Niels Boutten was kapitein bij voetbalclub KFC Poperinge toen hij bij verbouwingen een draaiende slijpschijf in zijn schedel kreeg. Bijna kon hij het niet meer navertellen, maar bijna een jaar en twee operaties later mag de Poperingenaar opnieuw voetballen, weliswaar met een helm. “Een beetje zoals Petr Cech, de ex-doelman van Chelsea en Arsenal”, lacht Niels.
Bijna een jaar geleden, op vrijdag 18 januari, was Niels Boutten met een cirkelzaag aan het werk in een huis in Abele. “Een echt prutswerkje. Ik zat gehurkt met de schijf boven mijn hoofd in een hoekje”, vertelt Niels. “Op het moment dat het schijfje grip kreeg op het hout, vloog het omhoog en toen het op mij viel, was de schijf nog steeds aan het draaien.”
Niels raakte ernstig gewond aan zijn hoofd en schouder. “De schijf ging hij door mijn schedel, waardoor er botsplinters in mijn hersenen zaten. Nadat mijn hoofd geraakt was, viel de slijpschijf verder naar mijn schouder, waardoor er daar ook een gapende wonde ontstond. Aanvankelijk had ik niet meteen door hoe ernstig het was. Ik voelde wel de wonde aan mijn schouder en dat er bloed langs mijn hoofd stroomde. Maar ik dacht dat ik gewoon een sneetje had. Maar toen ik naar mijn schoonmoeder belde, had ik moeite om uit mijn woorden te geraken. In Poperinge ben ik dan gestopt bij mijn schoonouders en mijn schoonvader heeft me naar de spoeddienst in Ieper gebracht. Ik werd er meteen onder de scanner gestoken en daarop zag men dat ik tien botsplinters in het spraakcentrum van mijn hersenen had. Een neurochirurg is vervolgens met spoed naar Ieper gekomen om me te opereren.”
Veel geluk
Achteraf gezien beseft Niels dat hij door het oog van de naald gekropen is. “De chirurg zei: er mogen hier 200 mensen binnenkomen met hetzelfde, niemand zal het er zo goed van afbrengen als jij. Ik heb dus veel geluk gehad. Had één van die botsplinters elders gezeten, dan had ik misschien nooit meer kunnen praten of had ik verlamd kunnen zijn.”
Ik merk dat ik veel vlugger moe ben en ook veel meer dingen vergeet
Niels lag drie dagen op intensieve zorgen en na nog eens drie dagen op een gewone kamer mocht hij weer naar huis. “Maar een week later begon ik weer last te krijgen… Mijn zicht begon weg te trekken, maar na een controle op de spoed bleek het niet zo erg te zijn.” Op 19 juni moest Niels wel opnieuw onder het mes. “Bij die eerste operatie hadden de dokters een stuk van 7 op 4 centimeter van mijn schedel moeten weghalen. Op 19 juni werd op die plaats een prothese gestoken. Daar voel ik nu nog weinig van, maar ik merk wel dat ik veel vlugger moe ben en ook veel meer dingen vergeet. Ik heb zeker anderhalf uur meer slaap nodig per nacht. Ik moest ook logopedie volgen, omdat ik moeilijker uit mijn woorden kom. Ondertussen is dat wel al verbeterd. Mijn vrienden zeggen dat ze er niets van merken, maar mijn vrouw hoort het wel. Ik sta nog vaak op met hoofdpijn, maar dat trekt na een uur weer weg.”
Betrokken bij de groep
Intussen wordt Niels stilaan weer de oude. “Sinds december mag ik opnieuw 100 procent werken. Als zelfstandige heb je niet veel keuze”, vertelt Niels, die ook altijd hoopte om ooit weer competitief te kunnen voetballen. Op het moment van het ongeval was hij kapitein van eersteprovincialer KFC Poperinge. “Mijn laatste match dateert van 13 januari en voordien was ik geblesseerd aan mijn hamstrings, waardoor ik vorig seizoen maar een zevental wedstrijden gespeeld heb. Ik ben wel redelijk snel weer beginnen meetrainen, maar van zodra er een match gespeeld werd op training en ik in duel moest gaan, bleef ik aan de kant. Ik zat de voorbije maanden wel vaak op de bank, als kinesist, T3, keepertrainer…”
Het was echter wachten op het fiat van de chirurg om weer competitief te mogen voetballen. “Op 26 november ging ik nog eens onder de scanner en toen kreeg ik te horen dat weer mag spelen. Ik was zo blij als een kind toen ik dat nieuws vernam. Ik moet wel een helm aandoen, een soort rugbyhelm zoals Petr Cech ook had. Er wordt al een beetje mee gelachen door de ploegmaats. Het is toch een raar zicht, maar ik hoop dat het genoeg beschermd om te kunnen koppen. Er werden gaten in mijn schedel geboord en in mijn prothese. Nu is het de bedoeling dat die prothese aan mijn schedel groeit, maar dat duurt minstens een jaar.”
Vrijdag maakt Niels zijn comeback met de beloften tegen SC Oostrozebeke. “Ik ben wel nog voorzichtig. Dinsdag heb ik voor de eerste keer voluit getraind. Er kwam een bal op me af die ik normaal zou wegkoppen, maar ik durfde nog niet. Ik wil het niet forceren. Ik ben al dolgelukkig dat ik op een voetbalplein kan staan, maar ik besef dat het niet meer wordt zoals vroeger. Ik ben ondertussen 32 en mijn vrouw en dochtertje komen op de eerste plaats.” (TOGH)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier