Quinten Velle (12) is de Kinderkrak van Ichtegem: “Ik zou graag ooit in eerste klasse fluiten”

De Ichtegemse Kinderkrak Quinten, samen met mama Eveline, papa Glenn en broer Ayden. © Foto Coghe
Emmy Dens
Emmy Dens Medewerker KW

Dat Quinten Velle (12) iets met voetbal heeft, mag al duidelijk blijken na zijn antwoorden op onze korte vraagjes. Niet alleen speelt hij zelf al vanaf de U8 bij KSV Diksmuide, hij volgt ook de opleiding tot scheidsrechter, en is daarbij een van de jongsten van Vlaanderen.

Quinten speelt al enkele jaren bij KSV Diksmuide en het was ook daar dat de scheidsrechtersmicrobe hem te pakken kreeg. De wedstrijden van de jongste reeksen worden vaak geleid door jeugdige scheidsrechters, en dat sprak Quinten wel aan. Bovendien is zijn club ook bekend voor de Referee Academy, waar veel aandacht wordt besteed aan de opleiding van jonge referees.

Dat zijn voorbeeld aanslaat, kunnen we afleiden uit het feit dat hij vorig jaar op 11-jarige leeftijd nog de allerjongste scheidsrechter in Vlaanderen was, maar dat er nu al opnieuw 11-jarigen klaar staan om in zijn voetsporen te treden.

Voorlopig mag Quinten alleen wedstrijden arbitreren bij zijn eigen club, en ook enkel van ploegen met spelers jonger dan hijzelf. Maar hij droomt er uiteraard van om later in de hogere nationale reeksen aan de slag te kunnen. “Ja, ik zou graag ooit in eerste klasse fluiten”, klinkt het.

Zo goed als perfect

Is zo’n opleiding tot scheidsrechter moeilijk en zwaar, vroegen we ons af. “Het is niet altijd gemakkelijk”, weet Quinten, “want het moet natuurlijk wel allemaal zo goed als perfect zijn. Je mag geen ruimte voor discussie laten, dus je moet alle regels kennen en weten hoe je ze moet interpreteren, je moet er voor zorgen dat je steeds de juiste gebaren maakt en signalen geeft, en natuurlijk moet je een goede conditie hebben.”

“Ik durf gerust een speler bij mij roepen na een overtreding”

“Uiteraard krijg je soms kritiek van spelers of supporters, maar als je zeker bent van je beslissing sta je stevig in je schoenen. En ik durf gerust een speler bij mij roepen na een overtreding. De kritiek van supporters probeer ik niet te horen. Als ze het beter kunnen, moeten ze het zelf doen, hé?”

Voor een deel van de opleiding moet Quinten naar Tubeke, waar de Belgische Voetbalbond z’n opleidingen voor scheidsrechters organiseert, dus moeten mama en papa natuurlijk mee instappen in het verhaal en voor vervoer zorgen. Maar dat doen ze met veel plezier.

Beeldfragmenten

Papa Glenn (37) is zelf jeugdtrainer bij KSV Diksmuide en ook mama Eveline (38) doet regelmatig haar duit in het zakje.

Glenn: “Soms vraagt het wel wat planning: trainingen, wedstrijden spelen én leiden … niet alles sluit altijd naadloos op elkaar aan, dus worden er wel wat extra kilometers gemaakt, maar dat hebben we er graag voor over. En er is uiteraard ook nog broer Ayden (14). Die speelt nu nog krachtbal hier in Ichtegem, maar denkt er ook aan er om volgend seizoen over te schakelen naar voetbal.”

Zoals gezegd promoot de club waar Quinten en Glenn actief zijn volop het initiatief om jonge scheidsrechters op te leiden, en ook van daaruit heeft Quinten veel steun. “We krijgen soms vanuit de club een reeks beeldfragmenten die we dan moeten beoordelen. Was de beslissing van de scheidsrechter juist of fout? Waarom? Ook als ik zelf wedstrijden fluit, staat er altijd iemand van de Referee Academy langs de lijn. Na de wedstrijd bespreken we dan wat er goed en minder goed was, zaken waar ik extra moet op letten, …”, vertelt Quinten.

Ook behulpzaam

Als 12-jarige zit Quinten uiteraard op school. Hij volgt les in de Gemeentelijke Basisschool De Bever. Zijn leerkracht, juf Charissa, beschrijft Quinten als een goedlachse, altijd vriendelijke, gemotiveerde, behulpzame en vooral bescheiden jongen. Charissa: “Quinten zal nooit opscheppen over zijn prestaties als scheidsrechter. Maar ik vind het zelf knap wat hij doet, dus vraag ik hem er op maandag wel eens naar. En dan zal hij eerder de nadruk leggen op de foutjes die hij misschien gemaakt heeft. Hij is ook erg behulpzaam, zowel naar mij toe als naar andere leerkrachten en zijn klasgenoten. Hij staat altijd klaar om een handje toe te steken als dat nodig is. Meestal moet dat zelfs niet gevraagd worden, hij zíet het gewoon.”

In de beste traditie van de vriendenboeken vroegen we onze Kinderkrak enkele vraagjes in te vullen:

Later word ik …

scheidsrechter, maar aangezien dat geen echt beroep is waar je kan van leven wil ik graag kinesist worden.

Je mag me altijd wakker maken om …

vrienden te helpen, ook met kleine dingen.

Ik hou niet van …

spruiten (en te zien aan de reactie van broer Ayden is hij niet de enige, red.).

Dit doe ik het liefst in mijn vrije tijd:

Voetballen.

Dit is mijn grootste wens: Een goede scheidsrechter worden, als het kan zelfs in eerste klasse.

Leeshier alle verhalen van de Kinderkrak.