Irène Debocquoy werd honderd jaar. Ze verblijft al enige tijd in het woonzorgcentrum De Weister in Aalbeke. Ze heeft nog altijd vele neven en nichten die regelmatig op bezoek komen.
“Ik denk dat het onze tweede eeuweling in ons woonzorgcentrum De Weister is”, meldt directeur Jan Goddaer. “Toch heel iets heel feestelijks en speciaals”, vult Evy Santy, die in de animatie van het woonzorgcentrum werkt, aan.
Stephanie Demeyer, schepen van burgerzaken in Kortrijk had maandag een speciale taak op haar werkschema staan. “Honderdjarigen zijn in onze stad nu ook niet zò dikwijls voorkomend”, meldde ze. De schepen trok naar Aalbeke om de eeuweling te vieren. Over een leven van meer dan een eeuw, daar kan je natuurlijk een boek over schrijven. Een eeuw: dan heb je 8 pausen de revue zien passeren, kende je 5 verschillende koningen van België, heb je liefst 30 eerste ministers gekend, en dan zag je ook 15 Kortrijkse burgemeesters de revue passeren, niet niks.
Irène zag het levenslicht op 8 mei 1923 als het tweede jongste van tien kinderen van Henri Debucquoy en Theodosia D’Hulst. In zo’n groot gezin moest iedereen zijn steentje bijdragen, dat is gekend. Irène was naderhand, veel later, de enige die met de auto kon rijden, dus moest zij de boodschappen doen. Zoiets was toen logisch. Ze waren met velen, maar Irène mocht toch studeren. Na de lagere school in Bellegem, ging Irène naar Pecq om daarna in Tielt het diploma van leerkracht lager onderwijs te halen. Meteen het startschot voor haar levensdoel.
Irène wijdde heel haar leven met veel passie aan het onderrichten van de jonge geesten. Eerst in Rollegem, daarna in de lagere school van Bellegem, het Bellegem waar zij haar hele leven opgroeide. Zij had een uitgesproken sociaal engagement. Zij nam tevens een functie op in het bestuur van het plaatselijke Davidsfonds. Ze was er de rechterhand van de toenmalige voorzitter Gaby Van Huylenbrouck. Hij sprak trouwens op de viering van Irène een passend woord van dank uit. Blijkt dat Irène in haar taak als bestuurslid en secretaris van de afdeling Bellegem een zeer belangrijk rol speelde. Als vrijwillig engagement kan dat tellen.
Bovendien begon Irène ook te schilderen. Nà haar loopbaan weliswaar. Wekelijks trok zij naar het Begijnhof om haar impressies vast te leggen op het canvas. Haar werk kreeg trouwens ook een plekje in de schouwburg. Irène heeft zeker haar voetafdruk nagelaten in Bellegem en Kortrijk.
Het werd een mooi feest. Tal van familieleden waren aanwezig, ook de overige bewoners van het woonzorgcentrum maakten er een passend feest van. Ook zij genoten. Irène was een kranige, graag geziene, medebewoner. Dat merkte je. Ook KW wenst haar nog vele jaren. (MVA)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
