Iris Delporte (24) uit Hollebeke stapte vlak na Nieuwjaar op het vliegtuig richting Nieuw-Zeeland voor een drie maanden durende stage in de richting orthopedie. De laatste weken trok ze samen met haar vriend Seppe rond in een camper om de beide eilanden te ontdekken.
Nu ze weer thuis is, vertelt Iris Delporte over haar belevenissen op meer dan 18.000 kilometer van het thuisfront. Iris komt uit Hollebeke en is de dochter van Eddy Delporte en Christiane Verstraete. Ze heeft al een diploma ergotherapie op zak en volgt nu een bijkomende opleiding orthopedie aan de Thomas More-hogeschool in Geel. “Tijdens mijn opleiding ergotherapie droomde ik al van een buitenlandse stage”, vertelt Iris. “Maar door het overlijden van mijn mama is dat niet doorgegaan. Nu kreeg ik opnieuw die kans. Ik had iets minder motivatie, maar dacht tegelijk dat het een unieke mogelijkheid was. Nieuw-Zeeland triggerde mij al een hele tijd. Als ik aan mensen sprak die er op reis waren geweest, reageerden ze vaak mysterieus over hun ervaring. Ik wou het dus graag zelf ontdekken.”
Na de feestdagen
Iris vertrok op 3 januari. “Ik koos er bewust voor om Kerstmis en Nieuwjaar nog thuis in mijn vertrouwde omgeving te vieren. Daar worden die feestdagen minder intens beleefd. Via Amsterdam, Helsinki, Singapore en Sydney landde ik in de hoofdstad Wellington. Daar bleef ik een keer slapen en de dag erop volgde een busrit van drie uur naar Palmerston North, mijn uitvalsbasis gedurende de stageperiode.”
Nieuw-Zeeland telt een noordelijk en zuidelijk eiland. “Zowel Wellington als Palmerston North maken deel uit van het noordelijke eiland. Toen ik er aankwam, was het vrij rustig in deze studentenstad. In januari is het nog volop zomervakantie daar. Pas tegen midden februari werd het drukker. Ik verbleef in een hostel met veel internationale gasten en leerde er studenten kennen uit alle hoeken van de wereld: van Duitsland tot India.”
Atelier
Iris liep vanaf 9 januari stage bij een orthopedisch bedrijf, op 15 minuten van haar hostel. “Ze vervaardigen daar onder meer steunzolen, braces en voetopheffers. Meestal werkte ik in het atelier. Een keer mocht ik mee naar het ziekenhuis om de patiënten verder te helpen. Daar bleven we enkele dagen want we maakten de verplaatsing met het vliegtuig. Het is daar allemaal nogal uitgestrekt”, lacht Iris.
In het weekend was er tijd om het land te ontdekken. “Door mijn werkschema van 8 tot 16.30 uur had ik voldoende tijd in de week voor mijn inkopen te doen en te sporten. Samen met een collega ging ik dan in het weekend op pad. Qua weer was het geen topzomer, het was vaak wisselvallig zoals we dat in België ook kennen. Maar ik mocht zeker niet klagen, het waren aangename temperaturen. Op culinair vlak heb ik niet het gevoel dat ik veel gemist van de typisch Belgische keuken. Wat wel opviel is de hoeveelheid aan fastfoodketens daar. Daardoor heeft de bevolking vaak een ongezondere levensstijl.”
Videobellen
Ze had ook elke dag contact met het thuisfront. “Ik videobelde vaak met mijn papa Eddy en mijn vriend Seppe. Papa en ik aten vaak samen: papa aan de ontbijttafel, terwijl ik bezig was met het avondeten. Vrienden en familie konden mijn avonturen ook volgen via Instagram. Het uurverschil bedroeg tot aan het zomeruur 12 uur. Daarna was het nog 10 uur verschil. Mijn voorkeur ging toch naar 12 uur, dat is makkelijker om te rekenen en om af te spreken.”
Op 24 maart eindigde haar stage en twee dagen later kwam haar vriend Seppe Fieu op bezoek. “We trokken samen rond in een camper. Een camper is het ideale vervoermiddel daar, want je hebt veel stopplaatsen om te overnachten. We startten bovenaan en gingen zuidwaarts. Op 5 april vierde ik er mijn 24ste verjaardag. Het was slecht weer, maar het gezelschap maakte veel goed.”
Draad oppikken
Het was een onvergetelijke ervaring voor Iris. “Ik ben superblij dat ik het gedaan heb en wat tijd voor mezelf heb kunnen nemen. Vooral het zuidelijke eiland is fenomenaal. Je hebt in Nieuw-Zeeland alle natuurfenomenen samen: bergen, rotsen, vulkaan, zee en gletsjers. Je kan er gewoon niet op uitgekeken raken.”
Intussen nam ze draad weer op van het leven in de Westhoek. “Onze terugvlucht was via Christchurch, Auckland, Dubai en Amsterdam. De eerste dagen voelde ik me wel nog wat vermoeid van de jetlag. De komende weken volg ik nog de laatste lessen van mijn opleiding in Geel en ga ik opnieuw halftijds aan de slag bij De Lovie. Na mijn studies zou ik mijn werk in De Lovie graag behouden en op termijn misschien een bijberoep starten in de orthopedische sector.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
