Isabel Lapeirre is niet alleen ceo van Lapeirre Woningbouw, ze is sinds twee jaar ook voorzitter van Unizo Roeselare. Dat het vreemde jaren zijn geweest, moet je Isabel niet vertellen. Vooral het gebrek aan mensen in levende lijve ontmoeten, viel haar zwaar.
In januari zal je twee jaar voorzitter van Unizo Roeselare zijn maar het zijn twee speciale jaren geweest?
Isabel Lapeirre: “Dat mag je zeker zeggen. Als voorzitter heb ik de 25 bestuursleden toen slechts twee keer fysiek ontmoet vooraleer de lockdown startte: op de nieuwjaarsreceptie en op één bestuursvergadering. Daarna hadden we veel online vergaderingen. Dat is veel moeilijker om mensen te ‘lezen’, je mist de echte lichaamstaal om te weten hoe iemand over een bepaalde zaak echt denkt.”
En de vergaderingen met de stad gebeurden ook al online?
“Inderdaad! We waren net gestart met het Kernplan Bis en dat veranderde al snel in een coronaplan. Als kersverse voorzitter werd ook mijn advies gevraagd en soms moest ik snel beslissen zonder dat ik zelf eerst kon terugkoppelen naar mijn leden. Ja, en soms volgde ik mijn buikgevoel en hoopte ik dat het goed zou uitdraaien. Er waren geen zekerheden, zelfs nu nog niet. Er kwam veel kritiek op de nationale maatregelen maar er was eigenlijk niemand die een antwoord had.”
“Het was een heftige maar ook boeiende periode. Bij de ondernemers merkte ik toch vaak angst. Ondernemers zijn immers gewoon om zelf initiatief te nemen en de touwtjes in handen te houden maar door corona viel dit weg. Er waren te veel factoren waarover ze geen controle hadden.”
Heeft Roeselare de coronacrisis goed aangepakt?
“Ik vind dat wel. Net als Unizo heeft Stad Roeselare zo veel mogelijk geprobeerd om normaal te blijven functioneren in deze coronacrisis, ook nu tijdens de vierde golf de afgelopen periode. We hielden de vinger aan de pols en stuurden bij waar dat nodig was. Zo hebben veel activiteiten van de Week van de Smaak kunnen plaatsvinden, is de Sinterklaasparade in een weliswaar aangepaste versie kunnen uitrijden en hebben we ook Weekend van de klant en Dag van de Ondernemer georganiseerd.”
Maar het grote volk bleef weg?
“Inderdaad, maar we waren blij dat we nog konden én mochten organiseren. Ook wij hadden twijfels. Toen ik het evenementenbureau contacteerde met de vraag of het wel verstandig was om de optredens te laten plaatsvinden op de Dag van de Ondernemer, vroegen ze me gewoon welk signaal ik zou geven door alles af te blazen wanneer het evenement nog mocht plaatsvinden. En die mensen hadden gelijk: we moeten zo normaal mogelijk proberen te functioneren in zo veilig mogelijke omstandigheden. Maar ik geef toe dat ik best wel enkele slapeloze nachten heb gehad: wat als er een uitbraak komt door een activiteit die we niet hebben geannuleerd …”
Durven jullie bij Unizo dromen over een normale toekomst?
“Heel zeker. We hebben net een bestuursvergadering achter de rug opnieuw online natuurlijk om de kalender voor volgend jaar te bepalen en om al met de voorbereidingen te starten. De teneur was zeer positief: er kwamen veel creatieve ideeën naar boven en iedereen wil er meteen invliegen. En dat is goed want we moeten opnieuw durven vooruitkijken.”
Ook de bouwsector durft weer vooruitkijken?
“We komen natuurlijk uit een enorm turbulente periode, ook in de bouw. Als middelgroot bedrijf kon Lapeirre Woningbouw zonder veel problemen blijven verder werken maar we werden geconfronteerd met andere moeilijkheden zoals prijsstijgingen en leveringsproblemen, die we nog altijd voelen en wellicht niet helemaal meer zullen verdwijnen na corona. Ook de verkoop was niet zoals in normale perioden. Als familiebedrijf hebben wij nood aan menselijke contacten met onze klanten, online is die band er veel minder. We hebben één groot voordeel: online kun je geen huis bestellen bij Zalando of Bol.com.”
“We moeten zo normaal mogelijk proberen te functioneren”
“Na de zomer is alles echter weer mooi opgestart. We merken dat veel mensen na maanden thuiswerk hun woning grondig wilden renoveren of de tijd genomen hebben om hun bouwplannen concreet te maken. En de eerste bouwbeurzen waren ook positief.”
Vinden jullie trouwens nog voldoende medewerkers in de bouw?
“Dat wordt een uitdaging in de toekomst, dat staat vast. Vroeger konden we vaak stagiairs van de richting Bouw van het VTI een vast contract aanbieden maar dat is bijna verleden tijd. De klassen Bouw zijn zeer klein geworden en dus is er te weinig instroom van metsers. Jammer, want het is een mooie stiel. Gelukkig kunnen wij onze medewerkers goed aan boord houden en hebben we het geluk gehad om de laatste jaren enkele goede mensen in dienst te nemen.”
Heb jij nog iets op je persoonlijke bucket list staan?
“De Mont Ventoux oprijden langs de moeilijke kant. Oei, dat staat nu in de krant. Ik zal dat nu moeten doen ook, zeker?”
Privé
Geboren in Roeselare op 13 mei 1978 en er ook opgegroeid. Getrouwd met Olivier Pacqueu, twee kinderen: Luna (16) en Mauro (13).
Opleiding
Lager onderwijs in Lenteland en middelbaar onderwijs in de Broederschool. Vervolgens TEW aan Kulak en KU Leuven en dan nog een jaar fiscaliteit aan UGent. Vervolgens zestal jaar belastingconsulent bij Deloitte in Gent. Vanaf 2007 in het familiebedrijf Lapeirre Woningbouw en nu ceo van het bedrijf.
Vrije tijd
Unizo, crossfit en padel, reizen, organiseren.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
