De BSA Owners’ Club West Flanders Branch zette Oostnieuwkerkenaar Jerome Volckaert in de bloemen. Jerome is niet alleen het oudste nog rijdende lid van de club, hij snort al sinds zijn achttiende op een BSA rond. Jerome wil doorgaan zolang het volgens hem kan en mag.
Jerome Volckaert (83) heeft thuis in totaal vijf BSA-motoren staan. BSA is een Engels motormerk dat het levenslicht zag in 1910 en in 1972 na een faillissement van de markt verdween. “Mijn vader had ook een motorfiets”, vertelt Jerome. “Aanvankelijk reed hij met een BSA, later toerde hij op een ander merk rond. Op mijn zestiende trok ik er af en toe met de motor van mijn vader op uit. Stiekem uiteraard, want hij wist natuurlijk niet dat ik zijn motor af en toe leende. Op mijn achttiende toerde ik op mijn eigen motor rond. Ook dat was een BSA. Ik kreeg hem van mijn nicht. Haar echtgenoot was met de machine verongelukt en eigenlijk was ik nog te jong en had ik nog geen ervaring genoeg om met dergelijke motor te rijden. Met die motor heb ik dan ook mijn enige ongeluk gehad. Mijn achterband was wat kaal en het had geregend. Toen ik remde ging ik onderuit en belandde ik in een haag. Ik mag van geluk spreken dat ik de draad boven de haag niet raakte, anders zat ik dit waarschijnlijk hier nu niet te vertellen.”
Veel geld
“Mijn huidige motor kocht ik in de jaren zestig. Ik ben in die periode gestart met het aankopen van BSA’s en heb er ondertussen vijf. Vroeger ging het aankopen van dergelijke oldtimermotoren vrij vlot. Je werd toen zelfs een beetje als ‘averechts’ bekeken. Er waren in die periode immers nog amper motorfabrikanten, terwijl oldtimermotorclubs eenvoudigweg nog niet bestonden. Nu wordt voor oldtimer BSA-motoren enorm veel geld gevraagd, wat in de jaren 60 zeker niet het geval was.”
“Mijn vijf motoren doe ik alvast niet van de hand. Die zijn voor mijn vijf zonen. Twee ervan zijn ook BSA-rijders, eentje heeft een KTM en een Harley Davidson op stal staan. De overige twee rijden met respectievelijk een BMW en met een Chinese motor waarvan de naam me nu even ontsnapt. Ook mijn broer is overigens een BSA-rijder, terwijl ik ook een kleinzoon heb die motard is.”
“De motor die ik in de jaren 60 kocht en waar ik nu nog mee rijd, bestaat uit originele BSA-onderdelen voor dat type motor, maar is uiteraard niet meer de compleet originele motor van indertijd”, legt Jerome uit. “Er zit zelfs een andere motor in. Ik werk overigens zelf aan mijn motoren. Ook dat is een liefhebberij, alhoewel dat nu wel een beetje minder geworden is in vergelijking met vroeger.”
“Ik ga door zolang het kan en mag, want pure ontspanning voor mij”
Jerome is ook lid van de BSA Owners’ Club West Flanders Branch, de West-Vlaamse afdeling van de vereniging van eigenaars van BSA motoren. De vereniging heeft zijn thuishaven in café ’t Paradijs in Staden. “Ik ben al lid sinds de oprichting in 1983”, weet Jerome. “Ik ben ook lid van Veteraanmotoren Houtland, een club voor liefhebbers van oldtimer motoren.”
Na afloop van een clubrit door de BSA Owners’ Club West Flanders Branch werd Jerome gehuldigd als oudste nog rijdende lid van de club. Hij kreeg een aandenken overhandigd waarin een onderdeel van een BSA verwerkt is. Jerome haspelde de 125 kilometer lange rit die onder andere Noord-Frankrijk aandeed probleemloos af. Niet zo evident als je weet dat het type BSA waar Jerome mee rondsnort geen achtervering heeft en de bestuurder al voorzien werd van een nieuwe heup en dito hartklep. Jerome is alvast nog niet van plan om het motorrijden te stoppen.
Jumbo Run
“Ik ga door zolang het kan en mag”, klinkt het. “Met de motor rijden, is pure ontspanning voor mij en er is ook dat gevoel van vrijheid. Bij mooi weer trek ik er toch wel elke week op uit. Ook mijn echtgenote ging vroeger graag mee achterop de motor, maar dat kan jammer genoeg niet meer. We hebben samen ook nog de Jumbo Run van Dominiek Savio in Gits gereden in een BSA-sidecar”.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
