Marina De Meulemeester en Willy Deconinck werden samen met hun familie ontvangen op het gemeentehuis voor de viering van hun zestigste huwelijksverjaardag. Ze keken terug op een leven van hard werken, maar ook van leuke hobby’s en veel sociale contacten.
Op 8 oktober 1965 huwden Marina De Meulemeester (80) en Willy Deconinck (84) voor toenmalig Pittems burgemeester Eli Delaere. Willy was de vierde in een gezin met vijf kinderen. Na zijn kleuter- en lagere school in Pittem volgde hij de richting Metaal aan het VTI van Roeselare, maar na een jaartje hing hij de boekentas aan de haak. Hij begon zijn carrière bij de firma Volon in Heule, waar hij 25 jaar werkte. De rest van zijn loopbaan doorliep hij als ploegbaas bij bouwfirma Coussée in Roeselare. Als gevolg van een arbeidsongeval besliste de arbeidsgeneesheer hem met brugpensioen te sturen.
Marina was de jongste van vier kinderen en ging na haar kleuter- en lagere school naar de naaischool Maria Goretti, waar ze tot in de specialisatiejaren les volgde. Na een tijdje brassièrkes gemaakt te hebben boven de Kaashalle op de Markt, ging ze aan het werk bij de firma Waelkens op ’t Veld in Ardooie. Met een onderbreking om voor de kinderen te zorgen, bleef ze hier haar hele loopbaan werken. Het koppel kreeg drie kinderen: Ann, Marc en Hilde. Ze hebben vijf kleinkinderen en inmiddels twee achterkleinkinderen.
Verzamelen
Ondanks het feit dat het verenigingsleven niet aan hen besteed is, zijn Marina en Willy wel heel sociaal. De grootste passie van Willy is ongetwijfeld zijn werk, samen met zijn spitsbroeder Freddy, voor de Heemkundige Kring Valère Arickx. Samen duiken ze al twintig jaar in de Pittemse en Egemse geschiedenis en Erfgoed. Marina is al veel jaren een verwoed verzamelaar van vingerhoeden: haar collectie overstijgt de 3.000 stuks. Daarnaast tekent ze paraat voor al het naaiwerk van toneelvereniging De Loridanskring. Interesse in reizen hebben ze nooit echt gehad, al kan een daguitstap met De Meibloem hun wel bekoren. Telkens wel met het motto: ’s avonds weer tussen de eigen lakens. Omdat de gezondheid hen vorig jaar wat in de steek liet, is hun wens voor de toekomst “gewoon genieten van elke dag en nog lang samen in ons eigen huis kunnen blijven.” (JG)
