Jeison zoekt herinneringen aan de voetbalcarrière van zijn vader Gilberto, die aan Alzheimer lijdt

Maandag vierde Gilberto Della Brida zijn 81ste verjaardag. Zoon Jeison (24) bracht een taartje en een biertje mee naar het woon-zorgcentrum Wieltjesgracht waar Gilberto sinds september 2018 verblijft. Jeison is nu op zoek naar herinneringen aan de voetbalcarrière van zijn vader die aan Alzheimer lijdt.

Gilberto Della Brida werd op 30 november 1939 in het Braziliaanse Sao Paulo geboren. Zijn broer Norberto schopte het tot gevangenisdirecteur maar Gilberto was van kleins af gepassioneerd door voetbal. “Mijn vader is niet lang naar school geweest maar droomde ervan om ooit profvoetballer te worden. Net zoals zoveel Brazilianen kreeg hij het voetbal met de paplepel mee”, vertelt zijn zoon Jeison. “Als jong voetballertje en daarna speelde hij bij het Braziliaanse Associaçao Atlética Ferroviara. Tot hij opgemerkt werd door scouts van Standard Luik.”

Gilberto testte in een oefenwedstrijd tegen het Duitse Kickers Offenbach. Blijkbaar was men bij Standard Luik onder de indruk van zijn voetbalkwaliteiten. Hij kreeg een profcontract voor één seizoen en speelde zijn eerste officiële wedstrijd tegen Diest. In 1965 speelde hij met Standard Luik de bekerfinale tegen Anderlecht die de Brusselaars, toen met Van Himst, met 3-2 wonnen. Nadien voetbalde Gilberto twee seizoenen voor AA Gent, en daarna was hij zes seizoenen lang een vaste waarde bij Kortrijk Sport.”

“Ik heb mijn vader niet zien voetballen, maar weet wel dat hij heel sportief was”

“Van 1969 tot 1971 was de getalenteerde middenvelder actief bij Cercle Sportief Ieper. Daarna speelde bij nog bij Dottenijs en in het seizoen 1976-1978 was hij speler-trainer bij SC Zonnebeke om daarna nog één seizoen terug te keren naar KVK Ieper. Hij sloot op 40-jarige leeftijd zijn voetbalcarrière af bij de studaxploeg van KVK Ieper.

Hulpvaardig

“Ik heb mijn vader nooit zien voetballen, maar weet wel dat hij een heel sportieve speler was”, vervolgt Jeison. “Mensen die hem ooit zagen voetballen, vertellen mij dat hij vlug, technisch begaafd, heel balvaardig en sportief was. Ik denk niet dat hij ooit een gele, laat staan een rode kaart heeft gekregen.”

Gilberto baatte de cafés Stadion aan het VTI en Carillon op De Leet in Ieper uit. Hij werkte tot zijn brugpensioen tussen 1973 en 1994 als schilder bij Picanol. Uit zijn eerste huwelijk heeft hij twee kinderen. Hij trouwde een tweede keer met Catherine Camerlynck (56) en woonde in de Acacialaan. Samen hebben ze zes kinderen: Jesse (26), Jeison (24), Jerina (23), Jereça (22), James (20) en Jinsy (14). Hij heeft vijf kleinkinderen uit zijn eerste en één uit zijn tweede huwelijk. “Mijn vader was streng maar rechtvaardig en was altijd bereid om te helpen”, aldus Jeison. “Hij herstelde bijvoorbeeld de fietsen van onze vriendjes. Thuis zorgde hij ook voor de afwas en de strijk.”

Alzheimer

“Zes jaar geleden doken de eerste symptomen van Alzheimer op”, vervolgt Jeison. “Mijn oudste broer studeerde verpleegkunde A1 in Roeselare. Hij merkte dit op omdat vader dikwijls dezelfde vraag stelde. Hij ging in snel tempo achteruit. Na een agressieve bui als gevolg van zijn ziekte, belandde hij op de dienst geriatrie. Twee jaar geleden kon hij in Wieltjesgracht terecht. Als gevolg van zijn ziekte zijn we een hechter gezin geworden. Vader heeft nog een heel goede fysiek maar hij leeft in zijn eigen wereld. Het verleden is uit zijn geheugen gewist. We hebben dit aanvaard maar het doet pijn. Gelukkig kan ik erover praten met mijn vriendin Joyce Vlaeminck.”

“Vader had drie mappen over zijn voetbalcarrière. Een rode met foto’s en artikels uit zijn periode bij Standard Luik, een blauwe met info toen hij bij AA Gent speelde en een derde met info over Kortrijk en de rest van zijn carrière. Die werden ooit uitgeleend, maar nooit teruggegeven. Ik contacteerde de facebookpagina ‘Vergane voetbalglorie’ die hulp biedt. Graag had ik een nog groter publiek bereikt in mijn zoektocht naar foto’s en krantenknipsels van mijn vader. Door Alzheimer is het belangrijk om herinneringen aan vroeger op te halen aangezien dementerende mensen terugkeren in de tijd”, besluit Jeison.