André Soenen en Maria Vandevoorde stapten op 2 juni 1953 in het huwelijksbootje in Haringe. Samen kregen ze 7 kinderen, 16 kleinkinderen en 28 achterkleinkinderen. Ze wonen in de Blekerijweg in Proven en genieten samen van hun oude dag en de vele bezoekjes van de familie.
André (94) en Maria (89) leerden elkaar kennen tijdens het uitgaan. “Ik mocht toen nog niet veel uit”, vertelt Maria. “André was een paar jaar ouder en mocht elke zondag weggaan. Toch leerden we elkaar kennen in een danszaal en een jaar later trouwden we. André komt uit Proven en ik uit Haringe, dus we trouwden in de kerk van Haringe. Na de misviering gingen we nog samen eten met de familie en ‘s avonds kwamen enkele buren erbij om te dansen.”
“De dag na ons huwelijk voerde mijn vader mij naar de boerderij van André zijn ouders in de Blokstraat. Diezelfde dag nog verhuisden André zijn ouders. We namen de boerderij over en kweekten hoppe en hielden dieren. Al heel rap kregen we onze eerste zoon Paul, en vrij snel volgende ook onze andere kinderen Marc, Christine, Dirk, Chris, Colette en Martine. Dirk is overleden in 2010. Toen de kinderen klein waren, kwam mijn moeder twee dagen per week helpen.”
Vakantiewoning
In 1982 nam onze oudste zoon de boerderij over en verhuisden wij samen met de drie jongste kinderen naar een boerderij verder in de straat. We waren toen 50 en 54 jaar en we boerden daar nog enkele jaren verder. Die boerderij is nu de vakantiewoning In ‘t Groen van onze zoon en schoondochter Chris en Martine.”
“In 1997 verhuisden we naar ons huis in de Blekerijweg, waar we nog steeds wonen. De hoppeteelt is altijd de grote passie van André geweest. Ikzelf ging de laatste jaren elke week fietsen met Okra. We hebben heel regelmatig volk over de vloer. We hebben 16 kleinkinderen en die gaven ons 28 achterkleinkinderen.”
Voetbalploeg
“De eerste 18 achterkleinkinderen zijn allemaal jongens en er werd vaak gegrapt dat we een eigen voetbalploeg hadden. Ondertussen zijn er ook achterkleindochters. Ons jongste is nog maar anderhalve maand oud. We zijn blij dat ze regelmatig langskomen.”
“Wat ons geheim is kunnen we niet zeggen. Maar als het al eens luider ging, dan konden we de dag erna terug normaal praten. Misschien is dat het wel. Ondertussen krijgen we wat hulp, maar we wonen hier gelukkig samen en hopen dat nog lang te kunnen doen”, aldus Maria.
(CB/foto MD)
