Jaspreet Singh: “Tielt heeft me zóveel moois gegeven. Daarom wil ik echt iets terugdoen”

Hij streek pas in 2016 in Tielt neer, maar sindsdien leerde zo goed als iedereen Jaspreet Singh kennen. De altijd glimlachende man achter Pizza Aversa schonk tijdens de feestdagen van 2018 tweehonderd pizza’s aan mensen die het moeilijker hebben en laat ook tijdens de komende eindejaarsperiode zijn hart spreken. “Ik vind het maar logisch dat ik andere mensen help”, zegt hij.

Het verhaal van Jaspreet Singh leest als een roman. De man groeide op in India, maar kwam in 2003 naar ons land, samen met zijn ouders op zoek naar een beter leven. “En dat heb ik hier, in de schaduw van de Sint-Michielskerk gevonden”, glundert hij. “Schrijf maar op in vette letters: uit Tielt wil ik nooit meer weg.”

Hoe ben je in België beland?

“Eigenlijk zijn we onze papa, Didar Singh, achterna gereisd. Hij verliet India in 1996 en werkte eerst in Duitsland. Uiteindelijk vestigde hij zich in Gent en in 2003 maakten ook mijn mama Satnam Kaur en mijn broers Barminder (37) en Pret Kamal (33) de oversteek. Ik was 13 jaar toen ik voor het eerst voet aan grond zette in België. Ons vertrek uit ons thuisland was weloverwogen. We hadden het er financieel bijzonder moeilijk. Ik herinner me dat er dagen waren dat we amper te eten hadden en mijn mama zelfs geen geld had om ons schoenen en kledij te kopen. En ze werkte soms tot 20 uur per dag! Dan is het logisch dat je ergens anders je geluk gaat zoeken.”

Hoe viel de eerste kennismaking met ons land mee?

(zucht) “Aanvankelijk was het niet gemakkelijk. Onze familie bestaat uit sikhs en die dragen allemaal een stevige tulband. Als 13-jarige trok ik met zo’n tulband naar school, maar ik was er voor de andere kinderen een rariteit. Ze riepen me toe dat ik een meisje was, dachten dat ik een moslim was… Ik werd er zelfs mee gepest. Met spijt in het hart heb ik mijn tulband dan achterwege gelaten, maar ik voelde gewoon dat ik me moest aanpassen. Het bleek de juiste beslissing.”

Kreeg je snel het Nederlands onder de knie?

“Nog zoiets! Wij spraken thuis Punjabi en dat staat mijlenver van het Nederlands af. Ik heb er wel meteen een punt van gemaakt om de taal onder de knie te krijgen. Toen ik in 2010 mijn vriendin Kimberly leerde kennen, maakte ik snel vorderingen. De liefde doet wonderen, hé. Nu spreek ik het haast beter dan mijn moedertaal. Ik dénk zelfs in het Nederlands.”

Wat heeft je het meest verrast aan België?

“Alles. Ik kwam gewoon in een compleet andere wereld terecht. En wat belangrijk is: ik voelde me hier vanaf het eerste moment thuis. België heeft ook een duidelijke link met India. Tijdens de Eerste Wereldoorlog kwamen hier 132.000 sikhs aan de zijde van Groot-Brittannië strijden. India was toen nog een kolonie… Ondertussen heb ik de voormalige slagvelden in de Westhoek al meermaals bezocht en ik trek ook regelmatig naar de jaarlijkse herdenking voor wat onze sikhs hier betekend hebben.”

Als 13-jarige trok ik met een tulband naar school, maar ik was er voor de andere kinderen een rariteit

Je groeide op in India en Gent, maar runt nu al drie jaar een pizzeria in Tielt. Hoe kwam je hier terecht?

“Erg toevallig. Ik heb een pak jobs in fabrieken in de regio gehad, maar plots kreeg ik een voorstel dat ik niet kon weigeren. In 2013 had ik een goeie vriend financieel geholpen om in Brugge een pizzeria op te starten en die zaak werd een succesverhaal. Drie jaar later zei hij me dat hij voor mij hetzelfde wilde doen. Ik werkte toen bij Unilin in Wielsbeke en had daar best een goeie job. Maar ik besefte ook dat het nu of nooit was. Ik wilde altijd al een eigen zaak runnen. Die vriend wist dat er een pand in Tielt te huur stond en na een eerste bezoek was ik verkocht. Bleek het om een voormalig interimkantoor te gaan waar ik nog een job bij gevonden had… Op 22 juni 2016 openden we de deuren van Pizza Aversa.”

Was het meteen een succes?

“Buiten alle verwachtingen! Ik herinner me nog dat de mensen tot buiten stonden aan te schuiven. Dat hadden we niet verwacht, maar blijkbaar vulden we een gat in de markt. We waren toen ook de eersten die in Tielt pizza’s aan huis leverden. Na drie jaar kunnen we gerust zeggen dat we op volle toeren draaien. We geven soms twaalf tot veertien mensen werk en we hebben de handen meer dan vol. Het loopt zelfs zo goed dat we concrete plannen hebben om in andere steden extra filialen van Pizza Aversa te openen. Daar willen we in 2020 werk van maken.”

Had je als dertienjarige ooit durven denken dat je nu als ondernemer door het leven zou stappen?

(lacht) “Nooit. Zo zie je maar hoe het leven kan lopen, hé. Ik ben vooral blij dat mijn ouders trots op me zijn. Ze zien dat hun zoon iets van zijn leven maakt. Zo hebben ze het me ook geleerd. Ik ben dankbaar voor de kansen die ik gekregen heb.”

Die dankbaarheid toonde je vorig jaar op kerstavond: je schonk 200 pizza’s aan mensen die het moeilijker hebben.

“Voor mij de logica zelve. Als sikh hoor je mensen te helpen. Dat weet ik nog van mijn kinderjaren in India. Daar gebeurde het regelmatig dat mensen ons eten gaven wanneer we zelf niks hadden. Die denkwijze heb ik meegenomen naar België. Sommige mensen dachten dat ik die actie op poten zette om mijn zaak te promoten, maar dat was het verste van mijn zorgen. Ik wilde zelfs niet dat de voorgevel in beeld kwam wanneer de kranten en televisie hier een reportage kwamen maken. Mij ging het om mensen steunen. Tielt heeft me zelf zóveel moois gegeven. Daarom wilde ik iets terugdoen. Onze actie werd letterlijk gesmaakt: in twee uur waren alle pizza’s de deur uit.”

Komt er dit jaar een vervolg?

“Zeker. We werken opnieuw samen met de stad en het Sociaal Huis. Zij zullen de bonnetjes aan de mensen geven en op kerstavond zijn die hier opnieuw welkom. We mogen niet blind zijn dat er zelfs in een stadje als Tielt veel verdoken armoede is. Als je iemand dan met een pizza blij kan maken, moet je dat gewoon doen. We denken er ook aan om in onze pizzeria een kerstfeestje te organiseren voor mensen die nergens aan de feestdis kunnen aanschuiven.”

Zo’n actie moet je toch ook iets kosten…

“Klopt, maar dat is van geen belang. Vorig jaar hebben wij die pizza’s, samen met vrienden en familie, bekostigd. Dat zijn we ook nu weer van plan. Een kleine moeite, maar voor veel mensen een wereld van verschil.”

We mogen niet blind zijn dat er zelfs in een stadje als Tielt veel verdoken armoede is. Als je iemand dan met een pizza blij kan maken, moet je dat gewoon doen

Je belandde bij toeval in Tielt. Hoe kijk je naar deze stad?

“Simpel: Tielt is mijn thuis. Vanaf dag één heeft de Tieltenaar ons in zijn armen gesloten. Sinds 2017 wonen we hier ook en ik ken hier iedereen. De voormalige en huidige burgemeester begroeten me, ik ken de politie-inspecteurs, mijn collega-handelaars hebben me geaccepteerd… Wat heb je meer nodig? Eigenlijk is het alsof we hier al ons hele leven wonen. In Tielt wil ik oud worden.”

Zit er nog een Indisch accent in Jaspreet Singh?

“Uiteraard, maar ik kijk nu toch anders naar mijn geboorteland. Mijn roots zullen er altijd liggen, maar onze familie is over de hele wereld uitgezworven. Het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten, Canada… We bezoeken elkaar regelmatig, maar vorig jaar trokken we nog eens naar India. Mijn zus Gurpreet, die in Canada woont, trouwde er. En eerlijk: ik kreeg er een vreemd gevoel. Enerzijds weet je dat je daar een deel van je leven hebt doorgebracht, maar ik voelde me een toerist in eigen land. Ik heb me er geamuseerd, maar je kan je niet voorstellen hoe blij ik was om weer in Tielt te zijn. Toen besefte ik dat mijn leven hier ligt. En niet langer in India. Mijn zoon had het wel iets moeilijker. Die vond er meteen zijn weg en had moeite om afscheid te nemen. Zo zie je dat mijn roots ook in zijn bloed zitten…”

Wat bepaalt nu je geluk?

“De kleine dingen. Mijn gezin, mijn kinderen zien lachen en zien dat ze het goed doen op school. Ze volgen allebei les aan de Heilige Familie en ook daar word ik door iedereen begroet. Ik ben stilaan een bekende Tieltenaar, zeker? Ach, het toont alleen maar aan dat ik Tielt in mijn hart draag.”