Het Zeepreventorium in De Haan werd bijna 100 jaar geleden opgericht om jongeren met astma weer op krachten te laten komen. Vandaag leren ook jongeren met verschillende chronische aandoeningen er met de gevolgen van hun aandoening omgaan. Ann Tanghe, sinds maart directeur van het revalidatiecentrum, zet daarbij verder in op een kwalitatieve en warme aanpak.
De Wereld Astma Dag op dinsdag 6 mei focust dit jaar op ‘toegang tot behandeling voor iedereen’, en bij dat thema sluit ook het Zeepreventorium in De Haan zich aan. Ann Tanghe, die er sinds 1990 werkt en in maart dit jaar werd aangesteld als directeur, zag het revalidatiecentrum de voorbije decennia sterk evolueren: “De luchtwegenproblematiek zit tot op vandaag in ons DNA, en ook toen ik startte, waren hier vooral nog kinderen met astma, muco en eczeem in behandeling. Astma is intussen veel beter behandelbaar en dat gaf steeds meer ruimte voor kinderen en jongeren tot 18 jaar met andere revalidatienoden zoals obesitas en chronische pijn. Maar ook bij de behandeling van die andere noden blijft een goeie ademhaling heel belangrijk. In die zin blijft Wereld Astma Dag dus ook voor ons relevant.”
Moeilijke eters
Het Zeepreventorium kan nu tot 160 jongeren opnemen; in 2024 werden er 332 kinderen en jongeren geholpen. Daarvan werden er 202 behandeld voor obesitas, 28 voor muco, 24 voor chronische pijn of vermoeidheid, 22 voor diabetes en 28 voor andere chronische aandoeningen. Daarbij vallen haar de toename van klachten als gevolg van chronische pijn of vermoeidheid op, maar ook van pediatric feeding disorders of ‘moeilijke eters’. Dat laatste kan het gevolg zijn van het nog niet kunnen slikken als baby, van een traumatische ervaring zoals een verslikking of van plotse ‘kieskeurigheid’.
“We proberen een netwerk uit te bouwen waar patiënten op kunnen terugvallen”
“Eigenlijk komt vandaag elk kind dat leeft met een chronische aandoening en van wie een arts vindt dat het een multidisciplinaire, intensieve revalidatie nodig heeft, voor ons centrum in aanmerking”, schetst Ann. “Het zijn doorgaans jongeren bij wie andere behandelmogelijkheden geen resultaat hebben gehad, of voor wie het beter is – voor het kind maar soms ook voor het gezin – om een tijdje te revalideren.” (lees verder onder de foto: )
Naast een ruimer aanbod van aandoeningen evolueerde het Zeepreventorium ook naar kortere opnameperiodes. Tijdens het verblijf, van enkele weken tot een jaar, wordt nagegaan wat de noden zijn van het kind en de zorgcontext, zodat het kan leren omgaan met de gevolgen van de aandoening in het dagelijkse leven. “Want van een chronische ziekte kun je niet genezen. Je kan wel leren om met de fysieke en psycho-sociale gevolgen ervan om te gaan, door een andere levensstijl aan te nemen. Obesitaspatiëntjes leren we uiteraard hoe ze gezonder kunnen eten, maar ook hoe ze zich beter kunnen voelen in hun vel of kunnen reageren op pestgedrag”, aldus Ann. “Die aanpak vergemakkelijkt het maken van de brug met thuis.” Om dezelfde reden wordt er ook meer ingezet op de participatie van ouders bij het traject van hun kind. Recent openden in het Zeepreventorium twee ouderstudio’s, zodat ouders de kans krijgen om te zien waar hun kind mee bezig is en ze het eens terug thuis beter kunnen ondersteunen.
Daarnaast waren er ook 18 revalidatietrajecten voor jongeren met transitieleeftijd: jongeren die eerder in het Zeepreventorium behandeld werden, mogen er tussen 19 en 21 jaar gedurende enkele weken terugkeren. “Dan kunnen ze hier even reflecteren over de gevolgen van hun aandoening voor een nieuwe levensfase – studies, werk, een gezin… – en dat een plek te geven. En dat loont duidelijk, het traject levert mooie resultaten op”, aldus Ann.
Steun dicht bij huis
Ann wil de leeftijdsgrens voor jongeren in transitie graag nog opgetrokken zien tot 24 jaar, maar zet als directeur vooral ook verder in op kwalitatieve en warme zorg voor iedereen binnen hun context. “Daarbij proberen we ook nog meer een netwerk uit te bouwen waar patiënten eens ze het revalidatiecentrum verlaten, op kunnen terugvallen. Ze moeten kunnen rekenen op zorgverlening en begeleiding dicht bij huis, waarbij het ook mogelijk moet blijven om als het even minder gaat tijdelijk terug te keren naar het Zeepreventorium.”
Een deel van de jongeren die in het Zeepreventorium opgevangen worden, komt uit gezinnen die het financieel moeilijk hebben. Daartoe werd het Sociaal Fonds Z-kids opgericht: bedoeld om de gezinnen te ondersteunen bij praktische onkosten, maar ook een uitstap of activiteit voor de kinderen. Wie dat wil, kan daartoe een bijdrage storten.
Meer info op www.zeepreventorium.be
