“Weet je wat… ik doe het één jaar elke dag…” Misschien was dat wel de meest onbezonnen uitspraak uit het leven van Nick Vermeersch (45). Maar gezegd is gezegd, en dus maakte hij een heel jaar lang elke dag één tekening die het doen en laten van zijn jongste gezinslid verbeeldde. Dat ‘gezinslid’ is Guido, een kleine münsterländer met een eigen willetje. Op 23 december tekent Nick Vermeersch zijn allerlaatste hond Guido-cartoon, en ondertussen zijn de avonturen van de sympathieke viervoeter ook in boekvorm gegoten.
“Eigenlijk wilde ik helemaal geen hond, maar na jaren moedig verzet werd het pleit gewonnen door vrouw en dochter. Plots liep ik op straat achter dat beestje aan; leiband in de ene hand, gevuld zakje in de andere. Gaandeweg begon ik het een fascinerend wezen te vinden, en nu zou ik Guido voor geen geld ter wereld meer kunnen missen”, vertelt Nick. Guido is voor alle duidelijkheid een artiestennaam: in het dagelijkse leven heet hij ‘Merlot’. “Zoals de wijn”, knipoogt Nick. “Maar om een of andere reden vind ik Guido ongelofelijk goed bij hem passen. Hij heeft een zekere tristesse over zich – zo’n typische ‘Guido Belcanto-blik’.”
Waar blijft Guido?
Baasje en viervoeter werden al gauw onafscheidelijk, en zo rijpte bij Nick, zelf in het dagelijkse leven leerkracht Illustratie en Grafisch Ontwerp aan de Maricolen, het idee om gedurende 365 dagen een cartoon te maken. Over hond Guido, die met verwondering naar de wereld kijkt en maar weinig snapt van de mens en zijn vreemde rituelen. “Zo van waar zijn jullie in godsnaam toch mee bezig”, glimlacht Nick. “Allemaal reflectie natuurlijk, maar wel een leuk gegeven om mee aan de slag te gaan. Zeker met een huisgenoot die de ene honden-pedagogische miskleun na de andere realiseerde.”
Nicks boek gunt ons een blik op de wereld gezien vanuit het perspectief van een kleine münsterländer. Schetsend probeerde hij de complexe relatie tussen mens en hond te doorgronden. “De meeste honden hebben een uitgesproken doorzettingsvermogen, wat wij gemakshalve als een koppig karakter ervaren. Combineer dit met mijn incompetentie als hondencoach, en de absurde situaties kwamen vanzelf. Eigenlijk moet je als baasje stereotiep consequent zijn, duidelijke regels stellen. Maar honden zijn wel zo ingenieus om die regels te omzeilen. Ze willen ook zo graag het hoofd van de gezinsroedel zijn”, aldus Nick.
Grote finale
De bevindingen van hond Guido werden elke ochtend door een schare trouwe volgers geraadpleegd via de sociale media. “Ik zette mijn cartoons altijd tussen zeven en acht uur ’s morgens online, en als het dan een keertje later was kwamen er al gauw meldingen binnen van ongeduldige lezers: waar blijft Guido? Mijn verhaaltjes werden zelfs opgepikt door een münsterländerclub uit Nederland”, vertelt Nick. De avonturen van hond Guido waren ook een poging om zijn leerlingen tijdens de lockdown aan het tekenen te houden. “In het begin lukte dat goed, maar gaandeweg verslapte de aandacht wel een beetje”, klinkt het.
Ondertussen is het jaar bijna om en werkt de tekenaar naar de grote finale toe. Deze komt er in boekvorm: 270 tekeningen ontsnapten aan het vluchtige medium van Instagram/Facebook. “Mijn volgers hadden al een paar keer het idee geopperd dat het misschien een leuk idee zou zijn om hond Guido in boekvorm uit te geven. Uitgeverij Muurkranten was ook fan van mijn werk, en trok mij uiteindelijk over de streep”, aldus Nick.
Om de twee weken gaan Guido en ik samen op bezoek bij mijn grootmoeder, die sinds kort in een woonzorgcentrum verblijft
Het resultaat is een leuk hebbeding van 160 pagina’s, ook ideaal om aan andere hondenbaasjes cadeau te doen met de feestdagen. “Ik merkte aan de reacties dat veel mensen door mijn cartoons goesting hadden gekregen om óók een hond in huis te halen, maar de boodschap is: bezint eer gij begint. Een hond zet je leven toch wel een beetje op zijn kop. Zeker in het begin. Schrijnend hoeveel ‘coronahonden’ er ondertussen weer in het asiel belandden.”
Ideale gezinshond
Maar Nick had geluk met zijn münsterländer: het bleek de ideale gezinshond. “In oorsprong eigenlijk een jachthond en dus van nature heel alert, heeft zo’n kleine münsterländer of ‘heidewachtel’ ook de wil om te behagen, waardoor hij uitermate geschikt is als gezelschapsdier. Om de twee weken gaan we samen op bezoek bij mijn grootmoeder, die sinds kort in een woonzorgcentrum verblijft. Dat was niet met haar volle goesting, maar ze vindt ongelofelijk veel troost in Guido. Ze is nu zelfs een sjaal voor hem aan het breien”, glimlacht Nick.
Op 23 december publiceert hij zijn allerlaatste hond Guido-cartoon. “Dan ben ik precies een jaar bezig en is het tijd voor iets nieuws. Je kunt met een hond tenslotte ook niet eeuwig grappig blijven.”
Fans kunnen op 27 november op de koffie bij hond Guido: baasje en viervoeter zijn dan tussen 14.30 uur en 16 uur te gast in kunsthuis Manna in de Heilige-Geeststraat, waar de held uit de cartoons met veel plezier zijn poot zal zetten in uw hond Guido-boek. Hond Guido tekent daarnaast ook present voor de wereldrecordpoging 365 Münsterländers op één foto. Dit evenement gaat door op het strand van Middelkerke, op 12 december om 12 uur.
‘Hond Guido – reflecties van een kleine münsterländer’ werd op vijfhonderd exemplaren uitgegeven bij Uitgeverij Muurkranten en is te koop in de betere Brugse boekhandel. “En zeggen dat ik dus eigenlijk helemaal geen hond wilde”, knipoogt Nick.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
