Ilse legt vips van Gent-Wevelgem in de watten: “Maar ik wil zelf het liefst op de achtergrond blijven”

Ilse Vannieuwenhuyse is bij Gent-Wevelgem de dame die een ‘fantastisch team gemotiveerde mensen’ aanstuurt dat komende zondag de 3.500 vips een prachtige dag zal bezorgen. “Mijn dag is geslaagd als iedereen tevreden naar huis kan gaan”, blikt ze vooruit.

Het wielerpeloton heeft er twee vreemde seizoenen op zitten. Maar behoudens de vele zieken onder de renners lijken de wedstrijden nu opnieuw het vertrouwde verloop te kennen. Inclusief de viparrangementen waar de Vlaamse voorjaarsklassiekers ook bekend om staan. De Izegemse Ilse Vannieuwenhuyse is vip- en hospitalymanager voor de wedstrijd die start in Ieper en op de Via Vanackere eindigt in Wevelgem. Daar heeft ze ook haar bureau. Tijdens corona zong Ilse zich ook in de kijker. “Het was een opwelling van het moment. Zingen is als yoga voor mij, ik word er zen van. En onder begeleiding van Viktor zong ik dat lied in. Maar ondertussen staat dat zingen alweer op een laag pitje.”

Ben je zelf een wielerfan?

“Zeker. Ik kan probleemloos vijf uur aan een stuk van een koers genieten, twee uur voetbal uitkijken is al moeilijker voor mij. Met mijn ouders trokken we ieder jaar voor enkele weken op vakantie naar Frankrijk en daar zaten ook altijd een paar dagen Tour de France tussen. Als kinderen trachtten we dan een drinkbus te bemachtigen, het was de tijd van Greg LeMond.”

Vorig jaar heb ik een Harley Davidson gekocht

Hoe ben je in de wielerwereld beland?

“Mijn partner Bruno heb ik leren kennen door gemeenschappelijke vrienden in het peloton. Maar ik heb er eigenlijk bij toeval mijn job van gemaakt. Via Dennis De Jonckere kon ik al wat events helpen organiseren en zo belandde ik ook bij Gent-Wevelgem. Ondertussen heeft Flanders Classics dat overgenomen en ben ik voor hen gaan werken. Zo was ik vorig jaar ook betrokken bij het WK in Vlaanderen. Zowel in Brugge, Knokke en Leuven was ik er bij. Een wielerjaar komt zelden nog tot stilstand. In de winter zijn er dan de crossen en dat vloeit eigenlijk naadloos over naar het wegwielerseizoen.”

Alle aandacht gaat nu naar Gent-Wevelgem. Ongetwijfeld hectische tijden?

“De voorbereiding is inderdaad heel intens. Er komt daar van alles bij kijken: van het drukken van de tickets, over het reserveren van shuttles, het vastleggen van tenten, allerlei vergunningen aanvragen… In totaal hebben we ook een tiental locaties, van bij de start in Ieper tot de avondreceptie in Cortina in Wevelgem, waar de vips halt houden. Ook in Heuvelland op en rond de Kemmel zijn we aanwezig.”

Hebben jullie een vipformule die op andere wedstrijden niet wordt aangeboden?

“Gent-Wevelgem in the sky. Dat is super exclusief. Die vips volgen de koers in een wedstrijdwagen, krijgen een lunch op de Kemmel en mogen daarna de helikopter in om het peloton te volgen boven Heuvelland. In 2020 lanceerden we dat een eerste keer, maar het is om de bekende redenen niet kunnen doorgaan. Dit jaar dus wel. Maar dat is natuurlijk maar een klein deel van het aantal vips. In totaal mikken we op 3.500 vipgenodigden. Ik heb ook het gevoel dat iedereen er ongelofelijk veel zin in heeft, de zogenaamde knaldrang. En ze geven ook tamelijk goed weer uit, dat komt wel goed.”

Hoe ziet jouw dag er uit op Gent-Wevelgem?

“Die begint ’s morgens al heel vroeg. We vallen altijd samen met de verandering van uur, dus de nacht is sowieso al een uurtje korter. In de briefing geven we dat ook nog eens duidelijk mee, zodat iedereen netjes op tijd is. Ik begeef me naar de start in Ieper, waar ik me vergewis dat alles in orde is. We doen natuurlijk gedurende die hele dag een beroep op heel wat mensen: van seingevers tot vipmedewerkers. De dag zelf hou ik me zoveel mogelijk op de achtergrond. Als ik nergens moet ingrijpen of bijspringen, is dat ideaal. Maar ik wil natuurlijk ook zien hoe alles verloopt en of de vips ook tevreden zijn.”

Wanneer is jouw dag geslaagd?

“Als ik ’s avonds kan afsluiten met een goed glaasje in Cortina en daar kan vaststellen dat iedereen tevreden is: van de vip tot de seingever.”

Rij je zelf ook mee met je motor?

“Dat zou ik wel willen, maar ik heb meestal nogal wat materiaal aan boord, dus grijp ik naar de auto. De liefde voor de motor koester ik al 20 jaar. Mijn eerste motor was een Suzuki GSXR 600, niet het zwaarste type, maar wel een snelheidsmotor. Mijn vader was zo geschrokken dat hij drie dagen niet tegen mij gesproken heeft toen ik ermee thuiskwam. Daarna was hij wel enthousiast. Ik schakelde vervolgens over naar een felrode Ducati. Maar als je een gezin hebt en een drukke job stel je vast dat die steeds vaker onder het dekentje staat. Ik ben dus een tijdje gestopt, maar heb ondertussen de hobby weer opgenomen. We wonen hier niet ver van de Rijksweg en als je bij de eerste zonnestralen die motoren hoort passeren, dan kriebelt het bij mij. Omdat ik vaak voor Network on Wheels (van Dennis De Jonckere en Pieter Demuynck, red.) mee reizen begeleidde in de Verenigde Staten kende ik de Harley Davidson al goed. Ik reed er altijd voorop met de wagen, met een horde eendjes achter mij. Nu heb ik vorig jaar een Harley gekocht. Het is een eenzitter, mijn ritjes doe ik alleen. Ik maak geen deel uit van een club, maar overweeg om mee te gaan rijden met enkele dames uit het Roeselaarse die op zondagmorgen een ritje maken.”