Een bijzondere club, ‘ieder zin goeste’. En niet alleen omdat je er geen lidgeld betaalt. Tijdens de wekelijkse sportieve afspraak gaat elk zijn weg, om rond 16.30 uur samen te komen in het lokaal waar het verloren vocht terug aangevuld wordt.
De club begon zowat twintig jaar geleden toen Milo Peferoen en Luc Vervenne geleidelijk aan de joggingclub ontgroeiden. “Het lopen lukte niet meer zo goed”, vertelt Milo. “Het was ook het moment dat ik met brugpensioen ging en ik wilde niet vastroesten in mijn zetel. Het was tijd voor iets anders en dus kocht ik me een koersfiets.”
Lekke band
Ook Luc Vervenne zag op dat moment zijn actieve joggingcarrière op zijn einde lopen. Milo en hij besloten samen te fietsen op donderdagnamiddag. “De eerste start gebeurde aan de Mythe bij Eva”, herinnert Milo zich. “We reden richting Dadizele. De nieuwe club begon onder een slecht gesternte want ik kreeg een lekke band. Het probleem werd opgelost en voor het vallen van de avond waren we terug bij Eva.”
Het duo bleef volharden, ook de volgende donderdagen werd gestart en gestopt bij Eva. En ondertussen begon de geruchtenmolen op volle toeren te draaien. Er kwamen tal van aanvragen om te mogen meerijden. Jacques ‘Jacqske’ Gielens sloot zich aan, Jean-Pierre Tytgat en Guy Moerkerke waren de volgende sportievelingen die zich voegden bij de club die toen nog geen naam had. “Guy had echter geen koersfiets”, vervolgt Milo. “We vroegen ons af of hij wel zou kunnen volgen, dat bleek uiteindelijk geen enkel probleem. We deden dan ook niet moeilijk als anderen aansloten die niet over een koersfiets beschikten. Even later kwamen mijn broers Eric en Johan erbij, Eric en Dany Vandenbulcke, Roger Gesquière, Patrick van Moorsele, Victor Stragier en Louis Goeminne.”
Mannenclub
Het stijgende ledenaantal zorgde voor verschillende groepjes: de koersfietsers, de wandelaars, de stadsfietsers. Ondertussen werden start en aankomst verlegd naar het Leeuwke bij Rosanne. Rond 16.30 uur kwamen alle groepjes samen om de belevenissen uit te wisselen en het verloren vocht terug aan te vullen.
“We hebben wandelaars, koersfietsers en stadsfietsers”
De club was lang uitsluitend een mannenclub, daar kwam verandering in toen Anita Balcaen met enkele vriendinnen de groep vervoegde. De communicatie verliep via Whatsapp en zo kreeg de club zijn naam, de naam van de Whatsapp groep ‘Elk zin goeste’. Milo werd zonder stemming verkozen tot voorzitter, iedereen had inspraak in de planning. De club was op volledige democratische principes geschoeid.
Clubkas
Zoals bij zovele verenigingen gooide corona roet in het eten, sommige leden namen de draad niet meer op. Enkelen haakten af door ziekte, kortom: het voortbestaan van de club was in gevaar. Terwijl de sportieve prestaties wat uitbleven was er gelukkig nog het vrolijk weerzien om 16.30 uur. Tot op heden in Uit De Kom. Nieuwe leden sloten zich aan, zoals Frank Delbeke en Mario Vandenberghe.
“Vergeet niet dat wij waarschijnlijk een van de weinige clubs in België zijn die geen lidgeld vragen”, zegt Milo. “Er wordt ook geen beroep gedaan op sponsors. Nochtans hadden wij steeds penningmeesters en was er met Nieuwjaar telkens een traktaat voorzien via de clubkas. Die werd gespijsd doordat we wekelijks iets extra betaalden voor onze drankjes.”
Naamverandering
De club diende noodgedwongen van naam te veranderen. Na het overlijden van Patrick was niemand beheerder van de oude Whatsapp-groep. Een nieuwe werd in het leven geroepen, dat werd ‘Ieder zin goeste’. En ‘Ieder zin goeste’ floreert weer.
“In de winter gaan we wandelen met een beperkt groepje”, aldus Milo. “De andere vrienden komen dan af tegen 16.30 uur naar Uit De Kom om iets mee te drinken. Vanaf de lente zijn we weer voltallig. We hebben de wandelaars, de fietsers met een koersfiets, met een elektrische en met een stadsfiets. Ieder doet letterlijk zin goeste. En jaarlijks organiseren we voor onze 13 leden een souper waarop de partners vanzelfsprekend uitgenodigd worden.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
