“Het voelt alsof we elkaar al jaren kennen”: Dora (77) vindt dochter Eva na wanhopige zoektocht van 53 jaar

53 lange jaren. Zo lang heeft het geduurd voor Dora Van Acker (77) uit Brugge haar dochter Eva in de armen kon sluiten. Ze had haar in 1971 gedwongen afgestaan voor adoptie en vond haar vorige week eindelijk terug. Dankzij jarenlang speurwerk aan beide kanten én een DNA-test.

Ze lijken als twee druppels water op elkaar, Dora Van Acker (77) en Eva Waes (53). Ze zijn dan ook moeder en dochter, al weten ze dat nog maar een week. Na een jarenlange zoektocht vonden Dora en Eva elkaar eindelijk. En wat bleek? Ze woonden al die tijd op slechts enkele kilometers van elkaar: Dora in Brugge en Eva achtereenvolgens in Jabbeke en Beernem…

Alles begon op 20 oktober 1971. Dora, toen 24 jaar oud, beviel die dag van haar eerste kindje. Ze kreeg de baby enkel vanop de rug te zien toen die vlug bij haar werd weggehaald, meteen na de geboorte in kraamkliniek La Villette in Mâlo-les-Bains vlakbij Duinkerke. Dora was ongehuwd zwanger geraakt van een man die haar nog tijdens de zwangerschap verliet. Tot grote onvrede van haar vader.

“Hij vond dit absoluut niet kunnen en wilde geen schande in de familie”, vertelt Dora. “Hij nam contact op met de organisatie Teledienst, die geleid werd door een zuster. Zij wees hem op de mogelijkheid van adoptie.”

Gesmokkeld

Dora werd ondergebracht bij een doktersgezin in Zwevezele (Wingene), waar ze tot de bevalling kon verblijven. “Om anoniem te kunnen bevallen, werd ik naar die kraamkliniek in Frankrijk gebracht”, weet Dora. “Ik kon mijn baby nooit in mijn armen nemen… De zusters daar vertelden me dat ik een zoon had gebaard.”

(lees verder onder de foto)

Na de bevalling ging Dora weer bij haar ouders in Sint-Andries bij Brugge wonen, waar ze voor een stuk de zorg voor haar zieke moeder op zich nam. Haar kindje werd vanuit Duinkerke de grens over gesmokkeld en kwam na een periode in de couveuse in het Heilig Hartziekenhuis terecht bij een adoptiegezin in een andere Brugse deelgemeente, Sint-Kruis.

Nadat haar vader (in 1989) en haar moeder (in 1998) overleden waren, werd Dora geconfronteerd met psychische problemen. Maar die brachten haar op het spoor van haar afgestane kind… “Ik ben toen in psychische revalidatie gegaan bij de instelling Ingelburch in Brugge. Toen ik daar van de psycholoog een tijdlijn moest invullen, merkte hij dat ik 1971 had overgeslagen. Uiteindelijk heb ik hem verteld wat er gebeurd was”, zegt Dora. “Mijn psycholoog kende de zuster van Teledienst, die de adoptie destijds geregeld had, en nam contact op met haar. Hij kreeg te horen dat het om een jongen ging, die opgroeide bij een adoptiegezin in Kraainem (Vlaams-Brabant). Hij moedigde me aan om een brief te schrijven, maar ik kreeg nooit reactie.”

Er ging bijna een kwarteeuw voorbij, waarin Dora vruchteloos bleef zoeken naar haar kind. Begin dit jaar kwam ze eindelijk in contact met haar vermeende zoon. Die liet weten haar te willen ontmoeten, op voorwaarde dat een DNA-test een match zou opleveren. Maar helaas: de test bleek negatief… “Dat was een enorme teleurstelling. Ik was zo boos en gefrustreerd dat ik al 25 jaar wachtte op een zoon, die uiteindelijk toch niet van mij bleek. Het voelde aan alsof ik mijn zoon voor de tweede keer verloor.”

Dankzij de buurvrouw

Maar Dora gaf niet op. Met de hulp van haar buurvrouw en goede vriendin Hafida startte ze een zoektocht via sociale media, gespecialiseerde websites en organisaties voor adoptiekinderen. Ondertussen was Eva Waes, in 2021 nog door onze lezers verkozen tot dé Krak van Jabbeke, ook al 18 jaar op zoek naar haar biologische moeder.

Ze botste op de oproep van Dora op Facebook, maar liet die aanvankelijk aan zich voorbijgaan omdat het over een jongen ging én Eva op 13 november 1971 geboren was. “Maar het begon toch te knagen”, zegt Eva. “Ik begon mij af te vragen of mijn geboortedatum wel klopte, aangezien ik een prematuur was en dus mogelijk langer in het ziekenhuis was gebleven.”

(lees verder onder de foto)

Het was Dora’s buurvrouw Hafida die de twee vrouwen met elkaar in contact bracht. “We spraken met elkaar via Facetime”, zegt Eva. “En toen bleek dat er toch wel gelijkenissen waren. Zo wist Dora dat haar vriend van destijds, mijn vader dus, ros haar had net als ik bij mijn geboorte. Toen bleek dat Dora en ik dezelfde bloedgroep hadden, beslisten we om een DNA-test te ondergaan.”

Aanklacht

Vorige week kwam het goede nieuws: de test was positief, moeder en dochter hadden elkaar na 53 jaar teruggevonden. “Diezelfde avond hebben we elkaar nog opgezocht”, vertelt Eva. “Het voelde meteen alsof we elkaar al jaren kennen. Alsof ik bij een goede vriendin op bezoek was. Ondertussen spraken we al een paar keer af. Ik zeg zelfs al mama tegen haar.”

Hoe gelukkig Dora en Eva ook zijn, ze willen hun onwaarschijnlijke verhaal ook gebruiken om ogen te openen. “We willen de situatie van destijds aanklagen. Gedwongen adopties en geheimhouding over de herkomst, zelfs het bewust opzetten van dwaalsporen… Aan alle lotgenoten: pin je niet vast op je geslacht of geboortedatum. Destijds werd alles gedaan om anonimiteit te verzekeren. En zit je in een gelijkaardige situatie, neem dan zeker contact op met het Adoptiehuis in Antwerpen.”