Hoe Joël Verschoot de Eddy Merckx van de duivensport werd: “Armando zette mijn leven op zijn kop”

Deze week wisselde een nakomeling van Armando, de duurste duif ooit, voor liefst 120.000 euro van eigenaar. Het dier heeft nog geen meter gevlogen en breekt nu al records. Iets wat ook bij Joël Verschoot, de ‘vader’ van Armando grote ogen zet. Hij zag hoe de verkoop van zijn geliefde prijsduif zijn leven helemaal op zijn kop zette. “Ik ben uitgegroeid tot de Eddy Merckx van de duivensport”, filosofeert Joël. “In China wil élke duivenmelker een selfie met mij.”

2.401.042 euro. Dat hallucinante bedrag kreeg Joël Verschoot voor zijn 178 duiven die hij online onder de veilinghamer liet passeren. Vooral Armando brak alle records. Met ruim 1,25 miljoen euro werd het dier gebombardeerd tot de duurste duif ter wereld, maar het hele verhaal zorgde er ook voor dat Joëls dagelijkse leven nooit meer hetzelfde zal zijn.

De zotste twee weken van zijn leven, zo omschrijft Joël Verschoot de periode tussen 5 en 17 maart, toen op de gespecialiseerde website pipa.be 178 van zijn beste duiven geveild werden. Met een recordopbrengst tot gevolg die de mondiale duivensportwereld op zijn grondvesten deed daveren. “Onze Armando heeft iets ongelooflijk in gang gezet”, mijmert de altijd nuchtere Joël. “Sindsdien is de gemiddelde prijs voor een duif de hoogte in geschoten en voor het eerst sinds jaren mocht de Koninklijke Belgische Duivenbond nieuwe leden verwelkomen. Ons land telt opnieuw 19 duivenmelkers extra. Dat beschouw ik persoonlijk als mijn strafste prestatie. Ik heb de duivensport mee nieuw leven ingeblazen.”

Van de 63 jaar op je teller ben je er 40 duivenmelker. Had je destijds durven dromen dat je passie je multimiljonair zou maken?

“In geen honderd jaar! Ik zie mezelf nog met mijn vader Willem naar ons toenmalig duivenlokaal in Emelgem trekken. Ik was amper tien jaar oud, maar was toen al compleet in de ban van de volkssport bij uitstek. Dat ik zoveel jaar later zó straf zou scoren, daar heb ik geen seconde rekening mee gehouden.”

Maar het is wel gebeurd.

“Klopt. We wisten dat vooral Armando het goed zou doen, maar wat er zich toen heeft afgespeeld, tart alle verbeelding. Na amper drie minuten bereikte hij al het vorige recordbedrag van 400.000 euro. Dat was een evenaring van wat in september 2017 werd neergeteld voor Nadine, een duif van kweker Willy Daniëls uit Kessel. Na vijf dagen stond de teller al op 500.000 euro, toen hebben we ook besloten om een securitydienst onder de arm te nemen. Ik sliep zelfs al ín mijn duiventil, maar wilde zekerheid. Eerlijk? Die dagen beleefde ik in een roes. Ik wérd geleefd, besefte amper wat er aan het gebeuren was. En dan moest die fameuze zondagochtend nog komen…”

Twee Chinese topduivenmelkers raakten in een ongeziene biedingsstrijd verwikkeld, maar wel met erg positieve gevolgen voor jou.

(glimlacht) “Het was surreëel. Great Wall en Mister Kai Er hadden me een jaar eerder al gezegd dat ze er alles aan wilden doen om Armando te bemachtigen en ze hebben woord gehouden. Die twee wilden elkaar duidelijk de loef afsteken. Op een gegeven moment boden ze per 100.000 euro tegen elkaar op. Wij volgden de race vanuit onze veranda, samen met onze vier zonen en een handvol cameraploegen. Ik wist niet wat er gebeurde. Zo goed als álle duivenmelkers ter wereld volgden die veiling op de voet en toen viel de server van pipa.be plots uit. Tien minuten geen beweging meer. Gelukkig raakten die technische problemen snel opgelost. En ging het bieden door.”

Er is een Armando-effect. Voor het eerst sinds jaren groeit het aantal duivenmelkers opnieuw. Dat is misschien nog wel mijn grootste verdienste – Joël Verschoot

Hoe heeft die veiling jouw leven veranderd?

“Onze spaarrekening is gevuld. Daar moeten we niet flauw over doen. Maar voor de rest zijn we dezelfde mensen gebleven. Voetjes op de grond. Kort na die veiling ging het nieuwe seizoen van start en dat hebben mijn zoon Dieter (34) en ik opnieuw minutieus voorbereid. Eigenlijk is het eenvoudig: ik ben nog altijd de Joël van voor die veiling. Content met de meest eenvoudige dingen.”

Je hebt 178 van je beste duiven verkocht. Ik kan me voorstellen dat het afgelopen seizoen iets minder was?

“We hebben, gezien de omstandigheden, best goed gepresteerd. Onze toppers waren de deur uit, dus je kan geen mirakels verwachten. Maar we werden toch algemeen kampioen van ons duivenlokaal Den Arend in Rekkem en bij de Inter-Westvlaamse kaapten we enkele podiumplaatsen weg. We klagen niet.”

Bekijken je collega-duivenmelkers je nu anders?

“Het respect is gegroeid. Sommigen beschouwen me nu als dé duivenmelker van het land, anderen gunnen je het succes dan weer niet en zijn gewoon jaloers. Maar daar zet ik me boven. Ik weet waar die kritiek vandaan komt en kan enkel zeggen dat de beste stuurlui aan wal staan. Ik weet maar al te goed wat we ervoor hebben moeten doen. Die extra waardering apprecieer ik uiteraard wel. En iemand die me om advies vraagt, zal ik ook oprecht proberen te helpen. Daar haal ik energie uit.”

Worden je prestaties nu met een loep bekeken?

“We lopen toch meer in de kijker dan vroeger, ja. Vergelijk het met een voetbalploeg die het jaar voordien landskampioen is geworden. Dan worden je resultaten met argusogen bekeken en geanalyseerd.”

Sta je er nog van te kijken dat de halve wereld je duiven wilde?

“Toch wel. Ik denk nog iedere dag aan die memorabele dagen in maart. Ik weet maar al te goed dat dit once in a lifetime was. Zoiets kúnnen we gewoon niet meer meemaken. Iedereen heeft het over Armando, maar er wordt vergeten dat onze andere 177 duiven óók sterk hebben gescoord. Onze Contador was goed voor 200.000 euro en de gemiddelde verkoopprijs per duif bedroeg 13.948 euro. Dat was nooit eerder gebeurd.”

Heb je genoeg genoten, toen?

“Ik zou die zondag graag eens opnieuw beleven. In slow motion. We waren ook zélf te veel op Armando gefocust en hebben de rest wat uit het oog verloren. Daarom zou ik graag eens terugkeren naar die zeventiende maart.”

Zijn de duiven van Verschoot Pigeon Loft nu een keurmerk geworden?

“We hadden voordien al een goeie reputatie, maar nu is onze naam helemaal gemaakt. Vroeger kende de top van de duivensportwereld ons al, nu zal bij letterlijk elke duivenmelker op deze planeet de naam Verschoot een belletje doen rinkelen. Daar ben ik, echt waar, doodpreus op.”

Bij elke duivenmelker op deze planeet doet de naam Verschoot nu wel een belletje rinkelen. Daar ben ik, echt waar, ‘doodpreus’ op – Joël Verschoot

Iets waar veel over gesproken wordt, raakt ook populairder. Is de interesse in de duivensport sinds de verkoop van Armando toegenomen?

“Er is sprake van een Kim Clijsters-effect. Of liever: een Armando-effect! Voor het eerst sinds jaren mocht de Koninklijke Belgische Duivenbond nog eens nieuwe leden verwelkomen. Negentien stuks, met dank aan onze prijsduif. Dat beschouw ik persoonlijk als mijn grootste prestatie. Ik heb mee de duivensport nieuw leven ingeblazen. Een tweede gevolg van onze veiling is dat de algemene prijzen voor duiven de hoogte zijn ingeschoten. En daar profiteert elke duivenmelker dan weer van.”

Beschouw je de verkoop Armando als het hoogtepunt van je carrière?

“Ik heb in veertig jaar tijd iets heel mooi neergezet. Maar ik heb er kei- en keihard voor gewerkt. Er waren weken waarin ik meer tijd doorbracht bij mijn duiven dan bij mijn eigen vrouw. Ik heb jarenlang 14 tot 16 uur per dag in het slachthuis van Rekkem gewerkt, maar toen ik thuiskwam, moest ik nog de duiventil in. Geen enkele keer was dat met tegenzin. Voor mij waren die momenten bij mijn gevederde vrienden pure ontspanning. Daar ligt misschien het grote geheim van ons succes: we hebben het altijd met veel goesting gedaan. Mijn vrouw heeft doorheen de jaren wel eens geopperd om mijn duivenbestand wat af te bouwen en het kalmer aan te doen. Gelukkig heb ik die raad nooit opgevolgd.” (knipoogt)

Wat veel mensen zich afvragen: wat heb je met het geld gedaan?

“We hebben een nieuwe auto aangeschaft, met ‘Armando’ als nummerplaat. (grinnikt) Zo is hij altijd en overal bij mij. De rest van het geld staat gewoon op onze spaarrekening. In de toekomst zijn we van plan om nog een appartement in het centrum van Ingelmunster te kopen. Eerst als belegging, later voor onze oude dag. Maar er staan nog altijd geen zottigheden op de planning. Volgend jaar moeten de belastingen ook nog passeren, hé.”

West-Vlaamse nuchterheid?

“Gewoon realistisch denken. We gaan nog altijd uit eten naar een eenvoudige brasserie en niet naar een sterrenzaak. Geen folietjes, die gedachte zit er bij ons allemaal ingeprent. Ik heb wel een van onze duiven aan Pigeons For Life geschonken, een veiling waarvan de opbrengst naar De Warmste Week is gegaan. 86.000 euro in totaal.”

Blijf je op de hoogte van het wedervaren van Armando?

“Ik weet waar hij zich bevindt: ergens in België in een superbeveiligde loft. Denk aan een gesofisticeerd alarmsysteem, laserstralen… Zonder slijpschijf kom je er niet in. Armando kweekt er met evenwaardige duivinnen en ondertussen heeft zijn nieuwe eigenaar Kai Er het eerste jong te koop aangeboden. Het dier heeft de til nog niet verlaten, maar ging wel voor 120.000 euro onder de hamer. Knettergek, maar goed voor ons. Wij hebben nog kleinkinderen van Armando in onze til en die willen we straks ook verkopen.”

De voorbije maanden reisde je de wereld rond als ambassadeur van de duivensport. Wat doet dat met je?

“Ik heb net twee weken China en een week Japan achter de kiezen en in januari gaat het richting Texas. Overal waar ik kom, klampen de duivenmelkers me aan. Ze feliciteren me, vragen me om raad, willen een selfie met me… Ze beschouwen me als de Eddy Merckx van de duivensport. Een monument in het wereldje. Zelf probeer ik daar niet te veel bij stil te staan, al word je soms met de neus op de feiten gedrukt. In China bezocht ik de grootste duivenbeurs ter wereld – 35.000 bezoekers – en daar hing een metersgrote foto van Armando aan de ingang. Dat pakte me echt.”

Op de grootste duivenbeurs ter wereld in China hing er een metershoge foto van Armando aan de ingang. Dat pakte me echt – Joël Verschoot

Sta je nog met evenveel enthousiasme in je duiventil?

“Evenveel? Ik heb er nog meer zin in dan vroeger! Ik wil me ook weer bewijzen en tonen dat we het topniveau opnieuw kunnen bereiken. Voor mij zijn mijn duiven nog altijd een fulltime job en samen met mijn zoon Dieter doe ik alles zelf. Er zijn duivenmelkers die mensen in dienst nemen, maar dat weiger ik. Ik wil mijn diertjes kunnen voelen. Alleen zo kan je de absolute top bereiken. Ik kon, na die veiling, ook beslist hebben om de hele boel te verkopen en naar Spanje te verhuizen. Maar zo zit ik niet in elkaar. Na een mindere vlucht kan ik me dagenlang slecht voelen. Ik wil presteren en de beste zijn.”

En dus opnieuw schitteren. Heb je al nieuwe prijsduiven in je til?

“Ik verwacht veel van de nieuwe lichting. Bisty, Boy, Power en Baziel worden in 2020 drie jaar en moeten maximaal presteren. Arthur en Jules worden dan weer twee en zijn klaar voor het grote werk. Het nieuwe seizoen moet en zal weer enkele uitschieters hebben.”

En een nieuwe Armando?

(blaast) “Dat weet je nooit. Het zou uniek zijn mochten we er ooit in slagen ons eigen record te breken, maar die eer kan evengoed voor iemand anders weggelegd zijn. We zullen er in elk geval alles aan doen om de nieuwe Armando opnieuw in Ingelmunster op te kweken.”

Tot slot: wat is hét succesrecept voor een topduif?

“De natuur zijn werk laten doen. Vijftig jaar geleden zaten ze al met een vergrootglas naar de ogen van de duiven te kijken, maar tot op vandaag is het nog altijd niet wetenschappelijk bewezen dat je daaruit kan afleiden of die prijzen zal vliegen. Er zijn collega’s die maandenlang plannen welke duiven ze als koppel bij elkaar zullen zetten, maar ik plaats gewoon mijn vijftien beste duivers en duivinnen samen. Uiteraard gekoppeld aan een professionele verzorging en voeding. Maar op dat vlak volg ik mijn vader zaliger. Hij zei altijd: ‘het is niemand die ‘t kent, alleen de mand’. Daar zit veel waarheid in.”