was er kapster. Maar vanaf mijn vier jaar ben ik met mijn ouders hier in de Hellestraat komen wonen. Inderdaad, een beetje verder dan waar Ben en ik nu wonen en ik ook werk.”

Jullie woonden toch eerst in de Vijfwegenstraat?

“Dat klopt. Ik had er een huisje gekocht maar toen ontmoette ik Ben en na een tijdje wisten we dat we daar niet eeuwig zouden wonen. Op een dag rijden we naar mijn ouders en zien we iemand van een immokantoor ‘te koop-bordjes’ op een stuk grond in de Hellestraat plaatsen. We hebben onmiddellijk gebeld en in het kantoor waren ze stomverbaasd dat ze al een telefoon kregen over dat perceel. Maar gelukkig dat we zo snel waren want ze kregen het ene na het andere telefoontje voor dat perceel.”

Je bent fotograaf. Is dat altijd een meisjesdroom geweest?

“Absoluut niet. Ik wilde eerst interieurarchitectuur studeren in Gent maar dan ben ik overgeschakeld naar studies voor vastgoedmakelaar. Toen ik afgestudeerd was, besefte ik dat dit eigenlijk niet echt mijn ding zou zijn. Ik heb dan als account manager gewerkt bij Roularta en daarna heb ik vijf jaar autobanden voor Goodyear verkocht in bandencentrales. Misschien niet zo evident voor een vrouw want in die bandencentrales gaat het er soms pittig aan toe. Je moet een beetje haar op je tanden hebben want het is een harde sector. Ik heb me echter niet aangepast en ik deed mijn bezoeken op hoge hakken ( lacht ). En natuurlijk probeerde iedereen mij te testen maar ik heb daar een geweldige tijd beleefd met die mensen. Op mijn laatste dag stak ik zelfs een bak bier in de koffer en trakteerde ik mijn klanten op een pintje.”

Ondertussen was je ook al een opleiding fotografie gestart?

“Ja, want in die periode heb ik ook Ben leren kennen en hij had mij onmiddellijk verteld dat de combinatie van onze relatie met het restaurant niet evident zou zijn. Ik wilde niet de hele tijd alleen thuis zitten en volgde een opleiding fotografie. In bijberoep was ik trouwens net gestart met Social JPO dat de sociale media van KMO’s en kleine zaken beheert. Restaurant Boury was trouwens mijn allereerste klant en had op dat moment 495 volgers op Instagram.”

“Nu is Social JPO meer dan alleen maar de sociale media verzorgen van de brasserie om de hoek of die hippe kledingzaak of leuke schoenwinkel. We zijn een heus digitaal agentschap dat strategisch meedenkt met de klanten en we bieden een totaalpakket aan.”

Ik hou van de klassiekers: oliebollen met de kermis en het Batjesvat

Op je website lees ik dat je ‘wild but loyal’ bent?

“Die drie woorden vatten eigenlijk perfect samen hoe ik ben, hoe ik in het leven sta. Ik ben zeer extravert en communicatief maar ik hou me wel aan de waarden in het leven die ik belangrijk vind. Ik sta 100 procent achter mijn relatie en familie. Ik ben trouwens altijd loyaal tegenover mijn klanten, vrienden en vooral tegenover onze hond Jules.”

Jules speelt zelfs een bijzondere rol in het sollicitatiegesprek?

“Mijn kantoor bevindt zich in ons huis en Jules loopt hier dus vrij rond. Wie met mij wil werken, moet dus goed overeenkomen met onze hond en Jules moet die persoon ook graag zien ( lacht ). Momenteel zijn we een team van drie bij Social JPO maar we zijn op zoek naar gemotiveerde medewerkers.”

Eet je graag?

“Ja, maar dat betekent niet dat ik altijd in een sterrenrestaurant ga eten. Ik hou natuurlijk enorm van de keuken van mijn schoonbroer Tim Boury maar ik geniet evenzeer van een fris slaatje, van frietjes, verse garnaalkroketten of een zelfgemaakte lasagne in de tuin. Of ik al eens heb gekookt voor Tim en Inge? Ik heb eens spaghetti gemaakt. Neen, ik heb geen klachten gekregen ( lacht ).”

Waar zien we Judith binnen twintig jaar?

“Op een strand in Ibiza, Zuid-Afrika of Italië of ergens anders. Ben en ik werken graag en veel en leven aan 100 procent of meer. Misschien dat we dat niet meer kunnen als ik 52 ben en Ben 55. We moeten niet per se in België blijven. Dus misschien een kleine B&B in een zonovergoten land, tja, waarom niet?

Maar je woont graag in Roeselare?

“Absoluut, deze stad is net niet te klein of te groot. Ik hou van de mentaliteit van de Roeselarenaars en van de klassiekers: oliebollen eten als het kermis is en naar het Rodenbachvat gaan op de vrijdagavond van de Batjes. Voilà, wild but loyal , daar hebben we het opnieuw!”

Je bent gelukkig?

“Oh, zeker. Maar dat komt misschien ook omdat Ben en ik nog maar net verloofd zijn. Ik leef nog een beetje op een roze wolk ( lacht ).”