Op 15 november vieren we ‘Dag van de Dynastie’ of ‘Koningsdag’. Een feest dat bij de meeste mensen geruisloos voorbijgaat, maar niet zo ten huize Jean-Louis Constant: al van bij het binnenkomen waaien de royalistische gevoelens je hier prompt tegemoet. Zijn uitleg? De koning is baas, en de baas verdient respect. “Wie gaat anders het land samenhouden?”
Maar weinig mensen zijn vandaag nog zó koningsgezind: het is al vorstenhuis dat de klok slaat ten huize Jean-Louis. In zijn voortuintje lacht een bronzen Leopold III ons toe, de trappenhal heeft veel weg van een eregalerij. “Fantastisch toch, die oude staatsieportretten? Al lacht mijn zoon wel eens dat er meer portretten van koningen dan familiefoto’s hangen”, glimlacht hij. Jean-Louis heeft ook een indrukwekkende collectie borstbeelden staan. Albert I en Elisabeth, de drie Leopolds, Boudewijn: ze zijn allemaal op het appel. “In Brussel laten maken”, klinkt het.
Jean-Louis is ook trots op zijn collectie postzegels, munten, penningen en medailles van de koninklijke familie. “En ik heb over de driehonderd blikken dozen van het koningshuis.”
Hoe dat allemaal begon? “Mijn leven is wat raar gelopen”, steekt Jean-Louis van wal. Als kind in de steek gelaten door zijn ouders, groeide hij op in het weeshuis.
Meetje van de Koaje
“Toen ik zeventien was, nam Meetje van de Koaje me onder haar vleugels. Zij was een bekende vissersfiguur in Oostende, een beetje zoals Lucy Loes. En Meetje was erg koningsgezind”, klinkt het. Zelf dweepte Jean-Louis in zijn jonge jaren met Leopold III. “Die had net als ik van die mooie krulletjes”, glimlacht hij.
Jean-Louis trad later in de voetsporen van zijn vader, die bij de marine zat. “Hij voer mee met de Godetia, wat als kind enorm tot mijn verbeelding sprak. Toen in 18 werd, trad ik als milicien in dienst in de kazerne van Altenrath, en ik ben tot mijn pensioen beroepsmilitair gebleven.”
Vandaag is Jean-Louis al bijna negen jaar voorzitter van het Koninklijk Verbond der Veteranen Leopold III afdeling Oostende. “Toen ik net met pensioen was, stond er op zekere dag iemand van de Nationale Strijdersbond aan mijn deur: of ik geen vaandeldrager wilde worden? Zo groeide mijn respect voor het Belgische koningshuis nog, en zeker voor de koningen die ons land moesten besturen tijdens de twee wereldoorlogen. Voor Albert I, die tijdens de Eerste Wereldoorlog bij zijn soldaten aan het front bleef, maar ook voor Leopold III, die op het einde van WOII als krijgsgevangene naar Duitsland werd gedeporteerd, heb ik een heilig respect. Dat zijn tweede vrouw Lilian Baels opgegroeid was in Oostende, droeg nog bij aan die affiniteit”, aldus Jean-Louis.
Om de zoveel tijd laait in ons land de discussie weer op over de rol van het koningshuis en de kostprijs van onze monarchie. “Maar er moet íemand de baas zijn, hé. En een presidentieel regime is zeker lang niet altijd goedkoper dan een monarchie”, zegt Jean-Louis vol overtuiging.
Prinses met ballen
Wat hij denkt van de troonopvolgster? “Onze kroonprinses wordt al sinds haar kindertijd klaargestoomd voor haar rol als koningin, en dat werpt ondertussen vruchten af: Elisabeth hééft het niet alleen, ze stáát er ook als prinses. Ze heeft daar veel van haar jonge leven voor moeten opofferen, wat mij in deze tijden toch niet evident lijkt. Niets dan respect voor haar”, klinkt het. Jean-Louis ziet wel een stijlbreuk met haar vader. “Ze zal het land op een kordate manier besturen. Helemaal anders dan Filip, denk ik. Het is een heel slim meisje, en ze heeft ballen aan haar lijf. Prinses Elisabeth kon nu al goed haar mannetje staan tussen de para’s.”
Jean-Louis’ respect voor het koningshuis heeft ook met tradities te maken. “Onze monarchie bestaat sinds 1830. Dat alleen al verdient respect. De koning houdt het land samen, zorgt voor een samenhorigheidsgevoel onder de Belgen. Als gewezen beroepsmilitair pleit ik dan ook voor herinvoering van de dienstplicht: de oorlog in Oekraïne was voor velen een wake-up call”, klinkt het.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
