Joe Jackson: tijdloze klasse in het park

Net zoals op vrijdagavond Goose een vroegtijdige headliner was, piekte op zaterdag Joe Jackson op de voorlaatste stek van de dag. Hij weefde klassiekers en nieuw werk naadloos tot een sfeervolle deken over het park.

Een heer van stand met een songboek om ‘u’ tegen te zeggen. Daarmee is in principe alles over Joe Jackson gezegd. Hoeft zijn klasse nog benadrukt te worden? Eigenlijk niet, maar nu er toch om vraagt: de Londenaar overtrof alle hooggespannen verwachtingen.

Geruggensteund door een voortreffelijk musicerend trio – met een magna cum laude voor de drummer – putte hij van achter zijn keyboards uit het puik van een omvangrijke catalogus. De man stond ooit op podia van het formaat Torhout-Werchter en tal van zijn songs behoren tot het collectieve erfgoed. Zelfs de metalheads schudden energiek het hoofd wanneer big four trashband Anthrax zijn song ‘Time’ op de vaste playlist zet. Om nog te zwijgen van ‘Is she really going out with him’. Het Minnewaterpark was vanaf de eerste minuut in de ban, ondanks of misschien dankzij de eerste regendruppels.

Leeggoed terugvragen

Een extra aandachtige toeschouwer was Noël Van Oyen, die zelf op het podium stond tijdens een van de eerste edities van Cactusfestival begin jaren 1980. Als uitbater van foyer van het theater Biekorf beleefde hij een speciale anekdote met Joe Jackson. “Een tiental jaren geleden speelde Joe Jackson in de Stadsschouwburg. Na afloop belandde hij voor een uur of twee aan mijn toog. Ter afsluiting kocht van elk Belgisch bier één flesje om mee te nemen. Sindsdien is dit de eerste keer dat ik hem weer zie. Ik moet nog altijd zijn leeggoed terug krijgen”, lacht Van Oyen. (RJ)