Terwijl de meeste mensen op hun verjaardag aan taart en cadeaus denken, stond Claude Chantrie maandagavond 24 november voor een zaal vol bezorgde buren. Zijn cadeau? Een stappenplan om bezwaar in te dienen tegen het Ventilus-project. “Ik vier mijn verjaardag wel een andere keer”, zegt de Deerlijkenaar nuchter. “Dit hier is belangrijker.”
Het is iets voor zessen als de eerste mensen al binnendruppelen in buurthuis De Statie. Buiten regent het pijpenstelen, binnen groeit de spanning. Claude loopt zenuwachtig heen en weer, controleert nog een laatste keer zijn presentatie. “We wachten nog even tot kwart over zes”, zegt hij. “Met dit weer en de beperkte parking moeten mensen misschien wat verder lopen.”
Om kwart over zes is de zaal gevuld met zo’n 40 Deerlijkenaren. Allemaal met dezelfde bezorgdheid: wat gaat Ventilus met hun buurt doen? Burgemeester Louis Vanderbeken opent de avond met een glimlach. “Ik begin met een mededeling die niet over Ventilus gaat: het is namelijk Claude zijn verjaardag.” Applaus klinkt op. “Dat was dan ook het enige positieve nieuws van vanavond”, voegt de burgemeester er met een knipoog aan toe.
Een pyloon voor de deur
Claude kent het Ventilus-dossier als zijn broekzak. Logisch, want hij heeft letterlijk een hoogspanningsmast voor zijn deur staan. “Ik weet wat het is om te leven met zo’n pyloon in je tuin”, zegt hij. “En ik wil niet dat anderen dat ook moeten meemaken zonder dat ze goed geïnformeerd zijn.” Zijn frustratie met Elia is tastbaar. “Al vijf jaar stel ik dezelfde vraag: hoeveel bedraagt de magnetische straling precies? En al vijf jaar krijg ik geen antwoord.”
Nog erger vindt hij de manier waarop Elia informatie presenteert. “Op hun infomarkt stonden panelen over compensaties en huisverkoop aan Elia. Mensen uit Deerlijk zagen dat en dachten: ah, misschien krijgen wij ook wel iets. Maar dat klopt gewoon niet – die compensaties gelden niet voor onze gemeente. Mensen die wat stiller zijn, die niet durven doorvragen, die gaan naar huis met een verkeerd beeld. Dat is arrogant en misleidend.”
Solidariteit als sleutel
Daarom besloot Claude actie te ondernemen. Hij werkte een gedetailleerd stappenplan uit om digitaal bezwaar in te dienen – geen sinecure, want het portaal van de overheid is ingewikkeld. “Ik heb het stap voor stap uitgewerkt, uitgeprint en opgehangen. En ik stuur het door naar iedereen die zich heeft ingeschreven”, legt hij uit.
“Ik weet wat het is om te leven met zo’n pyloon in je tuin. En ik wil niet dat anderen dat ook moeten meemaken zonder dat ze goed geïnformeerd zijn”
Maar zijn belangrijkste boodschap gaat over solidariteit. “Op de infomarkt kregen mensen te horen: jouw huis valt net buiten de gevarenzone, dus maak je geen zorgen. Maar dat is te kort door de bocht. Het gaat niet alleen om jezelf. Het gaat om je buren, om je buurt, om heel Deerlijk. We moeten dit samen doen.”
Die oproep valt niet in dovemansoren. Al snel komen er voorstellen uit het publiek. “Ik ga wel aanbellen bij mijn straat”, zegt een dame. “Ik kan mensen helpen met hun computer”, biedt iemand anders aan. “Laten we voorbeeldbrieven uitdelen voor wie het liever per post doet”, suggereert een ander.
Een gemeente die achter haar burgers staat
Burgemeester Vanderbeken kijkt goedkeurend toe. “We zijn al langer samen aan het strijden tegen dit project. Gemeente Deerlijk steunt haar burgers en we gaan ons standpunt niet veranderen. We blijven een negatief advies indienen. En we zijn blij met burgers zoals Claude die hun schouders onder dit soort initiatieven zetten.”
