Het zijn drukke tijden voor Sinterklaas en zijn Pieten. Duizenden kinderen hopen zaterdag geschenkjes en lekkernijen in hun schoentje te vinden, maar bij veel gezinnen komt de Goedheiligman eerst langs om te controleren of ze wel braaf genoeg waren. We gingen mee mee op pad en kregen een verhaal van pianoconcerten en blaffende honden, maar vooral dankbare kinderen. “En daar doen we het voor.”
Vroeger liepen ze elkaar haast voor de voeten, nu duiken de hulpsinten die huisbezoeken doen, in kleiner getale op. In het dorp Sint-Eloois-Winkel bij Ledegem was het oud-schooldirecteur Jan Devos, met ervaring als hulpsint, die de traditie na 20 jaar nieuw leven inblaast. “We hadden gehoopt dat een derde van de kinderen in het dorp zou intekenen, uiteindelijk is dat het dubbele geworden: 133 verspreid over iets meer dan 70 gezinnen. En die huisbezoeken gebeuren allemaal in twee weken tijd, in aanloop naar 6 december dus.”
Hoevewoning als Huis van de Sint
Met een uitgekiende organisatie pakt men het in Sint-Eloois-Winkel handig aan. Een leegstaande hoevewoning doet dienst als Huis van de Sint en is het epicentrum waar ook telkens een dagverantwoordelijke op post is, die bereikbaar is mochten er zich calamiteiten voordoen. “Maar behalve een knoop van de mantel van de Sint die plots loskwam, waren er nog geen interventies nodig.”
Van daaruit vertrekken twee teams met Sint en twee Pieten naar de verschillende adressen. “We hebben een team van 12 mensen die de baan op gaan. Allemaal dorpsgenoten, dus is ook het ook uitkijken dat je geen bekenden langs stuurt bij de kinderen thuis. Daarom waren roetpieten geen optie voor ons. We willen hier geen statement maken, maar we mogen niet riskeren dat iemand herkend wordt.”
Niet te dicht bij de kachel
Ook Bjorn Bonte en Lynn Reyntjens hadden een afspraak met de goedheiligman. Dochtertje Fauke (7) laat ons met een knipoogje weten dat zij het geheim van de Sint al kent, zoontje Otis (6) is iets zenuwachtiger. De stoel van de Sint staat al mooi versierd klaar. “Die mag niet te dicht bij de kachel staan, want hij is dik gekleed.”
Sint, Meetpiet en Vergeetpiet missen hun entree niet. De picknicken gaan van hand tot hand en belanden hier en daar al eens op de grond. Meetpiet heeft de plooimeter mee om te verifiëren of hij wel door de schouw zal kunnen, Vergeetpiet heeft natuurlijk het boek van Sinterklaas verloren, maar hij vindt het terug met de hulp van Otis. De Sint weet uiteraard heel wat te vertellen over de kinderen, zo weet hij perfect bij welke juf ze in de klas zitten. “De ouders geven natuurlijk de voorzet, maar we vragen het positief te houden als we het over het voorbije jaar van de kinderen hebben. En bang maken we de kinderen uiteraard niet, traantjes komen er dan ook niet aan te pas.”
En zelf houden ze het ook superveilig. Er is niet enkel een chauffeur per equipe. “We drinken nergens iets, dat weten de mensen ook.”
“We kregen zelfs al eens een pianoconcertje cadeau”
Vroeger gebeurde het wel eens dat de baard van de Sint omhoog ging om een pintje te drinken, of zelfs dat een auto vol Pieten uit de gracht moest gehesen worden. “We amuseren ons enorm. ‘s Avonds kunnen we in het Huis van de Sint nog genieten van de catering en kunnen we nog iets drinken. Het is echt een hele organisatie, er is ook een wasmoeder die telkens de kledij netjes wast.”
Waar is het paard?
Maar de voldoening die het complete team, dat bestaat uit een kleine 20 personen, krijgt, is groot. “Die pretoogjes van de kinderen als we binnenstappen! We kregen zelfs als eens een pianoconcertje cadeau. En de papa’s doen we al eens mee zingen”, klinkt het lachend. Van bijtende honden hebben ze geen last. “We horen soms wel wat geblaf, maar meestal zijn die dieren bang als wij binnenkomen.”
“Kinderen bang maken, dat doen wij niet. Traantjes komen er niet aan te pas”
Ook Otis en Fauke zijn onder de indruk als we in het spoor van de Sint en zijn helpers vertrekken. De Pieten sluiten Sint ook even per ongeluk buiten en Otis wil wel eens weten waar het paard van Sinterklaas staat. “Wat verderop, hier is geen gras voor de deur”, reageert een Piet gevat. Maar Otis laat zich niet met een kluitje in het riet sturen en staat mee op uitkijk. Tot mama maar snel de deur dicht doet… “Het is een prachtig initiatief”, vinden de ouders. En Fauke en Otis, die tellen verder af met de sintkalender die in keuken hangt.
