België neemt in 2022 voor het eerst deel aan de Invictus Games, de Paralympische Spelen voor zieke of gewonde militairen, die van 16 tot 22 april plaatsvinden in Den Haag. Joeri Rousseau uit De Haan werd als enige West-Vlaming geselecteerd. “Tijd om te bewijzen dat ik wél nog iets kan”, aldus de sportieve Hanenaar.
Joeri Rousseau (45) is shipmanager bij Defensie, waar hij sinds 2015 onder de WIS-klasse valt. “WIS staat voor wounded, injured or sick. Het is een aanduiding voor militairen die chronisch ziek of gewond zijn”, legt hij uit.
Joeri raakte voor alle duidelijkheid niet gewond op missie. Hij lijdt aan een ernstige vorm van reuma en artrose. “Na die eerste jichtaanval, in 2015, heb ik een hele week platgelegen van de pijn. Er volgde een donkere periode: ik had twaalf jaar op de fregatten gevaren, en plots kon dat niet meer. Van constant op zee werd ik overgeplaatst naar een gewone bureaujob”, vertelt hij.
Aftakeling vertragen
Joeri is nu werkzaam bij NAVLOG op de marinebasis in Zeebrugge, waar hij het onderhoud van de Belgische marineschepen coördineert. Maar in zijn vrije tijd vind je hem vooral op de fiets. “Ik begon twee jaar geleden te fietsen om de spieren in mijn onderlichaam te versterken, en dat bleek uiteindelijk mijn redding: vandaag kan ik zelfs weer zelfstandig rechtstaan en stappen, al blijft dat heel beperkt. Het fietsen is nu een must geworden om de aftakeling van mijn lichaam zoveel mogelijk te vertragen.”
Joeri’s vastberadenheid ontging ook de RA Liga, de patiëntenvereniging voor mensen met reumatoïde artritis, niet. “Ik werd gevraagd om ambassadeur te worden van #bewegenmetRA. Aangezien ik zelf ook eerst lang bij de pakken ben blijven neerzitten toen ik mijn diagnose kreeg, leek me dat een goed idee. Ik wou een voorbeeld zijn”, klinkt het.
Ouderdomsziekte
Reuma wordt vaak als een ouderdomsziekte aanzien, wat in Joeri’s geval dus niet klopt. “Maar mensen met die aandoening denken vooral ook vaak dat ze niets meer kunnen. Dat werd onlangs nog eens pijnlijk duidelijk toen ik op de 12 uur van Zolder als enige reumapatiënt aan de start kwam”, aldus Joeri.
“Ik heb een stukje van mijn vrijheid herwonnen op de fiets”
Vorig jaar werd hij onverwachts gerekruteerd voor de Invictus Games, die van 16 tot 22 april 2022 zullen plaatsvinden in Den Haag. Deze internationale spelen worden ook weleens de Paralympics voor chronisch zieke of gewonde militairen genoemd.
“De deelnemers krijgen allemaal een classificatie. Bij mij is dat IRB3 (international road bike). Je beperking kan trouwens eender wat zijn; zo hebben we in Team Belgium bijvoorbeeld ook iemand met een geamputeerde arm en iemand met een geamputeerd been. We maken daar onder elkaar weleens een grapje over, al blijft de oorzaak vaak traumatisch. Die oude wonde halen we dus liever niet weer open.”
Twee keer uitgesteld
Door corona werden de Invictus Games overigens al twee keer uitgesteld. Team Belgium neemt ook deel aan het indoor roeien, maar voor Joeri is dat moeilijker door zijn rugproblemen. “Bij mij ligt de focus dus vooral op het wielrennen, wat uit twee disciplines bestaat: een individuele tijdrit en het wegcriterium. Wie onze tegenstanders worden, weten we nog niet, maar het fijne aan die Invictus Games is dat je tussen allemaal gelijkgestemde zielen aan de start staat. Er is niemand die oordeelt over jou.”
De Belgen doen trouwens ook pas voor de eerste keer mee aan de spelen. “Ik ben realistisch: ik zit nog maar twee jaar op de fiets. Maar alleen al aan de start komen, zal voor mij een overwinning zijn. Ondertussen nam ik ook al deel aan het wereldkampioenschap wielrennen voor militairen in het Franse Poitiers. Dat had een enorme emotionele impact: een fantastisch gevoel om op een WK aan de start te staan. Dat heeft mij aangesterkt, waardoor ik nu zoiets heb van laat maar komen… En dan te zeggen dat ik wielrennen vroeger saai vond”, glimlacht Joeri.
Waardeloos gevoeld
Het fietsen houdt hem uit de rolstoel. “Ik heb thuis ook krukken liggen, maar die moeten zoveel mogelijk stof vergaren”, zegt hij. “Weet je, ook ik heb me lang waardeloos gevoeld. Als je kinderen aan je mouw komen trekken om te voetballen, en dat gaat niet meer… Nu zijn de rollen omgekeerd als we gaan fietsen: wel op ons wachten, hé, papa zeggen de kinderen dan”, glimlacht Joeri.
Invictus betekent onoverwinnelijk. “Da’s heel toepasselijk voor wat ik voel: ik laat me niet meer kennen. Ik heb lang genoeg zitten tobben toen ik die diagnose kreeg, en dan vooral over alles wat ik níet meer kon. Probeer het gewoon eens om te draaien, dacht ik toen: wat kan ik wél nog? Ik heb een stukje van mijn vrijheid herwonnen op de fiets.”
(WK)
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
