Gaëlle Bouzin wordt de eerste vrouwelijke hoofdcoach van een basketbalteam in de hoogste basketcompetitie. Voor deze Oostendse is het een eerste erkenning voor een jarenlange inzet en passie voor de basketsport. Een uitgebreid interview met de nieuwe coach lees je hieronder.
“Ik was hier als kind wel eens aan boord, maar heb daar weinig herinneringen aan. Maar je kunt niet van Oostende zijn en de Mercator niet kennen. Al was het maar wegens de prachtige kerstversiering in de masten”, zegt de Oostendse als ze de driemaster betreedt. “Het schip lag vroeger beter, want je kon er meer van zien.”
Hoe ben je gestart met basketbal?
“Ik zat in het eerste leerjaar en op vrijdagmiddag na de les was er een half uurtje basketinitiatie en dat beviel me wel. Ik startte bij OBBC in Oostende en speelde ook bij Jezebel Bredene. Ik speelde daarna bij Koksijde, 12 jaar bij Knokke en de laatste jaren bij Blankenberge. Bij die club was dat recreatief. Ik ging nog één keer in de week trainen. Maar je weet hoe dat gaat als ze speelsters te kort hebben; dus ik speelde daar ook nog. Zes jaar geleden ben ik gestopt met basket spelen.”
Al op 16-jarige leeftijd ging je coachen. Dat was toch niet zo evident?
“Ik speelde toen in Bredene en coach Anja Vanhooren vroeg me om op woensdag mee te helpen met de peanuts, de jongste basketspelertjes. Dat beviel me en ik heb overal waar ik speelde telkens ook ploegen gecoacht. Bij Knokke en Oostkamp waren dat de U14- en U16-jongens. Negen jaar geleden kwam ik in Oostende bij Duva C terecht en coachte de U21 en ook in provinciale afdelingen. Later kwam ik als assistent-coach bij BC Oostende. Drie jaar geleden ging ik er voltijds aan de slag. Ik ben altijd al bezig geweest met basket en het is prachtig als je van je hobby je beroep kan maken en daar nog eens veel plezier aan kan beleven.”
Dat waren allemaal mannenteams. Hoe is dat als vrouwelijke coach?
“In al die tijd heb ik maar één jaar één vrouwenteam gecoacht bij Knokke. Nooit ervaarde ik problemen om mannenteams te coachen en had er nooit negatieve ervaringen. Tegenwoordig hebben zeker de spelers tot 24 jaar wel eens een vrouwelijke coach gehad tijdens hun jeugd. En zelfs voor de oudere spelers is een vrouwelijke coach geen punt. Ik ben altijd met heel veel respect behandeld. Dat komt eigenlijk vanzelf. Van zodra de jongens doorhebben dat je hard werkt, hen wil helpen, het beste met hen voorhebt en weet waarover je praat, dan heb je de spelers mee. Dat geldt voor zowel mannen als vrouwen.”
Je wordt nu coach bij het Nederlandse Landstede Hammers in Zwolle. De eerste vrouw als hoofdcoach bij een team in de BNXT-competitie. Legt dat extra druk?
(lacht) “Ik heb mijn carrière niet uitgestippeld, hoor. Hoofdcoach worden was geen einddoel maar ik wist wel dat ik de kans zou grijpen als ze zich voordeed. Dat ik de eerste vrouwelijke hoofdcoach ben, legt geen extra druk. Ik ben gemotiveerd en wil het beste. Er zal altijd wel druk zijn van buitenaf, maar dat is bij elke job zo. Zwolle is ook een club die met jonge spelers wil werken en dat past perfect bij wat ik wil en wie ik ben.”
“Ik ga ook in Zwolle wonen. Mijn dochtertje koos mee haar nieuwe school. Het is een grote aanpassing maar het is dezelfde taal. Tijdens de weekends komt mijn dochter terug naar Oostende. Ik heb veel steun aan mijn familie die praktisch regelt wat nodig is.”
Hoe kijk je terug op je tijd bij Filou Oostende?
“Erg tevreden en dankbaar voor de kansen die ze me gegeven hebben en de dingen die ik er leerde. Zonder hen zou ik nooit staan waar ik sta. Zonder hen zou ik nooit de kansen hebben gekregen die ik nu krijg. Dario (Gjergja, de headcoach, red.) heeft daar een zeer grote rol in gespeeld. Hij haalde me bij de eerste ploeg en gaf me meer verantwoordelijkheid. Ik zou nooit als coach staan waar ik nu sta, zonder Dario. Hij was ook blij voor mij met de kans die ik nu krijg om als hoofdcoach aan de slag te gaan. Ook vanuit de club waren ze positief. BC Oostende zal altijd een beetje mijn thuis zijn. En ook de stad zit in mijn hart. Ik ben hier geboren en heb er mijn hele leven gewoond. Oostende zal altijd thuis blijven.”
Je bent van opleiding regent en je stond voor de klas. Mis je het lesgeven niet? Keer je ooit terug naar het onderwijs?
“Van kleins af aan wilde ik leerkracht worden. Ik gaf informatica, wiskunde en biologie in het Zeelyceum in De Haan en combineerde dat met mijn job bij de basketschool. Toen ik drie jaar geleden voltijds assistent werd bij de eerste ploeg van BC Oostende ben ik gestopt met lesgeven. Ik mis het wel een beetje, maar mijn huidige job is zeer vergelijkbaar. Ik probeer de spelers dingen bij te leren, beter te maken en zo vooruit te helpen. Daar haal ik echt veel voldoening uit. In dat opzicht kan ik zeker mijn ei kwijt. Tegen een terugkeer naar het onderwijs zeg ik geen neen, maar we zien wel.”
Heb je nog veel vrije tijd?
(lacht) “Veel staat in het teken van het basketbal. Als ik niet coach dan kijk ik basketvideo’s en lees ik. Er blijft wel nog tijd over om met vrienden iets te eten of eens af te spreken, maar in het seizoen kan dat meestal niet. Mijn twee recentste reizen waren dan ook weer in functie van de sport en gingen naar een congres en een coaching clinic. Basket is wel de rode draad in mijn leven.”
Gaëlle Bouzin
Privé: Geboren op 23 oktober 1985 in Oostende. Dochter Ellie (8).
Opleiding en loopbaan: Middelbaar in Atheneum Stene. Regentaat wiskunde/informatica/biologie aan Howest. Lesgever Zeelyceum De Haan. Speelster en coach bij verschillende teams. Voltijds assistent-coach BC Oostende sedert 2021. Hoofdcoach basketclub Landstede Hammers (Zwolle).
Vrije tijd: lezen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
