Hubert Rubbens is sinds vrijdagmiddag terug thuis nadat hij met hulpgoederen naar Oekraïne ging. “De mensen zijn erg dankbaar en het leven gaat verder in Lviv. Ik heb met eigen ogen gezien dat de goederen terecht zijn gekomen.”
“Je rijdt niet zomaar met 20 ton hulpgoederen over de grens van Polen naar Oekraïne Tijdens de heenreis hebben we 9 uur verloren aan de grens omdat de Polen erg streng zijn”, zegt Hubert Rubbens. Hij bracht, namens serviceclub Kiwanis Oostende Noordzee, de stad en talloze Oostendenaars de hulpgoederen tot in Oekraïne. “We zijn meteen doorgereden tot in Lviv waar we werden onthaald door gastgezinnen. Dezelfde avond hebben we nog de stad bezocht, maar dat gebeurde in het donker want er is geen elektriciteit. ’s Morgens was er een luchtalarm en dat is best even schrikken.”
Hulpgoederen terecht
“De militairen hebben zelf het medisch materiaal opgehaald want het was te gevaarlijk om door te rijden. Dat was net op Zelinski’s verjaardag en er was een aanval met 50 raketten”, luidt het. Hubert stond er op om zelf de ‘gewone’ hulpgoederen, kledij, kinderspullen en eten te bezorgen aan een lokale hulporganisatie. “Met 30 vrijwilligers hebben we de vrachtwagen en aanhangwagen uitgeladen. Alles gebeurde onder goedkeuring van Maria Zsvetlana. Ze is in het dagelijkse leven professor. De dag voor we vertrokken, hebben we gezien dat de goederen werden verdeeld. Ze waren erg tevreden met het eten.”
Normaal leven
“Ik heb mijn ogen open getrokken. Op de weg tussen de grens en Lviv staan vele pantervoertuigen en zijn er controles. Je ziet de tanks staan en er zijn veel soldaten. Lviv zelf is een stad in het donker en als er licht is dan komt het omdat ze een generator laten draaien. Het is een stad van 700.000 inwoners waar nu bijna dubbel zoveel mensen wonen. Alle overheidsgebouwen worden beschermd met zandzakken, glasramen van kerken zijn dichtgemaakt met hout en overal zijn er wegversperringen. We namen ook een tram naar het centrum van de stad en de mensen zijn er erg vriendelijk. Ze ondergaan de situatie gelaten. Ik heb er geen Russisch gehoord en overal zag ik spotprenten van Poetin. Het is een land in oorlog.“
Volgende konvooi
“Er is nood aan een volgende konvooi, maar ik ga nu even overleggen met de achterban. We zouden de 21ste februari opnieuw vertrekken. Niet meer met een vracht- en aanhangwagen, maar met kleine camionettes omdat ze die minder controleren.” Hubert heeft nu al weer voldoende goederen om een lichte vrachtwagen te vullen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
