Lotte (11) is de Kinderkrak van Ieper: “Ik heb in korte tijd heel wat Frans bijgeleerd”

Lotte Derycke (11) – dochter van Wim (50) en ‘Strafste boerin van Vlaanderen 2022’ Lies Sampers (42), en zus van Noor (13) en Tom (6) – koos er dit schooljaar voor om op internaat te gaan in Institut Saint-Henri in Komen. Op die manier wil ze het Frans beter onder de knie krijgen. “In het begin was dit niet eenvoudig, maar ik pikte de taal vlug op”, zegt Lotte.

“Vorig schooljaar zat ik in het vijfde leerjaar in De Vlam. Ik was zeer goed in wiskunde en behoorlijk in Nederlands”, vertelt Lotte. “Mama wilde als jong meisje naar een Franstalige school gaan, maar dat mocht niet van haar ouders. Ze werkt in het Jan Ypermanziekenhuis waar veel Franstalige patiënten komen. Ze moet dus geregeld Frans spreken. Ik wilde ook naar een Franstalige school en mijn ouders lieten mij vrij in mijn keuze. Mama was er voor gewonnen, papa zag het iets minder zitten. Na een rondleiding en een gesprek met de directeur zag ik het helemaal zitten. Ik kende enkel wat schoolfrans, maar dat is al heel wat veranderd. Ik heb enorm veel bijgeleerd. Ik verliet wel mijn vriendinnen, maar heb wel nog contact met mijn beste vriendin en wordt nog uitgenodigd voor feestjes. Ik ben dus niet vervreemd van mijn thuis en woonplaats.”

Frans is moeilijker

Lotte begon haar schooljaar op 28 augustus en eindigt haar lagere schooltijd op 5 juli. “De vakanties liggen in Vlaanderen en Wallonië niet op hetzelfde tijdstip , maar dit is geen probleem”, vertelt Lies. “Met drie kinderen op onze boerderij kan het wat druk zijn. Maar nu kunnen we de aandacht voor de kinderen meer spreiden. Het is voor iedereen wat rustiger als de vakanties op andere tijdstippen vallen. Dit is voor iedereen leuker en interessanter.”

“Ik ben heel tevreden dat mijn ouders mij toelieten om mijn eigen keuze te maken”

Eigenlijk zal het maar één schooljaar verschillend zijn voor de kinderen van Wim en Lies. “Ik zou volgend schooljaar ook naar het middelbaar in Komen kunnen gaan, maar ik denk dat ik na één schooljaar terugkeer naar Vlaanderen. Mijn bedoeling is om naar het Lyceum te gaan. Wellicht wel een goede keuze, want ik wil later arts worden”, vervolgt Lotte. “Alleszins wil ik een beroep kiezen waarbij ik mensen kan helpen. De leerstof in Saint-Henri Comités in Komen verschilt ook wel van die in Vlaanderen. De leerstof wiskunde is meer herhaling van wat ik in het vijfde leerjaar in De Vlam kreeg. Frans is sowieso moeilijker, want de grammatica en de vervoegingen van de werkwoorden zijn anders en ingewikkelder. In het begin was dit niet eenvoudig, maar ik pikte de taal vlug op en nu leer ik echt bij, zegt men in de school zelf.”

Strenge school

Een enorm verschil is er tussen De Vlam en Saint-Henri niet, weet Lotte. “In De Vlam gelden er ook strenge regeltjes en dat is in Komen niet anders”, weet Lotte. “Men durft daar wel streng te zijn. Er was een jongen die men zag vapen en die werd een dag geschorst. In ergere gevallen stuurt men iemand enkele dagen van school en als het echt de spuigaten uitloopt, kan er een definitieve schorsing volgen. Maar ik denk dat het hier in Vlamertinge ook zo zou zijn.” Lotte voelt zich na enkele maanden goed thuis in haar nieuwe school. “We staan op om 6.45 uur en gaan om 20.30 uur slapen. Dit verschilt weinig van thuis. Eigenlijk zou ik ook kunnen kiezen om dagelijks naar huis te komen, maar in het internaat gaat het er allemaal rustiger aan toe. Ik moet mij niet haasten om de trein te halen en mijn mama hoeft mij niet naar school te brengen en mij te komen afhalen. Ze heeft ook werk genoeg. Ik heb gekozen om een jaartje naar een Waalse school te gaan en ik heb er nog geen minuut spijt van gehad. Ik heb op korte tijd heel wat Frans bijgeleerd en dat zal me in mijn latere studies van pas komen. En ik voel mij zeker nog thuis in Vlamertinge. Ik speel cello in de Academie in Ieper, wat ik ook in het internaat in Komen doe. Ik ben heel tevreden dat mijn ouders mij toelieten om mijn eigen keuze te maken”, besluit Lotte.