Enkele vrienden van Sharon Gruwez (22) worden al een jaar getroost door de pups van haar trouwe viervoeter. Sinds haar moord in 2018 ondergaan ze een lijdensweg, die extra zwaar werd tijdens het emotionele assisenproces van de voorbije maanden. Ook na de veroordeling van haar moordenaar, blijven de pijn en het gemis. Maar Benz, Sky, Sézar en Schari toveren toch een lach op hun gezicht. “Zoals alleen Sharon dat kon.”
“Voor mij begon de lijdensweg al vijf jaar geleden, tijdens de langdurige problemen met de ex van Sharon, voor hij haar vermoordde met zijn wagen in Vleteren”, vertelt James Gruwez (49) uit het Ieperse dorp Boezinge. “Na haar dood in 2018 begon de zware periode om hem veroordeeld te krijgen. Het is een opluchting dat hij nu in de gevangenis zit, waardoor hij de komende jaren niemand anders pijn kan doen. Ik had gehoopt dat ik me na het proces beter zou voelen. Maar het gaat niet beter, slechter zelfs: ik heb opnieuw veel last van stress. Ik ben mijn kind, een deel van mezelf, verloren.”
Een deel van haar
Maar Benz, de tricolor bordercollie van Sharon, is er wel nog. “In 2016 wou Sharon een hond. Ik zei ‘nee’, maar van zodra hij er was, zag ik hem graag”, vervolgt James. “Hij heet Benz, zoals het automerk, omdat we rallyfans zijn en samen reden in een Mercedes. Ons enig huisdier werd onze mascotte. Ze hadden een heel goeie band en poseerden samen op de helft van de foto’s, die er nog zijn van Sharon. Haar huisdier is het enige levend deel van Sharon, dat nog bij ons is. Ik heb er veel aan, want Benz is altijd blij en doet me denken aan haar. Hij komt heel spontaan uit de hoek en doet dingen die je niet verwacht. Hij is leuk, speels en wordt door iedereen graag gezien, zoals Sharon. We lieten Benz dekken, omdat haar vrienden een pup wensten. Ze wilden ook een herinnering, iets van Sharon.”
“Ik wou nooit een hond, tenzij die van Benz kwam”, zegt Heleen Annoot (34), buurvrouw en vriendin van Sharon en James, en mama van Gilles (8) en René (5). “Een jaar geleden was het zo ver. De pups kregen de eerste letter van de voornaam van Sharon. De onze heet Sézar. Zo’n hond is een uitdaging, precies een extra kindje. Maar ik ben blij dat ik hem heb, omdat Sharon op die manier nog een beetje bij mij is. En hij troost altijd en onvoorwaardelijk. Zoals Sharon is Sézar content, lief en een spring-in-’t-veld. Hij heeft ook ruimte en beweging nodig. Dan ga ik wel eens wandelen met Noa en haar pup, en halen we herinneringen op.”
Troost
“Sharon was mijn beste vriendin, we zagen elkaar bijna elke dag”, aldus Noa Dehaene (24) uit Poperinge. “Op 30 december wordt Sky 1 jaar. Door hem heb ik het gevoel dat ze nog altijd bij mij is. Hij is de belangrijkste vorm van troost, want het besef dat ze niet terugkomt blijft moeilijk. Sky brengt mij altijd aan het lachen en heeft een eigen karakter. Dat had Sharon ook. Ze was een meisje met een heel groot hart, dat er altijd voor je was en je altijd goedgezind kon maken, gelijk wanneer en hoe slecht ze zich zelf ook voelde.”
“We leerden Sharon kennen door de vriendschap met haar vader en onze gemeenschappelijke passie voor de rally”, vertellen Ruben Pattyn (40) en zijn zoon Maxim (11) uit Vlamertinge. “Sharon was een droommeisje. Als kerstcadeau kreeg we vorig jaar een pup van Benz. We hebben haar Schari genoemd. Ze lijkt op Benz, en Benz is zoals Sharon hem geleerd heeft: joviaal en vriendelijk. Zo baasje, zo hond.” (TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
