Jimmy Rosson na zwaar motorongeval in Zeebrugge: “Fitnessen is mijn redding”

Jimmy Rosson: “Ondanks mijn handicap blijf ik optimistisch.” (Foto Davy Coghe)©Davy Coghe Davy Coghe
Jimmy Rosson: “Ondanks mijn handicap blijf ik optimistisch.” (Foto Davy Coghe)©Davy Coghe Davy Coghe
Stefan Vankerkhoven

‘Ik word 20 in 2000.’ Zo heette de rubriek waar meer dan 500 jonge West-Vlamingen in onze krant vertelden over hun leven. Twintig jaar later confronteren we ze met hun uitspraken van toen. Deze week is het de beurt aan Jimmy Rosson uit Zeebrugge.

“Ik zou graag in een klein bedrijf werken. Dat lijkt mij het gezelligst. Op voorwaarde dat ik een goed contract heb…”

”Nadat ik afgestudeerd was als metaalbewerker in het KTA ben ik in de haven van Zeebrugge aan de slag gegaan bij een firma die de hydraulica van tugmasters en containerkranen herstelt. Maar in oktober 2006 heb ik na het werk, ik had de late shift, een zwaar motorongeval gehad. In de tweede bocht tussen Zeebrugge en Knokke-Heist is de pekkel van mijn motorfiets aan het asfalt blijven haperen. Het gebeurde toen ik van gedacht veranderde, in plaats van uit te gaan in Knokke besloot ik terug te keren naar huis. Ik ben toen weg gekatapulteerd geweest en kwam met mijn hoofd tegen een houten paal terecht. Ik had een zwaar hersenletsel. Er was veel gebroken in mijn hoofd. Zesentwintig dagen lang heb ik in coma gelegen. Toen de dokters mij uit die coma haalden, was ik net een baby. Ik moest opnieuw leren spreken en stappen. Van het ongeval herinner ik mij niets meer. Mijn geheugen is aangetast, ik ben veel zaken vergeten en kan bepaalde dingen niet onthouden. Sinds het ongeval ben ik arbeidsongeschikt, ik moest mijn droom op een leuke job met een vast contract opgeven. Ik heb al geprobeerd om in drie beschutte werkplaatsen aan de slag te gaan, maar het lukt mij niet. Ik kan niet eens per fiets rijden. Andere bewegingen lukken wel, zij het in een trager tempo.”

“Tijdens de zomer werk ik als kelner, in de weekends ga ik graag lopen op de binnenwegen in Lissewege”

“Lopen lukt niet meer, maar om te revalideren en wat meer kracht te krijgen in mijn spieren, fitness ik veel. Voor corona uitbrak zat ik tot vier uren per dag in fitness Olympia in Blankenberge. Dat de fitnesscentra tijdens de tweede lockdown gesloten zijn, valt mij zeer zwaar. Fitnessen was mijn redding en gaf mij nog zin in het leven. Mijn Filipijnse ex-vrouw Angelie kon wel niet goed verdragen dat ik elke dag zo vaak en zo lang van huis was om te gaan sporten. Het is een van de redenen waarom we uit elkaar zijn. De culturele verschillen waren ook te groot: zij is zeer katholiek, terwijl ik uit een socialistisch nest kom. Angelie wou ons zoontje Tristan naar een katholieke kleuterschool sturen, maar daar verzette ik mij tegen, als zoon van voormalig sp.a gemeenteraadslid Dirk Rosson.”

“Ik heb Angelie leren kennen tijdens een vakantie op de Filipijnen. Zij was de vriendin van Jennifer, een meisje dat al enkele jaren werkte in een Aziatisch restaurant in Brugge. Jennifer heeft mij toen aan Angelie voorgesteld. Het klikte, we zijn zes jaar geleden gehuwd in de Filipijnen. De burgemeester die ons trouwde was Rodrigo Duterte, die toen nog de sjerp droeg in Davao City en later president werd. Een beruchte man die drugdealers laat doodschieten…. Jammer genoeg zijn Angelie en ik uit elkaar gegroeid en gescheiden. Ze is in een vliegende colère vertrokken. Maar ik hou zielsveel van ons zoontje Tristan.”

“Ik ben geen tooghanger, maar ga liever uit naar discotheken in Blankenberge en Gent”

“Hamer, aambeeld en stijgbeugel. De drie kleinste beentjes in mijn oren zijn vervangen door prothesen. Ik hoor constant een fluittoon op de achtergrond. Mijn gehoor is zwaar beschadigd. Geluiden boven de 20 dB klinken alsof ik onder water aan het zwemmen ben. In een dancing laten ze mij niet meer binnen. Onlangs trok ik naar de Fuse in Brussel. Omdat ik sleep met mijn been en wat trager spreek, dacht de portier dat ik stomdronken was en versperde hij de toegang voor mij.”

“Je moet je goed in je vel voelen”

“Ondanks mijn handicap blijf ik optimistisch, ik ben geen arm of been kwijt. Ik ben geboren op 28 december, de dag van de onschuldige kinderen. Alleen is er nu die verschrikkelijke epidemie. Ook het zwemparadijs in Knokke is gesloten. Ik kan enkel nog in mijn kot blijven en hier in de zetel zitten. Mijn ouders hebben allebei corona, mijn ma ligt in het ziekenhuis. Zij is zwaar gehandicapt, enkele jaren geleden bleek een slagader in haar nek verstopt te zijn. Haar hersenen hebben een tijdlang zonder zuurstof gezeten. Ze kan enkel nog haar arm bewegen. Ze ging tot voor kort naar het dagcentrum Den Erker in Brugge, ik vrees dat zij het virus daar opgelopen heeft en doorgegeven heeft aan mijn vader. Zelf ben ik niet besmet, dat heeft de dokter mij onlangs na een test bevestigd.”

“Ik hou van house en techno, muziek met een goede beat. Ik zou graag zelf deejay zijn”

“Muziek blijft belangrijk in mijn leven. Maar ik mag hier in mijn sociale flat de muziek niet te luid zetten. Daarom hou ik het thuis bij Vlaamse liedjes: nummers van Raymond van het Groenewoud en Luc De Vos.

“Ik leer autorijden en hoop zo snel mogelijk een eigen auto te kunnen kopen”

“Ik ben met zeven auto’s gecrasht. Kleine ongevallen met grote gevolgen: auto’s perte totale ! Ik was niet altijd in fout, een buitenlandse toerist heeft mij ooit eens geramd op de Kustweg tussen Blankenberge en Zeebrugge. Maar dat was allemaal voor mijn zwaar motorongeval.”

Dit is het oude interview dat twintig jaar geleden verscheen in het Brugsch Handelsblad:

Jimmy Rosson is geboren op 28 december 1980. “Op de dag van de onschuldige kinderen”, lacht hij zelf. Hij woont in de Zeebruggelaan 65 in Lissewege. Zijn vader Dirk haalt beroepshalve kleren op bij Curitas, terwijl zijn moeder Nadine Vinck werkt in een klerenwinkel in Blankenberge. Zelf volgt Jimmy het zesde en laatste jaar metaalbewerking aan het Koninklijk Technisch Atheneum in Sint-Michiels.

Jimmy Rosson: “Dit is inderdaad mijn laatste jaar en uiteraard ben ik al bezig met mijn toekomst. Volgend jaar ga ik werken en ik probeer me voor te stellen waar ik het liefst zou werken. In een groot of een klein bedrijf? Het maakt mij eigenlijk niet zo veel uit, het liefst wil ik een goed contract vast hebben. Al is het al bij al misschien gezelliger om in een klein bedrijfje te werken. Het liefst zou ik ook uiteraard hebben dat je niet elke dag verplicht bent hetzelfde werk uit te voeren, wat afwisseling kan nooit kwaad.”

Is er momenteel veel vraag naar jongeren die metaalbewerking volgen?

Jimmy Rosson: “Wel, onze leraars op school zeggen dat toch altijd, dus het zal wel zo zijn zeker? We leren hier hoe je bijvoorbeeld moet werken met CNC-machines, of hoe je freesmachines moet besturen met de computer, wat toch allemaal zeer up to date is.”

Wat heb je zo allemaal gedaan tijdens de voorbije zomervakantie?

Jimmy Rosson: “Hoofdzakelijk gewerkt (lacht). Ik heb een vakantiejob gedaan als kelner op de pier van Blankenberge, de grote pier die nu gerenoveerd gaat worden.”

En, was het een goed seizoen?

Jimmy Rosson: “Al bij al was het redelijk goed (lacht). Zeker de maand juli was goed. Augustus daarentegen was barslecht wegens de vele regen.”

Is het je eerste seizoen als kelner geweest?

Jimmy Rosson: “Ja. Tot halverwege juli heb ik eigenlijk gewerkt als afruimer, dan ben ik echt beginnen opdienen. Het is een drukke en lastige job. Op de topdagen begin je ‘s morgens vroeg en kan je pas weggaan als ook de laatste klant weg is. Maar je verdient er natuurlijk ook wel goed mee.”

Stel dat je niet moet werken, wat doe je over het algemeen in een weekend?

Jimmy Rosson: “Een beetje van alles. Iets wat ik steevast doe is gaan lopen. Ik vind het belangrijk om in een goede conditie te zijn.”

Waarom hecht je daar veel belang aan?

Jimmy Rosson: “Ik vind dat je je goed in je vel moet voel. Hier op school zie je soms dat sommige jongeren heel stijf zijn na de les turnen. Wel, dat vind ik triestig.”

Loop je grote afstanden?

Jimmy Rosson: “Nee, al bij al valt dat nog mee. Meestal loop ik gewoon een half uurtje, hier langs de binnenwegen in Lissewege. Gewoon de conditie onderhouden, daar draait het allemaal om, vind ik.”

Ga je graag uit? En waar ga je het liefst als je uitgaat?

Jimmy Rosson: “Meestal naar discotheken in Blankenberge of zelfs in Gent, waar je bijvoorbeeld de Kosmos hebt. Ik ga het liefst naar fuiven of naar discotheken. Ik ben zeker geen tooghanger, gewoon op café zitten vind ik zo saai.”

Naar welke muziek gaat je voorkeur uit?

Jimmy Rosson: Naar muziek die je kan situeren bij de house en de techno. Muziek met een goede beat eronder, die zeer dansbaar is.”

Veel mensen vinden dat house een wat monotoon genre is zonder veel afwisseling. Wat vind jij als liefhebber van die muziek van die kritiek?

Jimmy Rosson: “Dat is zo typisch een kritiek van mensen die er niets van afweten, vind ik. Wie wat op de hoogte is van alles wat er zich in die muziek afspeelt, weet dat er wel veel afwisseling is in house en techno.”

Heb je nooit zin om zelf dj te zijn?

Jimmy Rosson: “Daar ben ik inderdaad mee bezig. Met het geld dat ik verdiend heb, ben ik van plan om te investeren in enkele platendraaiers en wat computermateriaal om zelf muziek te maken.”

Zie je het zitten om zelf muziek te draaien voor een bomvolle zaal?

Jimmy Rosson: “Ik zou dat best wel zien zitten. Natuurlijk ga ik eerst veel oefenen thuis in het deejayen. Je moet het natuurlijk een beetje onder de knie hebben vooraleer je ermee naar buiten treedt, hé.”

Wat vind je van de grote muziekfestivals in de zomer? Ga je er heen of vind je dat je je tijd verdoet in zo’n grote massa?

Jimmy Rosson: “Ik ben zowel naar Pukkelpop als naar het Beachfestival geweest. Dergelijke festivals wil ik niet missen, omdat er veel muziek aan bod komt die mij aanspreekt, en ook omdat het gewoon een leuke sfeer is.”

Rijd je al met de auto? En is ‘mobiel zijn’ iets wat belangrijk is voor jou?

Jimmy Rosson: “Autorijden vind ik uiteraard handig, vooral als je zoals ik graag eens naar een andere stad trekt om uit te gaan. Momenteel leer ik rijden en ik hoop eigenlijk zo snel mogelijk een auto te kunnen kopen.”

(Lodewijk Nollet)

Jimmy Rosson wordt 20 in 2000. “Ik wil festivals als Pukkelpop of Axion Beach Rock niet missen”. (Foto FP)