Lucas Bulckaen (14) is de Kinderkrak van Deerlijk: “Als ik er zin in heb, zing ik al van bij het ontbijt”

Hij staat in de meimaand driemaal op de planken en mag zich voortaan de ‘Kinderkrak van Deerlijk’ noemen. Lucas Bulckaen (14) uit de Sint-Amandusstraat is niet weinig vereerd met die onderscheiding. “Toen ik het vernam, heb ik het verteld aan een van mijn leerkrachten, en hij was al even gelukkig als ikzelf”, vertelt onze Kinderkrak.

Op het podium staan, zingen, voorlezen en toneel spelen zijn al van in de kleuterklas zijn ding. “Ik ken zeer veel liedjes van Studio 100 uit het hoofd. Ik mocht in de kleuterklas vooraan gaan staan van de juffrouw en zingen. Zowel in de klas van juf Dagmar als in die van juf An en Els in de school De Berk.”

Musical

“Ik herinner mij nog dat ik tijdens een groot familiefeest in Moen als eerste op het podium mijn nieuwjaarsbrief mocht voorlezen. Ik zat toen in het eerste leerjaar. Plankenkoorts heb ik ooit wel gehad, maar dat is al lang verleden tijd.” Ook in de lagere school was hij dikwijls zanger. “Ik stond op het kleine podium op de speelplaats en begon er te zingen. Het was mijn ding en ook tijdens de speelpleinwerking mocht ik dit dikwijls doen.” In de voorbije acht jaren volgde Lucas in de academie zowel de lessen notenleer als zang. “Ik leerde er veel bij en kon ook optreden. Voor een publiek zingen en acteren was en is mijn passie. Ik speel op 15 mei mee in de musical Beauty and the Beast van de Harelbeekse academie. Op 11 en 12 mei ben ik erbij in d’Iefte met de jongeren van Theater Sellewie. Ook vorig jaar speelde ik al mee. In mei ben ik in het stuk De ingebeelde zieke te zien als de dokter. Mijn broer Thomas acteert ook en hij is apotheker.”

Trouw op post

In het verleden vond Lucas de productie Alice in Wonderland echt leuk. “Ik ben steeds trouw op post voor repetities en kreeg al veel mooie rollen om te spelen. In het begin waren het vooral korte stukjes maar nu, in Beauty and the Beast, zijn het al langere tekstblokken. Ik ben er graag bij en geniet van de vriendschap in de groep. Maar als er gewerkt moet worden, is het ernstig.”

Zanger van dienst

Thuis is de Kinderkrak de zanger van dienst. “Als ik er zin in heb, zing ik al van bij het ontbijt. In school ben ik lid van de toneelclub en van de muziekclub. Met enkele leerlingen wordt er momenteel aan een schooltoneel gewerkt. Ik ben erbij en neem zelfs een beetje de regie op mijn schouders. Leidinggeven ligt mij wel. Zo denk ik eraan om binnen een paar jaar actief te worden in de speelpleinwerking hier in Deerlijk.” Kinderkrak Lucas houdt van het bijwonen van optredens. “Ik was in het Antwerpse Sportpaleis toen Niels Destadsbader er voor het eerst optrad en houd ervan toneelstukken en musicals te zien.”

Verbondenheid

De verbondenheid van de familie Bulckaen met toneel en zang gaat al vele decennia terug. Opa Geert en tante Liesbeth zijn actief in Theater Sellewie. Luc Bulckaen is pionier en bezieler van dezelfde groep. “Anneleen, een nicht van mijn papa Lander, speelt ook mee wanneer de Sint-Lodewijkse groep in oktober een volavondstuk opvoert. Ik hoop ook ooit mee te spelen, maar nu ben ik nog te jong.” Wijlen Marcel Bulckaen, de overgrootvader van Lucas, was actief in het koor, sociaal bedrijvig en was vele jaren medewerker voor onze krant. Hij verzorgde tekst en foto’s over het reilen en zeilen in Sint-Lodewijk. Samen met zijn echtgenote en kinderen verzorgde hij de verkoop van ons blad. De kinderen hadden elk een ronde om de mensen elke week het nieuws te bezorgen.

Groepswerk

Over zijn inzet en optredens heeft Lucas eigen ideeën. “Toneel en musical zijn groepswerk en ik ben voor elke productie blij als het goed verloopt. Mijn regisseur Filip Santens bij theater Sellewie vind ik tof. Of de zanger/toneelacteur ook zelf de pen ter hand neemt? “Muziek schrijven is niet mijn ding. Slogans bedenken, tekstjes schrijven en een gedicht samenstellen liggen mij wel.” Waar droomt onze Kinderkrak verder nog van? “Solo of in groep optreden op een groot podium in een grote productie met veel mensen in de zaal. Toekomstmuziek, want ik blijf met de voeten op de grond.”