Jamina Devos is soliste op concert van Ypriana in Perron: “Instrument bespelen is even intensief als topsport”

Op de affiche van ‘Ypriana in het Perron’ op zaterdag 17 december prijkt de naam van Jamina Devos in grote letters. De saxofoniste studeert volgend jaar af aan het Conservatorium en krijgt voor haar masterproef haar geliefkoosde harmonie achter zich. “Ik ben Yprianist in hart en nieren”, zegt de van Kruiseke afkomstige lesgever aan dé Academie.

De appel valt niet ver van de boom in de familie Devos. “Eigenlijk ben ik niet zo origineel geweest in mijn instrumentenkeuze, want mijn beide ouders spelen saxofoon”, lacht Jamina Devos (25). “Ik wilde altijd al sax spelen. Ze zeiden: je hoeft geen sax te spelen en duwden dan wel eens een fagot of een tuba in mijn handen, maar mijn besluit stond vast: ik moest en zou saxofonist worden. Dat zit in mij te broeien sinds ik kind was. Mijn moeder geeft les in de academie van Menen, dus ik heb heel mijn loopbaan bij haar les gevolgd, twaalf jaar aan een stuk. Het zit dus in de familie. Mijn broers spelen ook muziek.”

Wat moeten we ons bij zo’n opleiding aan het Conservatorium voorstellen?

“Dat is vooral heel veel saxofoon spelen. Minstens vier uur per dag. Je leert ook muziek schrijven, muziekgeschiedenis, muziekanalyse… Ik heb zeker wel het gevoel dat ik nog veel bijgeleerd heb. Zeker voor saxofoon zijn er veel aspecten die in de academie niet echt aan bod kwamen. Slaps, multiphonics… Dat zijn moderne technieken waarvoor je in de academie weinig tijd hebt.”

Hoe kwam je bij Ypriana terecht?

“Ik heb heel mijn jonge leven bij Onder Ons in Wervik gespeeld. Toen ik stopte miste ik het samen spelen met mensen. Mijn mama zei dat er een goeie muziekvereniging was in Ieper en raadde aan om daar eens te proberen. Ik vroeg of ik erbij mocht komen en nu ben ik al meer dan drie jaar een trotse Yprianist.”

Wat maakt Ypriana zo bijzonder?

“De samenhang en het blijven streven naar perfectie en verbetering. Blijven niveau halen, en ondertussen ervoor zorgen dat iedereen gelukkig is. De groep is fantastisch. Een van de eerste concerten dat ik gedaan heb met Ypriana was het eindejaarconcert van 2019. Dan was het thema ‘Spaans’, met danseressen en al.”

Jouw naam prijkt op de affiche van ‘Ypriana in het Perron’ op zaterdag 17 december. Wat mogen de aanwezigen verwachten?

“Ypriana zal me begeleiden op mijn eindexamen in juni. We spelen het stuk ‘Visions’ van Bert Appermont. Zaterdag doen we dat alvast in de vorm van een try-out. Het werk is heel filmisch geschreven. Je kan je er direct een hele scène bij voorstellen. Bepaalde dingen zijn heel klassiek, maar slaps en multiphonics zitten er ook in. Het is gewoon supercool dat er een heel orkest achter jou zit om speciaal voor jou een stuk te spelen. Dat geeft een fantastisch gevoel.”

Ypriana zal me begeleiden op mijn eindexamen in juni 2023

“‘Visions’ is trouwens maar een onderdeel. Het concert opent met Y-percussion, het nieuwe trommelkorps onder leiding van Florian Logghe. Nog een tipje van de sluier: het eerste werk dat we spelen is de Ypriana-mars, dat we tijdens corona allemaal individueel opgenomen hebben en dan werd samengezet. Het resultaat is echt heel mooi.”

Ben je zenuwachtig?

“Dat gaat wel. Tijdens de jongste repetitie van zaterdag hebben we het nog eens helemaal doorgespeeld en nu ben ik wel op mijn gemak. Een beetje gezonde stress is ook oké. Je moet wel op je qui-vive zijn om goed te blijven spelen, maar anderzijds mogen de zenuwen en stress niet afstralen op je prestatie. Het is een beetje zoals topsport. Als je een dag niet speelt, dan ben je minder in vorm dan wanneer je iedere dag speelt. Een topsporter moet ook iedere dag de spieren onderhouden. Of ik ook op mijn voeding moet letten? Op het spelen zal dat nu wel niet zoveel invloed hebben. Daar kies je zelf voor.” (lacht)

Hoe Iepers ben je?

“Ik speel en werk in Ieper. Met Ypriana geven we natuurlijk ook veel concerten in Ieper. Zo vond ik het concert onder de Menenpoort naar aanleiding van Wapenstilstand heel speciaal. Enerzijds is het machtig omdat je daar met vijftig mensen in uniform staat, dat is een fantastisch gevoel. Omdat je zo’n groepsgevoel hebt. Anderzijds is het ook zeer stressy, want als je toevallig op de eerste rij staat moet je wel zorgen dat alles van bewegingen en instructies in orde is. Je moet wel zorgen dat je een thermisch laagje aan hebt, want onder de Menenpoort kan het heel koud zijn. Je moet soms wel eens op de tanden bijten, maar dit jaar viel het mee.”

Wat is je ambitie als muzikant? Wil je in grote orkesten spelen?

“Voorlopig focus ik me specifiek op spelen en lesgeven. Ik doe het allebei supergraag. Spelen bij toporkesten is een droom voor velen, maar de plaatsen zijn erg beperkt. Ergens moet je daar een beetje realistisch in blijven. Om in dergelijk orkesten te mogen spelen, moet je echt wel goed zijn en wat geluk hebben. Ik heb wel al eens een vervanging gedaan bij de Koninklijke Muziekkapel van de Luchtmacht. Dat was heel plezant, maar ook wel stresserend. Wat ik dan juist wil doen voor de rest van mijn leven? Dat hangt ervan af. Ik zie wel waar het leven mij brengt.”

Is het feit dat je in de Westhoek woont een nadeel als je professioneel muzikant wil zijn?

“Enerzijds misschien wel omwille van de afstand ten opzichte van het centrum van het land. Anderzijds ben ik erg trots dat ik van de Westhoek ben. Ik zou hier nooit willen weggaan.”