Jean-Pierre Vantielcke (76) engageerde zich na zijn pensioen in de Veurnse lokale politiek, maar stopte halverwege de vorige legislatuur om plaats te maken voor de jongere generatie. Toch is hij nog steeds kritisch en ziet hij volop ruimte voor verbetering in zijn stad. Vandaag is hij vooral actief in het verenigingsleven, als voorzitter van Veurnewandelclub. “Mijn favoriete rustplek? De Grote Markt!”
Jean-Pierre Vantielcke is geboren in Bray-Dunes en groeide op in De Panne, maar woont nu al ruim veertig jaar in de Boetestad, samen met zijn vrouw Chantal Devolder.
Hoe zou je jouw band met Veurne omschrijven?
“Hier hebben wij destijds ons gezin gesticht. Onze twee kinderen schonken ons ondertussen vier kleinkinderen. Na mijn loopbaan als ingenieur in de Franse staalindustrie zetelde ik een tijdlang voor Veurne Plus als OCMW-raadslid. Tegenwoordig hou ik mij vooral bezig met Veurnewandelclub, waar ik al sinds de oprichting als voorzitter fungeer.”
Wat is je mooiste jeugdherinnering aan deze gemeente?
“Op de wekelijkse marktdag verkocht men hier vroeger levende dieren. Dit lokte veel kinderen naar wat toen ‘de Boerenstad’ werd genoemd, terwijl hun ouders een praatje maakten. Verder herinner ik mij ook dat ik met mijn vrienden voetbalde in het Stadspark en dat Paul Delvaux toen kwam zwaaien naar ons.”
En wat is hier tegenwoordig je favoriete plek?
“Onze Grote Markt staat in mijn top-drie in de regio, na Ieper en vóór Diksmuide. Hier staan mooie historische gebouwen, al mogen die wel verder opgewaardeerd worden. Ik kom hier graag even zitten om voorbijgangers te observeren en een praatje te slaan met bekenden of toeristen.”
Welke lokale horecazaak raad je iedereen aan?
“Ook daarvoor moet je volgens mij op de Markt zijn. De Plakker scoort goed qua prijs-kwaliteit en heeft een gezellig kader, dus kun je mij daar dikwijls aantreffen. Als vleesliefhebber bestel ik er meestal een ribeye en mijn vrouw gaat dikwijls voor de salade du chef.”
En om te shoppen?
“Op het Westpark vind je nu een tiental winkelketens bij elkaar, wat natuurlijk erg makkelijk is. Toch blijven kleinere handelszaken in het centrum ook belangrijk. Daarbij moet er zeker ook een aanbod zijn voor de jeugd, zodat zij de stad ook buiten de schooluren leren kennen.”
“Veel cafés en restaurants sluiten al vroeger de deuren, waardoor het hier ’s avonds soms wat doods lijkt”
Wat is er het meest veranderd in Veurne sinds jouw eigen jeugd?
“De levendigheid. Ik heb de indruk dat er vroeger meer fietstoeristen de weg van de kust tot hier vonden. Bovendien sluiten veel cafés en restaurants nu al vroeger de deuren, waardoor het hier ’s avonds soms wat doods lijkt.”
Wat zou je graag anders zien?
“In plaats van de pomp, had ik hier liever een kiosk gezien op de Grote Markt. Dan zouden hier veel meer evenementen kunnen plaatsvinden, omgeven door de horecazaken. Verder vind ik het Vaubanpark te klein om dit als een volwaardig park te beschouwen. Ik ben benieuwd naar de finale invulling van het Suikerpark.”
Als je één ding mocht realiseren voor Veurne, wat zou dat zijn?
“Er is natuurlijk nood aan een nieuw zwembad. Mocht ik zelf nog in de pap te roeren hebben, zou ik dit tussen Veurne, De Panne en Koksijde inplannen en dan ook door deze drie gemeenten laten financieren. Daarnaast zie ik ook ruimte voor een mooi bos naast de Europalaan, wat nu landbouwgrond is in eigendom van Stad Veurne.”
Welke persoon of vereniging verdient volgens jou meer erkenning?
“Nu ik niet meer politiek actief ben, zie ik hem wat minder, maar ik heb ik nog altijd veel bewondering voor onze burgemeester. Hij staat altijd klaar om naar zijn burgers te luisteren en te helpen waar hij kan. Verder verdienen alle sportverenigingen alle lof en ondersteuning, want die hebben ook een belangrijke sociale rol.”
Wil je hier blijven wonen?
“Zeker! Ik wil zo lang mogelijk blijven wonen in ons huis in de Wulpendammestraat. Voor ons is dit ideaal gelegen: tussen het centrum en de kust, en vlot bereikbaar met de auto, trein of bus.”
Wandelclub
Jean-Pierre Vantielcke is de oprichter en voorzitter van Veurnewandelclub, die na elf jaar al meer dan 150 actieve leden telt. “Mijn doel is niet alleen om mensen in de buitenlucht in beweging te krijgen, maar ook om hen met elkaar in contact te brengen. Het sociale aspect is voor mij zelfs belangrijker dan het sportieve”, stelt hij. “Daarom beperken wij ons tot tochten van een tiental kilometer, waarbij we stappen aan een haalbaar tempo, en ben ik tevreden dat onze club is samengesteld uit verschillende leeftijdsgroepen en sociale lagen. Op die manier verrijken wij elkaars leven. Heel veel inwoners en nieuwkomers hebben elkaar leren kennen dankzij de wandelclub, wat mij als initiatiefnemer natuurlijk veel plezier doet!”
